ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 547

ตอนที่547อาจารย์ก็ไม่มีวิธีเหมือนกัน

“เพราะหลี่อวิ๋นลี่พอหาข้าเจอเขาก็ร้องไห้อย่างหนักบอกว่าเขารู้สึกผิดที่เมื่อก่อนเคยทำเรื่องไม่ดีเอาไว้เขาแค่อยากจะชดใช้ให้เจ้ากับหลี่เฉินเย่นเขาบอกว่าตัวเองสืบหามานานถึงจะรู้ความลับของฉ่ายเวินถ้าบอกความลับนั้นออกมาจะส่งผลร้ายต่อที่ประชุมข้าก็อยากเห็นเจ้าได้ดีก็เลย……”

อาจารย์ของชูเซี่ยพูดอย่างรู้สึกผิดเขาแทบไม่กล้าสบตามองชูเซี่ย

“ทำคุณได้โทษข้าเข้าใจเจ้าคะ”เทียบกับความรู้สึกผิดของอาจารย์ชูเซี่ยเลยต้องทำใจและรับฟัง

“ท่านช่วยฉ่ายเวินฟื้นคืนชีพถึงจะรู้ว่าหลี่อวิ๋นลี่หลอกท่าน?พอรู้แล้วทำไมถึงไม่มาบอกให้ข้ากันหรือว่าบอกให้หลี่เฉินเย่นก็ได้ท่านไปแบบนี้พวกเราก็……”ชูเซี่ยไม่โทษอาจารย์ที่ใจอ่อนเพราะเขาทำไปเพราะตัวเองเพื่อสุขภาพตัวเองกับเด็กฝาแฝดเขาทำได้ทุกอย่างแต่ว่าพอทำผิดแล้วก็หนีไปแบบนี้

“ข้าหนีไปเมื่อไหร่กันหลี่อวิ๋นลี่ตากห่างเขาทำมลวิเศษขังข้าไว้ไม่ให้ข้าออกไปข้า……”พอนึกถึงตอนที่ตัวเองเกือบจะตายในนั้นแล้วสีหน้าก็เปลี่ยนไปทันทีแต่พอนึกถึงชายที่ร้ายกาจคนนั้นเขา……

ชูเซี่ยเห็นอาจารย์เป็นเช่นนี้ก็ถอนหายใจจากนั้นก็ตบมืออาจารย์เบาๆเชิงปลอบใจ

พวกเขาคิดมาตลอดว่าหลี่อวิ๋นลี่เป็นแค่นักวางแผนที่เก่งมากแต่กลับลืมไปแล้วว่ายังเป็นคนวิเศษที่ฝึกฝนวิชามาก่อนหน้านี้ก็หลอกหลี่เฉินเย่นและเสด็จพ่อเพราะตำแหน่งของเขาที่เป็นโกซือดังนั้นมลวิเศษเขาก็ยังพอเป็นบ้างแต่ไม่คิดว่าอาจารย์ที่ว่าเก่งแล้วก็ยังโดนเขาวางกับดักใส่จนได้

“หลี่อวิ๋นลี่มันช่างกล้านักเขากล้าก็มาฆ่าข้าให้ตายเลยสิข้ารอดออกมาแล้วก็จะไม่มีวันปล่อยมันไปแน่เจ้าให้ข้าข้าจัดการหลี่อวิ๋นลี่ข้าจะสอนเขาคำว่ากรรมตามสนองเขียนอย่างไร”พอนึกถึงหลี่อวิ๋นลี่อาจารย์ก็แค้นมาก

เขามีพลังวิเศษไม่เชื่อว่าจะฆ่าหลี่อวิ๋นลี่ไม่ได้……

“อาจารย์อาจไม่ต้องลงมือแล้วเขาช่วยฉ่ายเวินและนางกลับวางยาให้เขา”ชูเซี่ยพูดอย่างสงบเขาก็ดูจดหมายที่ว่านเหลียงส่งมาให้ตัวเอง

“อะไรนะสาวน้อยที่ข้าทำให้ฟื้นคืนชีพขึ้นมานางวางยาให้หลี่อวิ๋นลี่งั้นเหรอ……”อาจารย์ทำหน้าไม่กล้าเชื่อแต่ว่าเขาก็เข้าใจว่าคนที่ขนาดพี่สาวตัวเองกับพ่อตัวเองก็ยังฆ่าได้นางจะลงมือกับหลี่อวิ๋นลี่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

“ไม่ว่าหลี่เฉินเย่นจะรักหรือไม่รักนางนางก็ยังรักแค่หลี่เฉินเย่นอยู่คนเดียวหลี่อวิ๋นลี่คิดจะฆ่าหลี่เฉินเย่นฉ่ายเวินไม่มีทางปล่อยเขาไปแน่นอน”ชูเซี่ยพูดอธิบาย

“แม้หลี่อวิ๋นลี่จะมีความสามารถเหนือล้นฟ้าเพียงใดก็ไม่มีวันคิดได้ว่าฉ่ายเวินร่วมมือกับเขาและวางยาให้เขาอีก”ชูเซี่ยพูดแต่ความสุขในใจกลับปิดไว้ไม่อยู่เพราะยังไงหลี่อวิ๋นลี่หรือว่าฉ่าเวินก็เป็นศัตรูของนางมองดูพวกเขาฆ่ากันเองเป็นอะไรที่สะใจมาก

“แต่ว่าครั้งนี้ฉ่ายเวินก็ไม่ได้ชนะถ้าข้าเดาไม่ผิดหน้าของนางคงจะไม่ดีแล้วช่วงนี้นางก็ใส่ผ้าคลุมข้าคิดว่าน่าจะเป็นฝีมือของหลี่อวิ๋นลี่”

“สองคนนี้อะไรกันหลอกใช้และยังทำร้ายซึ่งกันและกันอีกจริงๆเลย……”พอฟังคำพูดของชูเซี่ยอาจารย์ก็พูดบ่นพรึมพรำ

“อาจารย์รู้เรื่องนี้แล้วยังจะลงมือจัดการอีกหรือไม่เจ้าคะ?ที่ข้าพอจะรู้ตอนนี้หลี่อวิ๋นลี่ชอบแต่งหน้ามากและยังมองว่าเสื้อผ้าที่ตัวเองใส่สำคัญแต่ละชุดที่เขาใส่ต้องเป็นชุดที่เขาเลือกผ้าเองกับมือถ้าเป็นเช่นนี้ต่อไปคงจะ……”ชูเซี่ยพูดในสมองก็มีภาพของหลี่อวิ๋นลี่ผุดขึ้นมาตามไปด้วย……

อาจารย์ฟังสิ่งที่ชูเซี่ยเดาท่าทางของหลี่อวิ๋นลี่และพูดว่า:“มีเวลาข้าจะไปดูเขาแต่ไม่รู้ว่าตอนที่เขาร้องไห้อ้อนวอนข้าจะเหมือนกับผู้หญิงหรือเปล่า……”