ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 576

หลี่เฉินเย่นกลับมาถึงตำหนักไฉ่เว่ยแล้วก็เอาเรื่องของหลี่อวิ๋นลี่กับฉ่ายเวินบอกกับชูเซี่ยสิ่งที่เขารู้นี้เป็นข่าวดีมากที่สุดสำหรับชูเซี่ยเขาไม่รู้ว่านางก็รู้เรื่องที่หลี่อวิ๋นลี่โดนยาพิษแล้วท่านอ๋องก็คงรู้แล้วว่าหลี่อวิ๋นลี่แปลกไป

หลังจากชูเซี่ยสลบไปหลี่เฉินเย่นก็ชอบการที่เขาได้พูดกับชูเซี่ยอยู่คนเดียวเขามักจะรู้สึกว่าคำพูดของเขาชูเซี่ยจะได้ยินเขายังรู้สึกถึงอารมณ์ชูเซี่ยที่เปลี่ยนไป

ชูเซี่ยพยายามจะลืมตาขึ้นมาอยากบอกเรื่องจิงโม่กับหลี่เฉินเย่นแต่นางพยายามแค่ไหนก็เปลี่ยนเรื่องที่ร่างกายนางอ่อนแอไม่ได้

หลายวันมานี้หลี่เฉินเย่นมาบอกข่าวดีกับนางตลอดแต่ข่าวที่นางต้องการได้ยินไม่ใช่เรื่องนี้ข่าวที่นางอยากรู้คือข่าวดีจากจิงโม่ต่างหาก

แต่ตอนนี้นางตื่นขึ้นมาไม่ได้จริงๆภายในความวุ่นวายนี้เขาไม่มีเวลาไปสนใจจิงโม่จริงๆ

พอนึกถึงจิงโม่สูญเสียพลังไปแล้วชูเซี่ยก็กังวลมากแต่ไม่มีวิธีที่จะทำให้หลี่เฉินเย่นนึกถึงจิงโม่

ตอนที่ชูเซี่ยกำลังกังวลเรื่องอขงจิงโม่ทหารด้านนอกก็เข้ามาทูลว่าโหรวเฟยขอเข้าเฝ้า

“นางจะมาทำอะไร?”การมาของฉ่ายเวินเขาก็พอเดาได้แต่ในความจำของเขาคือเฉินอวี่จูไม่ชอบการแย่งของพวกนี้ตอนนี้นางมาที่นี้……

“ฝ่าบาทให้โหรวเฟยเข้ามาไหมพ่ะย่ะค่ะ?”ทหารนายนั้นเห็นหลี่เฉินเย่นนิ่งก็รีบถาม

“ข้าออกไปเจอนางเอง”หลี่เฉินเย่นพูดจบก็ลุกขึ้นทันทีตอนนี้เขาไม่อยากให้ชูเซี่ยเห็นผู้หญิงที่มาหาตัวเองแม้ชูเซี่ยจะไม่เห็นเขาก็ไม่อยากให้นางรำคาญใจถ้าเกิดว่านางรับไม่ได้ล่ะ?

โหรวเฟยใส่เสื้อผ้าสีอ่อนยิ้มและมองหลี่เฉินเย่นที่เดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ

ไม่รอโหรวเฟยทำความเคารพหลี่เฉินเย่นก็ถามเสียงเบาว่า:“เจ้ามาหาข้ามีเรื่องเหตุใด?”

“ฝ่าบาทหม่อมฉันอยากมาดูอาการของพี่ชูเซี่ยเพคะ”เฉินอวี่โหรวพูดและมองดูหลี่เฉินเย่นยิ้มมุมปาก

“ตอนนี้นางอยู่ในอาการสลบอยู่ดังนั้นเจ้าจะเจอหรอืไม่เจอก็เหมือนกันน้ำใจเจ้าข้าจะรับเอาไว้เจ้ากลับไปก่อนเถอะ”

“แต่ว่าฝ่าบาทพี่สาวเกิดเรื่องก็เคยมาหาข้านางบอกเรื่องบางอย่างกับข้าข้าอยากจะพูดให้ฝ่าบาทได้รับรู้ข้าคิดว่าคำพูดพวกนี้ควรจะพูดต่อหน้าพี่ชูเซี่ยมากกว่า”

เฉินอวี่โหรวพูดจบก็มองดูหลี่เฉินเย่นเงียบๆเหมือนรู้ว่าหลี่เฉินเย่นต้องตอบตกลงแน่นอนนางรอแค่หลี่เฉินเย่นพานางเข้าไป

“ข้าจำไมได้ว่าพวกเจ้าเคยเจอกันตอนไหน”หลี่เฉินเย่นพูดไป

ตอนนี้ชูเซี่ยเป็นตายร้ายดีเขาก็ยังไม่รู้เขาไม่อยากให้ใครมากระทบต่อความรู้สึกนางโดยเฉพาะโหรวเฟยมีตำแหน่งสนมที่เขาให้ไว้และยังเป็นผู้หญิงที่เขารู้สึกผิดด้วยมาตลอด

ชูเซี่ยดีกับนางมากกว่าฉ่ายเวิน……

“ก่อนที่พี่ชายข้าจะออกรบพี่ชูเซี่ยเคยมาหาข้าตอนนั้นพวกเราพูดถึงเรื่องอนาคตมากมายก่อนที่นางจะเกิดเรื่องนางส่งจดหมายมาให้ข้าจดหมายข้าดูแล้วตอนนี้ข้าก็เอามาด้วยข้าอยากจะอ่านต่อหน้าพี่ชูเซี่ยกับฝ่าบาทคำขอนี้ไม่มากเกินไปใช่ไหมเพคะ?”

หลี่เฉินเย่นก็สงสัยมากไม่รู้ว่าเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ชูเซี่ยกับเฉินอวี่โหรวมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันเช่นนี้ตั้งแต่เมือ่ไหร่

ถึงกับส่งจดหมายให้นาง

หลี่เฉินเย่นไม่พูดอะไรอีกแค่ส่งสัญญาณให้เฉินอวี่โหรวเดินตามเข้ามาในตำหนักมองดูชูเซี่ยที่นอนอยู่บนเตียงเฉินอวี่โหรวก็แกล้งทำเป็นเศร้า

“มีอะไรเจ้าพูดมาก็พอนางน่าจะได้ยิน”หลี่เฉินเย่นพูดและไปนั่งข้างชูเซี่ยแล้วเขาจับมือชูเซี่ยขึ้นมาเบาๆมืออันอบอุ่นนั้นเป็นที่พักพิงเดียวของเขา

“ฝ่าบาทพี่สาวมาหาข้าตอนนั้นเอาเด็กมาให้ข้า”แม้จะฝึกซ้อมมาหลายครั้งแต่พอได้พูดจริงนางกลับก้มหน้าลง

เอาเด็กไปให้เลี้ยง?หลี่เฉินเย่นได้ยินก็เงยหน้ามองดูเฉินอวี่โหรวและพยักหน้าช้าๆ

ท่าทางของหลี่เฉินเย่นเชนนี้ไม่ได้อยู่ในการคาดเดาของนางดังน้นนางก็เลยไม่รู้จะพูดอะไรหลี่เฉินเย่นก็ไม่ได้พูดอะไรอีกแต่แค่ก้มหน้ามองดูชูเซี่ยต่อเหมือนไม่ได้ฟังที่นางพูดเลย

ตำหนักไฉ่เว่ยอันกว้างคว้างมีแต่เสียงหายใจของคนไม่กี่คนโหรวเฟยมองดูชายตรงหน้าอย่างอ่อนโยนในใจก็รู้สึกวุ่นวายมากนางไม่รู้ว่าตัวเองไปในทางที่ถูกหรือผิดกันแน่แต่ตราประทับนั้นนางอยากได้มาครอบครองเหลือเกินนางรู้ว่าคำพูดของชูเซี่ยสำคัญมากกว่าที่ฝ่าบาทบอกว่าต้องการคนทำคุณงามความดีดังนั้นนางมาครั้งนี้แค่จะพนันว่าฝ่าบาทจะทำเพือ่ชูเซี่ยทุกอย่างเลยจริงหรือไม่

แต่การพนันครั้งนี้ใหญ่มากพอพูดออกไปใจของนางเต้นแรงมากจนแทยกระเด็นออกมา

หลี่เฉินเย่นก็ไม่มีอารมณ์ที่เปลี่ยนแปลงมากนักนางน่าจะเดาได้ตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ?ขนาดการตายนางก็ยังจัดการเสร็จแล้วแล้วเรื่องต่อจากนี้นางจะไม่จัดการได้อย่างไร

พวกเขารู้ว่าเฉินอวี่โหรวชอบเขาดังนั้นนางถึงวางใจปล่อยตัวเองให้เฉินอวี่โหรวความรักของนางจะอบอุ่นไปถึงหัวใจของเขาเพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องอยู่เดียวดายไปจนตาย……

หลี่เฉินเย่นมองดูชูเซี่ยนางนอนอย่างสงบช่างดูสวยงามจนทำเอาคนที่มาเห็นต้องตกหลุ่มรักเขาจับมือชูเซี่ยไว้แน่นขึ้น

“เจ้าปล่อยข้าออกไปได้ง่ายเพียงนี้เชียวเหรอ?จริงเลย……”หลี่เฉินเย่นถอนหายใจชูเซี่ยของเขาทำเอาเขาต้องตกหลุ่มรักทุกครั้งที่พอเจอ……

แต่พอเงยหน้าขึ้นมาหลี่เฉินเย่นกัลบพูดอย่างเย็นชาว่า:“ข้ารู้แล้วเจ้าออกไปเถอะ”

โหรวเฟยไม่คิดเลยว่าฝ่าบาทมีปฏิกิริยาเช่นนี้ท่าทางที่เย็นชาของเขานี้อนุญาติความเห็นของชูเซี่ยหรือไม่อนุญาติกันแน่?

“ฝ่าบาทความหมายของพี่ชูเซี่ยคือให้ข้าดูแลหลังวังดูแลเด็กทั้งสองคนท่านก็วางใจได้เด็กสองคนนี้ข้ารักอยู่แล้วและจะดูแลอย่างดี”โหรวเฟยคิดสุดท้ายก็ไม่พอใจมากดังนั้นก็พูดอย่างตามตรง

หลี่เฉินเย่นไม่คิดว่าเฉินอวี่โหรวในความทรงจำของเขาคือเป็นหญิงที่อ่อนโยนใสซื่อแต่นางกลับอยากได้ตราประทับไปดูแลและยังอ้างชื่อชูเซี่ยออกมา

ตอนแรกเขาก็ไม่รู้สึกอะไรแต่ตอนนี้กลับมีความรู้สึกรังเกียจขึ้นมาแต่พอเขามองดูโหรวเฟยเขายิ้มแบะพูดกับนางว่า:“ความหมายของชูเซี่ยข้าเข้าใจแล้วความหมายของเจ้าข้าก็รู้แล้ว”

“งั้นฝ่าบาท……?”โหรวเฟยอยากรู้ว่าหลี่เฉินเย่นคิดอะไรอยู่กันแน่แต่กลับไม่รู้ว่าท่าทางของนางเช่นนี้ทำให้หลี่เฉินเย่นเริ่มสงสัยนางขึ้นมาแล้ว

หลายปีก่อนคำขอร้องของเฉินอวี่จู๋ก็เป็นแค่ต้องการใจของเขาแต่ไม่คิดว่าหลายปีต่อมาพอนางได้เกิดใหม่อีกครั้งกลับโลภมากขึ้น?

แต่นางเปลี่ยนไปมากเปลี่ยนไปจนทำเอาคนสงสัยนาง……

“เจ้ากลับไปก่อนเถอะข้าจะคิดดูก่อน”หลี่เฉินเย่นพูดและก้มหน้าดูชูเซี่ยต่อทำเหมือนกับว่าโหรวเฟยไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้ว

โหรวเฟยแค่เดินออกไปอย่างไม่พอใจนางไม่รู้พอนางออกมาจากตำหนักไฉ่เว่ยแล้วหลี่เฉินเย่นก็พูดเสียงเบากับนางว่า:“ชูเซี่ยเจ้าก็ทำลงไปได้ทำไมถึงเอาสามีตัวเองไปปล่อยให้ผู้หญิงเช่นนั้นจริงๆเลยคนที่เจ้าไปขอร้อง”