ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 577

ตอนที่577ไปหาจิงโม่

“เสี่ยวลู่จือเจ้ารีบไปตำหนักโหรนอี้ไปรับองค์หญิงจิงโม่มา”พอนึกถึงเฉินอวี่โหรวหลี่เฉินเย่นก็นึกถึงสิ่งที่ชูเซี่ยต้องกังวลทันที

พอนึกถึงตรงนี้หลี่อี่เชียนก็รู้สึกโกรธมากเรื่องของชูเซี่ยทำให้ตัวเองรีบร้อนขนาดเรื่องของจิงโม่เขายังลืมไปได้

ตอนนี้พอคิดดูแล้วอาจจะสายไปแล้ว

“ฝ่าบาทองค์หญิงน้อย……อาจจะไม่ยอมกลับมาก็ได้”พอนึกถึงสิ่งที่จิงโม่ขอลู่กงกงก็พูดอย่างลำบากใจ

ในใจเขาก็หวังว่าองค์หญิงจะกลับมาอยู่ข้างฝ่าบาทแต่องค์หญิงน้อยต้องมาเจอกับเรื่องราวมากมายถ้าตอนนี้พานางกลับมาก็อาจจะทำให้แผนทุกอย่างพังไป?

“ยังไงชูเซี่ยก็เป็นมารดาของนางตอนนี้ชูเซี่ยกำลังป่วยเป็นลูกสาวนางจะต้องมาแน่นอน”หลี่เฉินเย่นพูดความสงสัยในใจก็หนักขึ้นเรื่อยๆ

หลี่เฉินเย่นเงยหน้าขึ้นมามองลู่กงกงและถามเสียงเบาว่า:“พูดมาเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?”

ลู่กงกงคุกเข่าลงไปอย่างแรงและส่ายหน้าไม่หยุดบอกว่าไม่มีอะไรปิดบังแต่อาการและสีหน้าของเขาแสดงออกได้ว่าลนลานใจหลี่เฉินเย่นจะดูไม่ออกได่อย่างไร

“เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?”มองดูลู่กงกงที่ส่ายหน้าไม่หยุดหลี่เฉินเย่นก็กังวลใจขึ้นมาโดยเฉพาะวันนั้นตอนที่ส่งจิงโม่กลับไปสายตาที่ระแวงของนางนั้น……

“ฝ่าบาทองค์หญิงอยู่ที่ตำหนักโหรนอี้ไม่ได้ดีขนาดนั้นองค์หญิงต้องโดนลงโทษไม่น้อย”ลู่กงกงพูดและร้องไห้ไม่หยุดหลายวันมานี้เขาส่งคนไปสืบว่าองค์หญิงเป็นอย่างไรบ้างแต่ตำหนักโหรนอี้มีคนของเฉินหยวนชิงปกป้องอย่างกับไข่ในหินคนของเขาหาข้อมูลได้ไม่มากนัก

“ก่อนหน้านั้นกระหม่อมไปรับองค์หญิงไปกินข้าวองค์หญิงก็รู้สึกว่าโหรวเฟยแปลกๆเขาอยากช่วยท่านกับหัวหน้าดังนั้นข้อน้อยเลป้ดบัมาตลอดนางร้องไห้ได้น่าสงสารอย่างมากข้าน้อยก็เลยปฏิเสธไม่ได้ข้าน้อย……”ลู่กงกงก้มหน้าพูดไม่กล้าสบตากับหลี่เฉินเย่นที่ตอนนี้โกรธมาก

“เจ้าไปตำหนักโหรนอี้กับข้า”หลี่เฉินเย่นไม่อยากรอต่อไปชูเซี่ยต้องตายเพื่อประชาชนเขาจะต้องปกป้องลูกของเขาให้ได้

หลี่เฉินเย่นรีบพาลู่กงกงไปและไม่ได้สังเกตเลยว่ามือที่เขาจับทุกวันนั้นขยับเล็กน้อย

ชูเซี่ยรู้สึกว่านางสบายใจขึ้นมากนางยังอยากรอหลี่เฉินเย่นกลับมารอฟังข่าวดีว่าจิงโม่ยังปลอดภัยแต่สตินางเริ่มหายไปเรื่อยๆเหมือนนางจะหลับลงไปในไม่ช้า

เรื่องของจิงโม่เป็นสิ่งเดียวที่นางยังติดใจอยู่และเป็นความกังวลนี้ทำให้นางยังมีชีวิตอยู่รอและรอ……

แต่สติของนางเริ่มจางหายไปเรื่อยๆนางรู้สึกว่าร่างวิญญาณนางหายไปกับหมอกควันหาพระจันทร์ไม่เจอหาทางออกไปเจอนางก็เลยต้องหาทางไปอย่างมึนงงแต่ก็ไม่ได้ยินเสียงจากด้านนอกเลย

หลี่เฉินเย่นพุ่งเข้าไปในตำหนักโหรนอี้เพราะทหารพยายามจะห้ามเขาเอาไว้

เฉินอวี่โหรวไม่คิดว่าหลี่เฉินเย่นจะตามมาเร็วเช่นนี้นางพึ่งไปหาได้ไม่นานหลี่เฉินเย่นก็ตามนางมาทันที

มองดูวงเฉินเย่นที่เดินมาหาตัวเองขึ้นเรื่อยๆเฉินอวี่โหรวก็รู้สึกดีใจมากและถามเสียงเบาว่า:“ฝ่าบาทท่านมาได้อย่างไรท่าน……”