ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 594

ตอนที่594มุ่งมั่นที่จะชนะ

คงจะเป็นเรื่องเท็จใช่หรือไม่?เพราะว่าเพลาที่นางกลับมาพวกเขามิสามารถย้อนกลับไปในเพลานั้นได้แล้วหากมีสิ่งผิดปกติเขาก็สามารถรู้สึกได้เพียงแต่ว่าเขาไม่อยากจะคิดและมิกล้าคิดเขาทำได้แม้กระทั่งหลอกตนเองตราบใดที่นางยังอยู่ข้างกายของตนตนก็มิต้องการอันใด

แต่ทว่ามิคิดว่านางจะทำร้ายจิงโม่อีกทั้งจิงโม่เด็กสาวผู้ที่บุกเข้ามาในชีวิตของตนเองอย่างกระทันหันเริ่มต้นตั้งแต่เมื่อใดที่นางได้เข้ามาครอบครองตำพื้นที่ของอวี่โหรวให้ความอบอุ่นแก่ตนเองให้พละกำลังแก่ตนเองและทำให้ตนเองรู้สึกถึงการเต้นและการสูบฉีดของหัวใจ

เพลานี้จิงโม่นางคงจะเกลียดตนเองแล้วกระมัง?

แทบจะมิมีเหตุผลอันใดที่นางจะมิเกลียดตนเองเดิมทีพวกเขาควรจะเป็นศัตรูกันนางคือบุตรสาวของชูเซี่ยไม่ใช่หรือ?แต่ทว่าเหตุใดเมื่อนึกถึงยามที่จิงโม่เกลียดตนเองในใจของเขาจึงตื่นตระหนกเช่นนี้...

ตั้งแต่อวี่โหรวตายไปมีเพียงแค่จิงโม่ที่สามารถทำให้ดวงใจของตนเองอ่อนโยนลงได้และต้องการตามใจนางอย่างอดไม่ได้....

แต่ทว่า...

ในใจของเฉินหยวนชิ่งมีหลายสิ่งที่มิสามารถอธิบายได้ชัดเจนแต่ทว่าเขากลับแน่ใจแล้วว่าโหรวเฟยในพระราชวังมิใช่น้องสาวของตนเอง

ที่จริงเขาควรจะรู้ตั้งนานแล้วเพียงแค่เขาปฏิเสธที่จะยอมรับมันเขาเชื่อว่าหลี่เฉินเย่นนำน้องสาวตนเองส่งกลับมาจริงๆดังนั้นแม้ว่าจะรู้สึกมีช่องว่างระหว่างพี่น้องเขาก็พยายามหลอกตัวเองว่าน้องสาวของเขาได้รับความลำบากใจมากเกินไปจึงทำให้นิสัยของนางเปลี่ยน....

แต่ทว่าหลอกตนเองก็คือหลอกตนเองเพียงแค่มีคนมาทำให้มันแตกเขาเองก็มิสามารถเชื่ออีกต่อไป....

“น้องสาวข้าพี่ขออภัยเจ้า”หลังจากนิ่งเงียบอยู่อย่างนั้นเนิ่นนานพลันเฉินหยวนชิ่งก็ถอนหายใจออกมาหลังจากนั้นจึงสะอื้นไห้

ถ้าหากว่าเฉินอวี่โหรวเป็นเพียงเฉินอวี่โหรวคือผู้ที่เสียชีวิตไปเมื่อหลายปีก่อนถ้าเช่นนั้นนางในความทรงจำของตนเองในความทรงจำของผู้อื่นก็จักเป็นหญิงสาวที่บริสุทธิ์จิตใจดีเช่นนั้นตลอดไปแต่ทว่าเพลานี้หรือ?

เขามักจะรู้สึกว่าหลี่เฉินเย่นรู้สึกผิดต่อน้องสาวของตนเองแต่ทว่าตนเองเล่า?เอาแต่ใช้ความเสแสร้งไปทำให้ฮ่องเต้และชูเซี่ยเป็นทุกข์ใจทำให้นางไปสมรู้ร่วมคิดกับแคว้นจื่อสวี้และนำตัวองค์หญิงไป

เฉินหยวนชิ่งเริ่มชื่นชมที่ฮ่องเต้ใจจืดใจดำกับนางเพลานั้นเขาเกลียดชังความโหดเหี้ยมของหลี่เฉินเย่นมากเท่าใดเพลานี้ในใจของเขากลับรู้สึกซาบซึ้งใจมากเท่านั้นถ้าหากว่าเพลานั้นหลี่เฉินเย่นรักใคร่นางจริงๆถ้าเช่นนั้นนางจะนำความลับของประเทศไปได้มากเพียงใดแล้วจักทำให้แคว้นต้าเหลียงเกิดภัยพิบัติมากเพียงใด？

เฉินหยวนชิ่งมิอยากจะคิดต่อไปถึงแม้ว่าเขาเกลียดหลี่เฉินเย่นและชูเซี่ยแต่เขาก็รักประเทศของตนเองที่เขายืดเวลาส่งทหารออกไปเพราะคิดว่าตนเองจะได้รับประโยชน์สูงสุดมิมีทางทรยศหักหลังประเทศของตนเองอย่างเด็ดขาด

เพราะว่าทหารของประเทศล้วนเป็นพี่น้องภายใต้บังคับบัญชาที่ปกป้องประเทศแห่งนี้ด้วยเลือดเนื้อเขามิอนุญาตให้ศัตรูก้าวเท้าเข้ามาดังนั้นอย่าว่าแต่น้องสาวตัวปลอมของเขาเลยแม้แต่อวี่โหรวตัวจริงถ้าหากกล้าทำเรื่องที่ทรยศหักหลังประเทศเขาก็จะมิปล่อยไป

นี่คือเส้นตายของเขานี่คือเส้นตายของเฉินหยวนชิ่งที่ไม่มีผู้ใดรู้

เฉินหยวนชิ่งยืนขึ้นอย่างโซซัดโซเซก่อนจะตะโกนสั่งทหารรักษาความปลอดภัยที่ด้านหน้า“เอาเหล้ามาให้ข้า!!”

นานมากแล้วที่เฉินหยวนชิ่งมิได้ดื่มจนเมาเพลาที่เขานำทหารออกรบเขามักจะไม่ดื่มเหล้าเพื่อให้สมองตื่นตัวอยู่ตลอดเวลาแต่ทว่าเพลานี้เขารู้สึกเกลียดสมองที่ตื่นตัวเขาต้องการเพียงแค่ให้สมองของตนเองมิต้องหม่นหมองเช่นนี้เขาอยากจะหายใจด้วยความเป็นสุขเขาอยากจะเหมือนกับเมื่อก่อนที่มิมีความกลัดกลุ้มอันใดทำทุกอย่างก็เพื่อความสุขของน้องสาว