ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 611
สรุปบท ตอนที่611ความโกรธและความเกลียด: ชายาเกิดใหม่ของข้า
ตอน ตอนที่611ความโกรธและความเกลียด จาก ชายาเกิดใหม่ของข้า – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
ตอนที่611ความโกรธและความเกลียด คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนซ์ ชายาเกิดใหม่ของข้า ที่เขียนโดย ลิ่วเยว่ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ตอนที่611ความโกรธและความเกลียด
ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาไม่คิดอะไรมากเกี่ยวกับการแก้แค้นให้น้องสาว
แต่ตอนนี้จิงโม่ก็เข้ามาแล้วเขาเริ่มไม่แน่ใจว่าตัวเองจะเดินต่อไปอย่างไร……
เฉินหยวนชิ่งเห็นองค์หญิงเวินอันหลังจากนั้นก็ไปหาหลี่เฉินเย่นครั้งนี้เขาทำตัวอย่างเกรงใจไม่เหมือนกับท่าทางของครั้งก่อนที่ไปคุมอาเขต
หลี่เฉินเย่นเห็นเขาที่ตำหนักไฉ่เว่ยทั้งสองคนไม่เจอกันแค่ไม่กี่เดือนแต่กลับแก่ตัวลงไปมาก
“กระหม่อมเฉินหยวนชิ่งขอเข้าเฝ้าฝ่าบาท”เฉินหยวนชิ่งกับหลี่เฉินเย่นสบตากันจากนั้นเขาก็คุกเข่าลงเป็นการกระทำที่เขาไม่เคยทำมาก่อน
“ลุกขึ้นมาเถอะ”หลี่เฉินเย่นพูดเสียงเบาและมองไปทางห้องนอนห้องนั้นมีหญิงสาวที่เขารักมากที่สุดแม้จะอยู่ต่อหน้าเฉินหยวนชิ่งเขาก็ไม่เก็บอาการเลยสักนิดแม้จะรู้ว่าการกระทำเช่นนี้ก็เขาจะทำให้เฉินหยวนชิ่งโกรธ
“ข้าจะพาองค์หญิงเวินอันไป”เฉินหยวนชิ่งพูดไม่ใช่อ้อนวอนเหมือนกำลังจะวางแผนอะไรสักอย่าง
หลี่เฉินเย่นหันกลับไปมองเฉินหยวนชิ่งนานมากและพูดว่า:เหตุผล?
“นางเหมือนอวี่จู๋มากข้าไม่อยากให้นางเอาหน้าที่คล้ายน้องสาวของข้าไปทำสิ่งชั่วร้าย”
เฉินหยวนชิ่งตอบกลับไปหลี่เฉินเย่นก็เข้าใจสิ่งที่เขาพูดทันทีสิ่งที่เป็นของอวี่จู๋ไม่เพียงแต่ความรักความปกป้องที่เฉินหยวนชิ่งมีต่ออวู่แต่ยังมีชื่อเสียงของโหรวเฟยและความรู้สึกผิดต่อตัวเองและชูเซี่ย……
“ข้าอยากแต่งตั้งชูเซี่ยเป็นฮองเฮาสั่งคนของเจ้าอย่าได้ขัดขวางข้าจะส่งเวินอันเจ้า”หลี่เฉินเย่นไม่คิดว่าเฉินหยวนชิ่งจะขอตัวเองเช่นนี้ถ้ามีเวินอันอยู่ที่นี้พวกเขาก็มีข้อด้อยของแคว้นจื่อสวี้กำอยู่ในมือรอสงครามจบสิ้นพวกเขาก็จะเอาของมาได้เยอะหน่อยถ้าส่งให้เฉินหยวนชิ่งไปเขาก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนบ้าง
ตอนนี้สิ่งที่เขาคิดอยู่ก็คือเรื่องที่จะแต่งตั้งชูเซี่ยเป็นฮองเฮาตอนนี้เขาขอแค่จะไม่มีคนมาขัดขวางการให้ตำแหน่งชูเซี่ย
หลี่เฉินเย่นไม่ใช่จะไม่รู้ว่าเฉินหยวนชิ่งเกลียดการที่ตัวเองพลอดรักกับชูเซี่ยต่อหน้าเขาแต่เขารอไม่ได้แล้ว
ทุกวันนี้เขาก็ได้แต่จับมือชูเซี่ยเขาก็กังวลว่ามือชูเซี่ยที่เย็นเฉียบนั้นจะกลับมาอบอุ่นได้เหมือนเดิมหรือไม่……
เขาจะเอาตำแหน่งนี้ให้ชูเซี่ยก่อนที่นางจะกลับมาแม้นางจะไม่ต้องการเขาก็จะให้นงอยู่ดี
เฉินหยวนชิ่งนิ่งเงียบเขาไม่คิดว่าหลี่เฉินเย่นจะยื่นขอเสนอเช่นนี้ให้เขาสิ่งขอที่เขาปกป้องเพื่อน้องสาวมาโดยตลอดเขากลับเอาขอเสนอเช่นนี้มาแลกเขาคงจะปกป้องน้องสาวไม่ได้แล้ว
การจะให้น้องสาวตายตาหลับคงต้องเสียสละผู้ชายคนนี้ไป
น้องสาวของเขาตายไปหลายปีแล้วหลี่เฉินเย่นก็มีผู้หญิงใหม่ได้แต่ผู้หญิงคนนั้นจะเป็นชูเซี่ยไม่ได้เป็นอันขาด
นี้เป็นสิ่งที่เฉินหยวนชิ่งพยายามถ่วงเวลามาโดยตลอดเขาก็ไม่คิดว่าหลี่เฉินเย่นจะดูแลน้องสาวเขาได้
“ข้ามีข้อเสนอเดียงทำได้เจ้าก็พาคนไปทำไม่ได้ข้าเชื่อว่าแคว้นจื่อสวี้ก็อาจจะให้หน้าข้าและไม่มีทางจะทำข้าเสียหน้าแน่นอน”หลี่เฉินเย่นพูดขู่
เฉินหยวนชิงมองดูหลี่เฉินเย่นและสีหน้าก็เปลี่ยนไปสุดท้ายก็พูดกับหลี่เฉินเย่นว่า:“ฝันไปเถอะ”
เฉินหยวนชิ่งพูดจบก็รีบเดินออกไปทันทีเขาไม่กล้าอยู่ตรงนี้อีกต่อไปแล้วเพราะที่นี้เต็มไปด้วยลมหายใจของชูเซี่ยเขาอยู่ร่วมหายใจด้วยแล้วรู้สึกลำบาก
หลี่เฉินเย่นรู้ว่าเฉินหยวนชิ่งไม่ยอมง่ายๆเช่นนี้แน่นอนแม้จะเพราะเรื่องขององค์หญิงเวินอันเขาจะรู้สึกผิดมากเพียงใดก็เปลี่ยนใจเขาไม่ได้
เขาเชื่อว่าเขาทำให้เฉิ่นอวี่จู๋ต้องเสียใจและเชื่อว่าชูเซี่ยเป็นคนฆ่าเฉิ่นอวี่จู๋
ไม่ว่าจะใช้วิธีไหนก็เปลี่ยนความคิดเขาออกไปไม่ได้
หลี่อวิ๋นลี่พูดอย่างเสียใจดวงตาเรียวคมใสตอนนี้เฉินหยวนชิ่งมองดูหลี่อวิ๋นลี่เหมือนผู้หญิงขึ้นมาทุกทีแล้ว
คำพูดของหลี่อวิ๋นลี่ทำเอาเฉินหยวนชิ่งโกรธมากเขามองหลี่อวิ๋นลี่ตาโตและหลี่อวิ๋นลี่ก็ทหน้าเสียใจสุดท้ายความโกรธของเขาก็ไม่ได้ระเบิดออกมาแต่แค่มองหลี่อวิ๋นลี่ค้างไว้อย่างโกรธๆ
เพราะหลี่อวิ๋นลี่ก็พูดถูกตอนนั้นหลี่อวิ๋นลี่มาร่วมมือกับตัวเองข้อเสนอที่เขาบอกก็คือจะทำให้อวี่จู๋กลับมา
ตอนนั้นหลี่อวิ๋นลี่บอกว่าวิชาการเกิดใหม่เขาไม่แน่ใจว่าตัวเองจะทำได้ดีหรือไม่
เขาบังคับให้เขาทำเช่นนี้เขาบอกกับหลี่อวิ๋นลี่ขอแค่อวี่จู๋ฟื้นขึ้นมาเขาก็ยอมตกลงร่วมงานด้วย
ตอนนั้นหลี่อวิ๋นลี่ก็เคยบอกว่าองี่จูอาจจะลืมช่วงเวลาด้านหน้าไปเขาก็บอกว่าไม่เป็นไรเขาจะบอกทุกอย่างแก่นางเอง
ตอนนี้คิดดูแล้วคำพูดของเฉินหยวนชิ่งก็เป็นแค่หลุมเขาแค่ยอมกระโดดลงไปเอง
“ข้าไม่ได้บอกให้เจ้าเอาของปลอมมาหลอกข้านางทำลายความรู้สึกผิดที่พวกเขามีต่ออวี่จู๋นาง……”พอนึกถึงองค์หญิงเวินอันความโกรธในใจของเฉินหยวนชิ่งก็ห้ามเอาไว้ไม่อยู่ไม่เพียงแต่การกระทำอันเลวทรามของนางยิ่งไปกว่านั้นเขายังลงโทษนางไม่ได้อีก
“ดูแล้วแม่ทัพเฉิ่นน่าจะอารมณ์เสียน่าดูคงจะรู้สึกเกลียดกว่าหลี่เฉินเย่นและชูเซี่ยถ้าเป็นเช่นนี้พวกเราก็คงร่วมงานกัยต่อไม่ได้แล้ว”หลี่อวิ๋นลี่ทำหน้าเสียใจพูดจบก็กำลังจะเดินจากไปและเฉินหยวนชิ่งก็เข้าใจ
เขาไม่ควรจะล้มลงก่อนหลี่เฉินเย่นกับชูเซี่ยทำร้ายอวี่จู๋……
“เจ้ามาหาข้ามีเรื่องอันใดพูดมาเถอะขอแค่เป็นเรื่องที่ไม่ดีต่อหลี่อวี่ชียนและชูเซี่ยข้าจะทำหมด”เฉินหยวนชิ่งพูดในหัวกลับมีหน้จิงโม่โผล่ขึ้นมาเขาเริ่มรู้สึกผิดกับสิ่งที่เขาพูดออกไปแต่เขาก็พูดออกไปแล้วเขาก็คงแก้ไขไม่ได้แล้ว
หลี่อวิ๋นลี่หันกลับมามองอย่างพอใจสายตาก็เริ่มเจ้าเล่ห์ขึ้นมา
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาเกิดใหม่ของข้า
ฉากนี้คือ..เจ็บหัวใจ😭😭😭...