ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 616

ตอนที่616สวมเขา

“เสด็จพ่อท่านดูหรูกุ้ยเฟยโดนตีจนตัวช้ำบวมหมดเลยน่าสงสารยิ่งนักรีบช่วยนางเร็วเข้า”จิงโม่พูดเสียงอ่อนโยนแต่คำพูดของนางทำเอาคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างหัวเราะ

ภายในสายตาของเด็กเรื่องชายหญิงกลับเป็นเรื่องที่น่าสงสาร……

หลี่เฉินเย่นอยากจะบอกเรื่องนี้ให้จิงโม่และฉองเหลารู้แต่ก็เกรงว่าอายุของพวกเขายังไม่เหมาะสมลังเลสักพักก็สั่งให้คนของพรรคมังกรเหินปล่อยฉ่ายเวินลง

“ศิษย์พี่ข้าถูกใส่ร้ายข้าไม่รู้ว่าเป็นไปได้อย่างไรข้าไม่รู้ว่าทำไมข้าโดนกับดักของคนอื่นเข้าข้ายังไม่รู้จักเลยว่าคนนั้นคือใครระหว่างพวกเราไม่มีอะไรจริงๆนะเพคะท่านน่าจะรู้จักข้าดีข้ามีแต่ท่านและรักท่านเพียงคนเดียวข้า……”ฉ่ายเวินถูกปล่อยสิ่งแรกที่ทำคือรีบอธิบายนางอยากให้หลี่เฉินเย่นรู้ว่านางบริสุทธิ์ใจ

แต่หลี่เฉินเย่นกลับไม่มองนางเลยด้วยซ้ำแต่แค่สั่งให้คนของพรรคมังกรเหินรีบส่งจิงโม่และฉองเหลาออกไปเรื่องเช่นนี้เขาไม่อยากใหลูกของเขาเห็นเลย

ส่งจิงโม่และฉองเหลาออกไปแล้วหลี่เฉินเย่นก็หันกลับมามองฉ่ายเวินฉ่านเวินมองดูสายตาที่น่ากลัวของเขาเหมือนคนที่ใกล้ตายและเห็นความหวังที่จะได้อยู่ต่อแต่ความหวังนั้นช่างเหน็บหนาวจนไม่เหมือนความหวังที่ดี

“ศิษย์พี่ท่านต้องเชื่อใจข้าข้า……”ฉ่ายเวนพูดด้วยสายตาที่สิ้นหวังและอ้อนวอน

พอโดนจิงโม่พูดเช่นนั้นแล้วนางก็แก้ตัวอะไรไม่ได้อีกแต่นางก็หวังว่าศิษย์พี่จะเข้าใจเรื่องนี้นางไม่ได้ผิด

“คนที่ข้ารักมีเพียงท่านข้าจะไปทำกับคนอื่น……ศิษย์พี่ข้าโดนทำร้ายท่านต้องช่วยข้านะเพคะ”ฉ่ายเวินเห็นหลี่เฉินเย่นไม่พูดอะไรก็รีบอธิบายอีกครั้ง

“ศิษย์พี่ข้า……”ฉ่ายเวินรีบอธิบายแต่ก็พูดไม่ออกแล้วเพราะนางไม่มีเหตุผลและข้ออ้างแล้ว

นอกจากข้ออ้างที่นางรักศิษย์พี่นางก็ไม่มีข้ออ้างที่ดีอื่นอีกแล้ว

ตอนนี้หลังวังนอกจากสนมอื่นแล้วมีแต่นางที่มีอำนาจมากที่สุดแม้จะไม่ได้รับความรักจากฝ่าบาทแต่ฝ่าบาทก็ยังเกรงใจที่นางเป็นองค์หญิงหนานจ้าวดังนั้นนางอยากทำอะไรก็ย่อมได้

“ศิษย์พี่ท่าน……”ฉ่ายเวินเห็นว่าหลี่เฉินเย่นไม่พูดอะไรในใจก็เริ่มกังวลขึ้นมานางตะโกนเรียกศิษย์พี่หลายครั้งนางหวังว่าการเรียกของตัวเองจะทำให้เขาใจอ่อนลงได้บ้างหวังว่าเขาจะมอบความบริสุทธิ์ใจให้นาง

“หรูกุ้ยเฟยเรื่องของวันนี้ข้าจะให้คนที่เห็นเหตุการณ์ไปบอกแก่ราชาแคว้นหนานจ้าวถึงเวลาจะให้หนังสือหย่าหรือผ้าขาวให้เจ้าดีก็ต้องดูว่าท่านพ่อเจ้าจะว่าอย่างไร”หลี่เฉินเย่นพูดขึ้น

หนังสือหย่าหรือว่าผ้าขาว?

“ศิษย์พี่ท่านพูดเล่นใช่ไหม?ตอนนี้ข้าเป็นกุ้ยเฟยของท่านข้ายังจะได้เป็นฮองเฮาของท่านอีกข้าเป็นคนที่รักท่านากที่สุดท่านรู้หรือไม่?ข้าช่วยท่านวางยาให้หลี่อวิ๋นลี่ท่านรู้บ้างหรือไม่?ท่านพูดกับข้าเช่นนี้ได้อย่างไร?ข้าเอาหัวใจทั้งหมดให้ท่านท่านกลับทำเป็นไม่เห็นท่านยังจะเอาชีวิตข้าเลยงั้นเหรอ?ศิษย์พี่ท่านใจร้ายมากข้า……”

ฉ่ายเวินไม่คิดว่าหลี่เฉินเย่นจะพูดเช่นนี้เลย

“องค์หญิงอวิ๋นซึนแม้หนานจ้าวจะมีทหารม้าที่มากและแข็งแรงเพียงใดก็จะบังคับข้ามาแต่งตั้งผู้หญิงอย่างเจ้าเป็นฮองเฮาไม่ได้”หลี่เฉินเย่นได้ยินคำพูดที่สิ้นหวังขแงนางและตักเตือนอย่างหวังดี

เขารู้ว่าฉ่ายเวินโดนใส่ร้ายแต่ทำไมเขาต้องสนใจด้วยเขาไม่ได้ใช้วิธีที่แย่กว่านี้ก็เห็นแก่นางมากแล้ว

“ศิษย์พี่ทั้งๆที่ท่านก็รู้ว่าข้ารักท่านข้าทำทุกอย่างเพื่อท่านข้า……”ฉ่ายเวินพูดกับหลี่เฉินเย่นอย่างสิ้นหวังแต่คำพูดของนางก็เหมือนกับมีดที่กรีดแทงใจของเขาไปเรื่อยๆถ้านางไม่รักเขามากขนาดนี้ชูเซี่ยของเขาก็ไม่ต้องเจอเรื่องร้ายๆ

“ถ้าเจ้าไม่ใช่องค์หญิงอวิ๋นซึนเจ้าอยู่ไม่ถึงตอนนี้แล้วล่ะ”หลี่เฉินเย่นลุกขึ้นและเดินจากไปก่อนจะออกไปก็ไม่ลืมพูดคำพูดที่ทำให้ฉ่ายเวินสิ้นหวังกว่านี้