ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 617

ตอนที่617ความหมายของท่านแม่

“เป็นอย่างไรบ้าง?เสด็จพ่อพวกเราเก่งหรือไม่พวกเรารู้ว่าท่านเกลียดนางมากยังอยากจะเป็นฮองเฮาอีกจริงๆเลย……”จิงโม่พูดไปก็สังเกตสีหน้าของหลี่อวีเชียนไปเห็นเขาไม่โกรธอะไรก็รีบเข้าไปเกาะแขนเขย่าไปมาเขย่าความตกใจของหลี่อวีเชียนหายไปหมด

“ใครใช้ให้พวกเจ้าทำเช่นนี้กันพวกเจ้ายังเป็นเด็ก……”หลี่เฉินเย่นเตรียมคำพูดที่จะอธิบายให้เด็กๆแต่พอคิดถึงชูเซี่ยเขาก็ใจอ่อนลงมา

“ลูกชายลูกสาวของท่านฉลาดมากก็ต้องแก้ปัญหาที่ต้นเหตุอยู่แล้วครั้งนี้เรียกว่าจัดการถอนรากโคน”จิงโม่อธิบายพูดจบก็ยังรอหลี่เฉินเย่นกล่าวชื่นชมหลี่เฉินเย่นมองไปที่พี่น้องก็ถอนหายใจทั้งๆที่เขาถามว่าวิธีที่พวกเขาใช้ใครเป็นคนสอนกันทำไมพวกเขาพูดแล้วก็เป็นกลวิธีเลยล่ะ?

“พวกเจ้าสองคนต่อไปอย่าทำเป็นเล่นอีกหรูกุ้ยเฟยมีฝีมือยาพิษที่เก่งกาจถ้านางรู้เข้าพวกเจ้าคิดว่ายังจะมีชีวิตอยู่ได้เหรอ?”พอคิดเรื่องที่เด็กพวกนี้ทำหลี่เฉินเย่นก็ยังกลัวเลยแต่คำตักเตือนของเขาเด็กสองคนเหมือนไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ

“เสด็จพ่อท่านคิดว่าช่วงนี้ข้าอยู่ในตำหนักหรูกุ้ยเฟยและอดทนอยู่เพื่ออะไรกันก็เพื่อทำให้นางเชื่อใจข้าและไว้ใจข้าข้า……”พอพูดถึงแผนการฉองเหลาก็พูดขึ้นมาอย่างมั่นใจ

“เสด็จพ่อต่อไปบอกกับท่านหมอพวกนั้นสิ่งที่พวกเราอยากได้ก็ให้มาครั้งนี้ยังขอมาจากหลายคนด้วย……”มองดูหลี่เฉินเย่นที่จะเริ่มด่าจิงโม่ก็พูดถึงอุปสรรค์ของการของยาก็อยากให้เสด็จพ่อสั่งให้พวกเขาปล่อยยาให้ง่ายๆหน่อย

“ใช่พี่อานเหยียนไม่ได้เล่นยาพิษแล้วพวกเราอยากได้ก็ต้องหาพวกหมอท่านหมอพวกนั้นก็ระวังตัวเกิน……”ฉองเหลาคิดถึงตอนที่ตัวเองกับพี่สาวพยายามขอยาในใจก็โมโหมาก

“อืมเดี๋ยวพ่อบอกให้พวกเขาเองต่อไปก็จะไม่ให้ยาพวกเจ้าอีกไม่เช่นนั้นพวกเจ้าใช้ยาพิษทำเรื่องอะไรอีก”หลี่เฉินเย่นไม่ได้ใจอ่อนเหมือนครั้งก่อนๆผิดใจก็คิดจะใช้ยาพิษแก้ไขปัญหาแล้ว

“เสด็จพ่ออย่าเลยนะท่านแม่แค่บอกให้พี่อานเหยียนอย่ำยาพิษท่านกลับ……”จิงโม่ได้ยินคำพูดของหลี่เฉินเย่นก็พูดขอร้องขึ้นมาพอรู้ว่าท่านแม่ไม่ให้พี่อานเหยียนทำยาพิษนางก็แอบทำยาพิษขนาดนางโดนจับตัวไปที่แคว้นจื่อสวี้ก็ใช้ยาสลบนางใช้วิชาที่มีทำยาขึ้นมาได้เอง

“เสด็จพ่อท่านก็ต้องให้ข้ามีของป้องกันตัวหน่อยท่านทำเช่นนี้อีกต่อไปข้าถูกคนจับตัวไปอีกข้าก็กลับมาเองไม่ได้หรอกถึงเวลานั้น……”จิงโม่พูดด้วยสายตาที่เป็นกังวลมากแต่หลี่เฉินเย่นก็รู้ว่าสิ่งที่นางกังวลไม่ใช่เรื่องการถูกจับตัวไปแต่เป็นการที่ไม่มียาพิษป้องกันตัว

“แม่พวกเจ้าไม่อยากให้พวกเจ้าเอายาพิษไปทำร้ายผู้อื่นพี่อานเหยียนของพวกเจ้าก็เชื่อฟังคำพูดดีนี้พวกเจ้า……”หลี่เฉินเย่นคิดข้ออ้างที่จะพูดกับเด็กไม่ได้อีกแล้วเขายังคิดว่าชูเซี่ยน่าจะสอนเด็กสามคนพร้อมกันเลยนางทำให้อานเหยียนสาบานได้ว่าจะไม่แตะยาพิษอีกก็อาจทำให้เด็กสองคนนี้เชื่อฟังได้เช่นกัน

แต่ชูเซี่ยตอนนี้ไม่อาจจะมาสอนเด็กๆช่วยเขาได้แล้วและก่อนหน้านี้ชูเซี่ยสอนเด็กๆได้ดีกว่าตนเองมาก

ข้อ้อางที่ดีที่สุดที่หลี่เฉินเย่นพูดให้เด็กๆฟังได้ก็คือชูเซี่ยและพอเขาพูดจบจิงโม่กับฉองเหลาที่คิดข้ออ้างในหัวเยอะมากกลับเงียบลงและไม่พูดอีก

“ต่อไปเรื่องเช่นนี้อย่าทำอีกเรื่องของข้าข้าย่อมจัดการเองได้พวกเจ้าทั้งสองก็อยู่ด้วยกันดีๆอยู่ที่นี้เฝ้าแม่ของพวกเจ้า”หลี่เฉินเย่นสั่งเด็กทั้งสองหญิงที่ตนรักก็เก่งกว่าเขามากแล้วตอนนี้ขนาดลูกของตัวเองยังช่วยคิดวิธีแก้ไขปัญหาแทนเขาได้เขารู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าเป็นอย่างมาก

ใครก็รู้ว่าเพราะชูเซี่ยฝ่าบาทเลยอารมณ์ไม่ดีพวกเขาไม่กล้าเอาทำอะไรให้ฝ่าบาทรำคาญและไทเฮาก็ปล่อยหลี่เฉินเย่นทำตามใจตนไปถ้าไม่ใช่เพราะราษฎรที่ปล่อยประทัดภายในวังก็คงไม่มีภาพงานปีใหม่เลย

พอผ่านวันปีใหม่จูฟางหยวนจูเก๋อหมิงจิ้งกั๋วโฮ่วสามีภริยาอานเหยียนสองพี่น้องไทเฮาในวังหยงกุ้ยไทเฟยหลี่เฉินเย่นและเด็กทั้งสองคนกินข้าวพร้อมหน้ากันในตำหนักไฉ่เว่ยแต่กินจนถึงสุดท้ายทุกคนต่างก็ร้องไห้กันหมด

พวกเขามาเพื่อชูเซี่ยแต่ชูเซี่ยกลับนอนแน่นิ่งไม่รู้ว่าจะตื่นขึ้นมาเมื่อไหร่หรือจะตายไปเมือ่ไหร่

ข้าวมื้อนี้ก็คืองานขึ้นปีใหม่ของหลี่เฉินเย่นและลูกๆ

ผ่านงานปีใหม่ไปทุกคนต่างก็ยุ่งอยู่กับงานของตัวเอง

ช่วงนี้ภายในที่ประชุมก็มีเรื่องเปลี่ยนแปลงไปมากแต่ก็ไม่มีอันตรายมากอะไรคนของเหลี่ยงกุยและจางเซียนฮุยที่ออกมาก็โดนฆ่าบ้างปลดตำแหน่งไปบ้างมีบางคนที่ความสามารถจริงก็ถูกเก็บเอาไว้แต่ก็แอบไปคุยกับจิ้งกั๋วโฮ่วเซียวเชิงเซียงและยังไม่อยากจะยอมจำนน

อำนาจของเฉินหยวนชิ่งก็กำลังถูกตัดลดลงไปเรื่อยๆแต่ท่าทางที่ไม่สนใจของเขาทุกวันก็มาประชุมนอกจากเรื่องแต่งตั้งชูเซี่ยเป็นฮองเฮาเรื่องอื่นเขาก็ไม่สนเลยความเงียบของเขาทำเอาคนเริ่มรู้สึกกลัว