ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 631

ตอนที่631กองกำลังเสริม

ตอนที่หลี่อวิ๋นลี่รู้เรื่องนี้รู้สึกโกรธเกลียดจนกัดฟันตัวเองเขาคิดไม่ถึงเลยว่าเฉินหยวนชิ่งผู้โง่เขลานี้จะไม่เคลื่อนไหวใดๆในช่วงเวลาที่สำคัญเช่นนี้นี่มันมือไม่พายไม่พอแถมเอาเท้าราน้ำชัดๆ

แต่ตอนนี้เขาทำได้เพียงสั่งให้กองทัพหนานจ้าวโจมตีเมืองเพื่อโน้มน้าวกษัตริย์หนานจ้าวตนก็ลงทุนไปไม่น้อยหากพลาดโอกาสนี้ชีวิตนี้เขาก็จะไม่มีโอกาสชนะหลี่เฉินเย่นได้อีก

เขานำทัพสู้จนไม่สามารถหยุดมือได้แล้วแต่เฉินหยวนชิ่งกลับมองดูสถานการณ์ในสนามรบอย่างใจลอย

หลายปีมานี้นี่เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดี

เขาไม่รู้ว่าควรทำอย่างอย่างไรดีเดินต่อไปด้วยความเกลียดชังสู้กับหลี่เฉินเย่นให้ตายกันไปข้างหนึ่งแต่ใบหน้าของจิงม่อก็ได้ปรากฏขึ้นซ้ำๆในหัวท่าทางขมวดคิ้วอย่างผิดหวังนั้นทำให้เขาปวดใจยิ่งนัก

แต่จะปล่อยไปง่ายๆอย่างนี้รึความพยายามในหลายปีมานี้ทำไปเพื่ออะไรกัน

“ฝ่าบาทหากครั้งนี้เฉินหยวนชิ่งไม่ออกโรงเราก็จะสามารถปกป้องรักษาเมืองหลวงไว้ได้แต่จะสามารถปกป้องรักษาได้นานแค่ไหนนั้นเราเองก็ไม่ทราบเหมือนกันเพราะเราไม่มีกำลังเสริมเรา......”เฉินซูได้ขึ้นไปบนกำแพงตั้งแต่หลี่อวิ๋นลี่เริ่มโจมตีเมืองเมื่อมองดูสถานการณ์ตอนนี้แล้วก็พลันกระซิบหลี่เฉินเย่น

หลี่เฉินเย่นมองดูเฉินซูและพูดอย่างใจเย็นว่า“เจ้าวางใจเถอะแม้เฉินหยวนชิ่งเองก็เข้ามามีส่วนร่วมเราก็จะยังคงปกป้องรักษาเมืองหลวงและปราบกบฏและศัตรูได้”

ความใจเย็นของหลี่เฉินเย่นทำให้เฉินซูประหลาดใจแต่เขาก็เข้าใจในสิ่งที่เขาต้องการสื่อแล้วล่ะ

กำลังเสริมรึ

แต่อ๋องแคว้นเจิ้นตอนนี้กำลังดูแลความเรียบร้อยอยู่ที่ประตูเมืองส่วนเหนือส่วนเขตชายแดนจื่อสวี้หลี่ฉางอันเป็นคนดูแลยังมีใครให้ความหวังได้อีกล่ะ

อย่างไรก็ตามพระเจ้าของเมืองตอนนี้นั่งเหนือประตูเมืองสีม่วงซูชายแดนหลี่ฉางอันเมืองที่เขายังคงมีความหวัง

กองกำลังที่ฝ่าบาททรงควบคุมได้มีไม่มาก......

“เสี่ยวลู่จื่อส่งสัญญาณเถอะทหารแห่งแคว้นเหลียงเราล้วนมีค่าทั้งนั้นเราไม่จำเป็นช่วยเพิ่มจำนวนคนตายหรอก”หลี่เฉินเย่นพูดเรียบๆแต่ได้ปลุกใจของเหล่าทหารรอบๆราวกับกลองสงคราม

ที่แท้กษัตริย์ของพวกเขามีวิธีเอาชนะศัตรูแล้ว

เมื่อลู่กงกงได้ยินก็เดินออกไปอย่างเงียบๆแต่เฉินซูกลับถามขึ้นอย่างไม่มั่นใจนักว่า“ฝ่าบาทแล้วจะทำอย่างไรกับเฉินหยวนชิ่งล่ะครั้งนี้เขาได้รวบรวมกำลังพลกว่าแสนคนมาโจมตีเมืองหลวงโทษหนักถึงตายแต่ว่า......”หลังจากคำว่าแต่ว่าแล้วเฉินซูไม่ได้พูดอะไรต่อเพราะเขาไม่สามารถสรรหาเหตุผลใดที่จะอภัยให้เฉินหยวนชิ่งได้

“เขาเคยช่วยชีวิตเจ้าหญิงองค์เล็กหนึ่งครั้งดังนั้นสามารถได้รับการยกเว้นโทษได้สำหรับบทลงโทษนั้นขึ้นอยู่กับการประพฤติตัวของเขาหลังจากนี้”หลี่เฉินเย่นมองไปทางเฉินซูและพูดเบาๆ

แต่เขาคิดไม่ถึงว่าขุนพลใหญ่แห่งตระกูลเฉินคนนี้ที่มีนิสัยไม่มีความคล้ายคลึงกับเฉินหยวนชิ่งผู้ยโสแม้แต่น้อยไม่เคยได้รับการเหลียงแลจากเฉินหยวนชิ่งเลยกลับปกป้องตระกูลเฉินได้เพียงนี้

เห็นได้ชัดว่าเฉินซูถอนหายใจไปเฮือกหนึ่งและพูดเพียงว่า“เป็นพระกรุณายิ่งที่ฝ่าบาททรงไว้ชีวิตเขาหลายปีมานี้เขาเดินผิดทาง.......”

“เขาเป็นคนช่วยชีวิตของเขาเองเขาเคยช่วยชีวิตเจ้าหญิงองค์เล็กหากข้าฆ่าเขาเจ้าหญิงเป็นต้องเสียใจ”หลี่เฉินเย่นพูดอย่างซื่อตรงหลายปีมานี้เรื่องที่ตนต้องเผชิญไม่มีเรื่องไหนที่ไม่ถูกเฉินหยวนชิ่งขัดขวางเขาสมควรตายตั้งนานแล้วแต่เขากลับบาดเจ็บเพราะช่วยจิงม่อดังนั้นตนทำได้เพียงให้อภัยชั่วคราวหากเขายังไม่ลดละความตั้งใจถึงตอนนี้เขาเองก็คงไม่ออมมือเหมือนกัน

“เฉินซูเฝ้าเมืองต่อไปก่อนกำลังเสริมจะมาถึงห้ามให้ทหารหนานจ้าวเข้ามาได้แม้แต่คนเดียว”หลี่เฉินเย่นพูดจบก็หันหลังและเดินจากไป

จิงโม่ได้ยินที่หลี่เฉินเย่นพูดแล้วรู้ว่าเฉินหยวนชิ่งไม่น่าเป็นห่วงเธอจึงตามติดฝีก้าวของเสด็จพ่อเธอรู้ดีว่าเสด็จพ่อจะทำอะไรเธอมีความรู้สึกเดียวกับเสด็จพ่อณตอนนี้ในราชวังอันเงียบเหงาแห่งนี้พระตำหนักฉ่ายเหว่ยอันเงียบสงบนั้นต่างหากที่เป็นที่ที่หัวใจโหยหา

ในเมื่อสามารถคาดเดาสถานการณ์ได้แล้วพวกเขาก็ไม่ควรจะไม่เสียเวลาที่นี่อีก

เพียงแต่ทั้งหมดนี้ไม่มีคำสั่งที่แน่ชัดเพียงแต่ดำเนินการไปอย่างเงียบๆดังนั้นจึงกลายมาเป็นสถานการณ์ที่ถึงขั้นชีวิตอย่างนี้วันนี้

หลี่อวิ๋นลี่มองดูกองทัพที่เคลื่อนเข้ามาใกล้ตนอย่างงุนงงและแสดงสีหน้าหวาดกลัว

เขามุ่งหน้าไปยังเฉินหยวนชิ่งอย่างทนรอไม่ไหวตอนนี้หากเฉินหยวนชิ่งยอมสู้ไปกับตนพวกเขายังมีโอกาสที่จะชนะแต่หากเขายังคงทำเป็นเหมือนไม่ใช่เรื่องของตนดั่งตอนนี้ถ้าอย่างนั้นสิ่งที่รอคอยพวกเขาอยู่ก็คือความตาย

“จิ้งกั๋วโฮ่วนำทัพมาแล้วหากเจ้ายังไม่ทำอะไรสักอย่างเราก็ต้องตายกันสถานเดียวแล้วล่ะเจ้ามาเพื่อทำให้หลี่เฉินเย่นยอมจำนนไม่ได้มาเพื่อตายไม่ใช่รึ”หลี่อวิ๋นลี่ตะโกนใส่เฉินหยวนชิ่งอย่างโมโหกับพฤติกรรมของเฉินหยวนชิ่งในวันนี้หลี่อวิ๋นลี่รู้สึกโมโหอย่างยิ่งเขารู้สึกได้อีกว่าหากเฉินหยวนชิ่งยอมร่วมมือกับตนตอนนี้พวกเขาน่าจะได้ครอบครองเมืองหลวงแล้วล่ะ

เฉินหยวนชิ่งมองหลี่อวิ๋นลี่ราวกับว่าไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเขาไม่เข้าใจหลี่อวิ๋นลี่มากนักว่าเหตุใดจึงต้องโมโหที่เคยตกลงกันไว้ก็มีแค่ล้อมเมืองเท่านั้นพวกเขาไม่เคยคุยกันว่าจะเข้ายึดเมืองหากหลี่อวิ๋นลี่มีความโลภในลักษณะนี้ถ้าอย่างนั้นเขาคิดมากไปแล้วล่ะ

สิ่งที่เขาต้องการก็มีเพียงแค่การล้อมเมืองไว้เพื่อทำลายชื่อเสียงของหลี่เฉินเย่นและชูเซี่ยให้พวกเขาไม่สามารถกู้ชื่อเสียงกลับคืนได้อีก

เขาไม่เคยแม้แต่จะคิดยึดเมืองหลวงเขารู้ดีว่าตัวเองเป็นขุ่นพลของแคว้นเหลียงผืนแผ่นดินทุกตารางนิ้วนี้แลกมาด้วยเลือดเนื้อของตนและเหล่าสหาย

แต่เมื่อได้ยินหลี่อวิ๋นลี่พูดถึงจิ้งกั๋วโฮ่วเขาเองก็ตะลึงชะงักเหมือนกัน

เขาคิดไม่ถึงว่าจิ้วกั๋วโฮ่วจะมาระหว่างเขาและจิ้งกั๋วโฮ่วมีหลายอย่างที่คล้ายคลึงกันจิ้งกั๋วโฮ่วมีลูกสาวสองคนล้วนกลายเป็นผู้หญิงของหลี่เฉินเย่นและได้เสียชีวิตทั้งสองคนในที่สุดเขายังเป็นเสมียนผู้ช่วยฝ่ายการทหารและเคยนำทัพด้วยหากเขาต้องการนำทัพล้อมเมืองอย่างตนก็สามารถทำได้อย่างง่ายดายเหมือนกัน

เขาเคยสร้างคุณูปการให้แคว้นเหลียงมากมายแต่เขาก็ยังคงภักดีต่อหลี่เฉินเย่นไม่แปรผันไม่เคยเป็นอย่างตนที่ใช้ความดี......

ความขมขื่นในใจของเฉินหยวนชิ่งนั้นเริ่มมากขึ้นทุกทีสีหน้าของเขาก็แย่ลงกว่าเดิมอย่างต่อเหนื่อง