ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 634
สรุปบท ตอนที่634ปล่อยเขาเข้ามา: ชายาเกิดใหม่ของข้า
สรุปตอน ตอนที่634ปล่อยเขาเข้ามา – จากเรื่อง ชายาเกิดใหม่ของข้า โดย ลิ่วเยว่
ตอน ตอนที่634ปล่อยเขาเข้ามา ของนิยายโรแมนซ์เรื่องดัง ชายาเกิดใหม่ของข้า โดยนักเขียน ลิ่วเยว่ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
ตอนที่634ปล่อยเขาเข้ามา
คำพูดของจิงโม่ทำให้หลี่เฉินเย่นไม่กล้าหนีความจริงอีกต่อไปเขาจับมือของจิงโม่เดินเข้าไปในพระตำหนักฉ่ายเหว่ยอย่างช้าๆเหมือนทุกๆวันที่ผ่านมาเขาเบาฝีเท้าลงอย่างเคยชินราวกับว่ากลัวไปรบกวนการพักผ่อนของชูเซี่ย
แต่เมื่อรู้ตัวว่าการกระทำของตนนี้คนที่นอนอยู่ข้างในไม่สามารถรับรู้ได้อีกแล้วเขาอยากร้องไห้อีกครั้ง
แต่เขาร้องไห้ไม่ได้ไม่ได้......
ไทเฮากำลังอุ้มเด็กน้อยและนั่งเช็ดน้ำตาอยู่ข้างเตียงชูเซี่ยเห็นหลี่เฉินเย่นเดินเข้ามาหน้าของเธอแสดงความดีใจ
หลี่เฉินเย่นสามารถกลับมาได้เรื่องถูกล้อมเมืองน่าจะจัดการแล้วล่ะ
เพียงแต่ยังสุขไม่ทันใดน้ำตาก็พลันไหลพราก
ไทเฮาจำสิ่งที่หลี่เฉินเย่นพูดก่อนไปได้แต่ว่าตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้ว......
“เฉินเย่นข้า......”ไทเฮายืนขึ้นอย่างเคร่งเครียดไม่อยากให้หลี่เฉินเย่นรู้สึกเสียใจแต่คนตายเป็นคนที่เขารักมากที่สุดในชีวิตนี้ไม่ว่าจะใช้คำปลอบโยนใดก็ไร้ซึ่งพลังอยู่ดี
“เสด็จแม่ให้ข้าได้อุ้มลูกเสียหน่อย”หลี่เฉินเย่นเก็บความเศร้าโศ้กไว้ในใจและพูดขึ้นอย่างเรียบๆขณะที่พูดนั้นเขาก็ได้ยื่นมือออกไปไทเฮาส่งเด็กไปในมือของเขา
หลี่เฉินเย่นกลั้นน้ำตาไว้มองดูลูกอ่อนในอ้อมอกตนทั้งย่นทั้งน่าเกียจดูไม่ออกว่าเหมือนชูเซี่ยหรือเหมือนตนแต่เขาหายใจอย่างช้าๆและนอนหลับอย่างสงบตอนที่มองนั้นรู้สึกใจได้สงบลง
“ชูเซี่ยเจ้าเก่งมากลูกของเราแข็งแรงมาก”หลี่เฉินเย่นโน้มตัวลงพร้อมลูกในอ้อมแขนพลันกระซิบข้างหูชูเซี่ยความจริงแล้วเขาอยากบอกให้ชูเซี่ยลืมตาขึ้นมากกว่าลืมตามาดูลูกของพวกเขาแต่คำพูดนั้นติดอยู่ในลำคอยังไงก็พูดไม่ออก
เพราะเขารู้ว่าคำร้องขอของตนยังไงก็ต้องพบกับความผิดหวัง
ไทเฮาเห็นท่าทางของหลี่เฉินเย่นที่มองชูเซี่ยพลันมีเสียงสะอึกจิงโม่คว้ามือของไทเฮาทั้งน้ำตาและเขย่าเบาๆ
ตอนนี้คนที่เส้าใจที่สุดคือเสด็จพ่อของเขาเขาสามารถกลั้นน้ำตาได้ไทเฮาก็ควรจะเลือกที่จะเข้มแข็ม
เมื่อฉองเหลาเห็นสถานการณ์นี้ก็ได้วิ่งมาข้างๆไทเฮาเด็กทั้งสองเฝ้าอยู่ข้างๆไทเฮาอย่างว่าง่ายเพื่อให้ใจที่โศ้กเศร้าของไทเฮานั้นได้รับการปลอบโยน
“เด็กดีเจ้าวางใจเถอะเด็กทั้งสามนี้ข้าจะเลี้ยงดูอย่างดีจะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมารังแกพวกเขาเจ้าวางใจเถอะ”ไทเฮาบูบหัวของเด็กทั้งสองและพูดต่อหน้าร่างกายของชูเซี่ย
“เสด็จแม่หลังจากงานศพแล้วท่านสลายวังหลังเถอะข้ามีองค์ชายสององค์หญิงหนึ่งเพียงพอแล้วล่ะ”หลี่เฉินเย่นพูดเสียงเบาคำพูดเปี่ยมไปด้วยความเศร้าโศกไม่สามารถปฏิเสธได้
ไทเฮาตอบรับเงียบๆเธอเข้าใจดีว่านี่ที่สิ่งที่หลี่เฉินเย่นอยากทำเพื่อชูเซี่ยตลอดเรื่อยมาแต่ทั้งหมดนี้มันสายไปแล้ว......
น้ำตาร่วงลงอีกครั้งอย่างควบคุมไม่ได้......
การสูญเสียครั้งแล้วครั้งเล่าหลี่เฉินเย่นคิดว่าตนจะชินชากับการสูญเสียแบบนี้แต่ครั้งนี้ก็ยังคงทิ่มแทงหัวใจ
เขาเข้าใจดีครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งไหนๆก่อนหน้านี้
เขากำลังจะสูญเสียชูเซี่ยไปอย่างไม่มีวันหวนกลับมา
“เสด็จแม่หลายวันก่อนข้าก็ได้คิดถึงวันนี้ไว้แล้วท่านวางใจเถอะข้าจะทำให้หลี่อวิ๋นลี่ไปไม่กลับอย่างแน่นอน”หลี่เฉินเย่นสีหน้ามั่นใจความหนักแน่นบนใบหน้าทำให้ไทเฮาวางใจลงได้
“เสด็จพ่อข้าจะพาแม่ไปด้วยหากคนเลวคนนั้นเข้ามาในวางจริงๆแม่......”ฉองเหลามองดูชูเซี่ยที่อยู่บนเตียงอย่างไม่วางใจนักพลันขอร้องด้วยเสียงเบา
“แม่ของเจ้าเสียชีวิตแล้วไม่สามารถขู่อะไรเขาได้แม้แต่น้อยอีกอย่างข้ายังอยู่ในวังข้าจะปกป้องแม่ของเจ้าเอง”หลี่เฉินเย่นพูดเสียงเบาแต่สายตากลับมองไปทางชูเซี่ยอย่างไม่สามารถควบคุมได้
“แต่ว่า......”ฉองเหลาอยากพูดต่อแต่เห็นหลี่เฉินเย่นก้มหน้าลงและพูดว่า“เจ้าปกป้องเสด็จย่าพี่สาวและน้องชายให้ดีนี่เป็นหน้าที่สำคัญเรื่องปกป้องแม่นั้นปล่อยให้เป็นหน้าที่ของข้าเถอะ”
แม้ฉองเหลาจะไม่สบายใจมากเพียงใดแต่ก็จะไม่แย่งโอกาสในการปกป้องแม่จากเสด็จพ่อเพราะฉองเหลารู้ดีว่าหากแม่ยังมีชีวิตอยู่เธอต้องยอมอยู่ใต้ปีกของเสด็จพ่อแน่นอน
“ถ้าอย่างนั้นเสด็จพ่อดูแลตัวเองให้ดีล่ะ”ฉองเหลาพูดจบเตรียมจะออกไปแต่หลี่เฉินเย่นกลับถามฉองเหลาขณะที่เขากำลังจะหันหลังว่า“ฉองเหลาเจ้ารู้หรือไม่ว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นเหมือนที่เจ้ารู้เก๋อเอ๋อ......”
ฉองเหลาเคยบอกเมื่อนานมาแล้วว่าเสด็จพ่อจะได้อยู่กับแม่ผลในตอนนี้เป็นสิ่งที่ความสามารถพิเศษของเขาสามารถรู้สึกได้
ถึงแม้ความจริงและสิ่งที่เขาพูดจะขัดแย้งกันแต่ช่วงเวลาสำคัญอย่างตอนนี้เขาก็ยัง......
ฉองเหลามองดูเสด็จพ่อและพูดด้วยเสียงเบาว่า“เขาเห็นเพียงฉากที่แม่เสียชีวิตเท่านั้นสำหรับเรื่องอื่นในอนาคตข้าไม่เห็นดังนั้น......”
ฉองเหลาพูดกับหลี่เฉินเย่นอย่างรู้สึกผิดเขาเองก็รู้สึกเสียใจทำไมตนไม่มีความสามารถที่จะล่วงรู้อนาคตได้หากมีความสามารถนั้นเขาก็จะสามารถหลีกเลี่ยงโศกนาฏกรรมมากมายได้
และสิ่งแรกที่เขาจะทำก็คือให้เสด็จพ่อและแม่ได้รักกันตลอดไป
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาเกิดใหม่ของข้า
ฉากนี้คือ..เจ็บหัวใจ😭😭😭...