ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 638

ตอนที่638สิ่งที่เหมือนกัน

นักบวชไม่ได้พูดอะไรอีกเพียงแต่หันหลังอย่างช้าๆและเดินไปทางพระตำหนักฉ่ายเหว่าย

หลี่เฉินเย่นเดินตามเขาตลอดทางไม่กล้าพูดอะไรแต่ในฝ่ามือมีแต่เหงื่อของความกังวลใจ

“หลี่เฉินเย่นก่อนหน้านี้ข้าเคยบอกแล้วว่าพวกเจ้าเคยทำบุญร่วมกันมาและตอนนี้หลายฝ่ายในราชสำนักเพิ่งจะสงบเป็นช่วงเวลาที่เจ้าต้องแสดงความสามารถพอดีดังนั้นเจ้าไม่ต้อง......”แม้จะเป็นคนนอกแต่เพราะชูเซี่ยเพราะการหลอกลวงของหลี่อวิ๋นลี่เขาก็รู้เรื่องราชสำนักอยู่ไม่น้อย

“อาจารย์หากชูเซี่ยไม่พบกับข้าทั้งชีวิตของชูเซี่ยต้องสงบสุขอย่างแน่นอนข้าเองที่ไปทำลายชีวิตอันสงบสุขของหล่อนข้า......”เพียงแค่นึกถึงปัญหาที่ชูเซี่ยต้องพบเจอหลังจากที่พบกับตนความละอายในใจจวนจะกลืนใจทั้งใจของเขา

อาจารย์ไม่ได้พูดอะไรอีกกระทั่งถึงพระตำหนักฉ่ายเหว่ยเขาเข้าเช็คร่างกายของชูเซี่ยและพูดด้วยเสียเบาว่า“เจ้าออกไปเถอะข้าจะรีบช่วยหล่อนเจ้าเป็นกษัตริย์ในโลกมนุษย์ข้าไม่สามารถเปลี่ยนชะตาชีวิตเจ้าได้หรอก”

อาจารย์พูดจบก็นั่งไขว้ขาบนพื้นยกมือทั้งสองขึ้นโบกไม่หยุดไม่นานในห้องก็มีสายลมแห่งฤดูใบไม้ผลิ

“ข้าจะทำพิธีพวกเจ้าออกไปก่อน”เห็นหลี่เฉินเย่นเฝ้าไม่ห่างอาจารย์พลันอดไม่ได้ที่จะพูดเตือน

“ข้า......”หลี่เฉินเย่นอยากพูดต่อแต่ยังไม่ทันได้พูดอาจารย์ก็ได้สบัดแขนเสื้อหนึ่งครั้งลมนั้นได้พัดหลี่เฉินเย่นออกไปจากห้อง

หลี่เฉินเย่นรู้ว่าตนไม่ควรอยู่ในนั้นและรู้ดีว่าอาจารย์ไม่เอาชีวิตของตนแลกกับชีวิตของชูเซี่ยหรอกแต่เขาต้องทำพิธีถ้าอย่างนั้น......

หลี่เฉินเย่นเริ่มรู้สึกกังวลและกลัวเขามองประตูห้องไม่ห่างฟังเสียงลมเสียงฝนข้างใน

ไม่นานก็มีเสียงของคนอื่นแทรกเข้ามาหลี่เฉินเย่นพยายามสงบจิตสงบใจแต่ตอนที่ได้ยินเสียงของชูเซี่ยอีกครั้งนั้นใจของเขาโลดเต้นเลยทีเดียว

จากนั้นมันเงียบราวกับว่าเป็นวันสิ้นสุดของโลก

หลี่เฉินเย่นรออยู่ข้างนอกเป็นเวลานานและในห้องนั้นก็ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆมาพักใหญ่แล้วในที่สุดเขาก็ไม่สามารถควบคุมความกังวลใจของตนได้พลันแอบเดินเข้าไปเขาที่เต็มไปด้วยความหวังต้องตกใจกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าจากนั้นดวงตาเต็มไปด้วยความเศร้าโศก

“อาจารย์ท่าน......”หลี่เฉินเย่นมองดูอาจารย์ที่นอนอยู่ตรงพื้นมุมปากของเขาเต็มไปด้วยเลือดกี่เพ้านักบวชสีดำก็พังไม่เป็นท่าผ้าที่โกโรโกโสนั้นห่อหุ้มร่างกายที่อ่อนเปลี้ยของเขา

ภัยครั้งนี้ของชูเซี่ยเกิดเพราะข้าข้าจะช่วยอย่างสุดความสามารถเพียงแต่พลังของข้ามีจำกัดเมื่อครูก็เพิ่งจัดการกับหลี่อวิ๋นลี่ไปเพราะฉะนั้นสิ่งที่ข้าสามารถทำได้ในตอนนี้ก็คือปกป้องจิตวิญญาณของหล่อนส่วนร่างกายของหล่อนนั้นข้าไม่แน่ใจว่าหล่อนจะมีเวลาหาหรือไม่ข้าทำเต็มที่แล้วพูดจบอาจารย์ก็ได้กระอักเลือดอีกครั้ง

“อาจารย์ท่าน......”อาจารย์ยอมสละชีวิตตนเพื่อช่วยชีวิตของชูเซี่ยหลี่เฉินเย่นซาบซึ้งใจมากแต่คำพูดสุดท้ายของอาจารย์ทำให้หลี่เฉินเย่นรู้สึกเคว้งคว้าง......

“อาจารย์แล้วข้าจะหาหล่อนเจอได้อย่างไรหล่อนจะมาปรากฏต่อหน้าข้าอย่างเมื่อก่อนหรือไม่ข้า......”เมื่อคิดถึงเรื่องที่ชูเซี่ยอาจกลับเข้ามาในชีวิตของตนอีกครั้งหลี่เฉินเย่นรู้สึกดีใจแต่สำหรับอนาคตข้างหน้าก็เคว้งคว้างเหมือนกัน

“ข้าไม่แน่ใจข้าทำเต็มที่ที่สุดแล้วดังนั้นครั้งนี้ข้าช่วยพวกเจ้าได้เพียงเท่านี้มันถูกกำหนดไว้แล้วว่าพวกเจ้าต้องได้อยู่ด้วยกันหากเจ้าต้องการตามหาหล่อนก็พยายามหาสิ่งที่มีความเหมือนกับชูเซี่ย”หลังจากที่อาจารย์พยายามฝืนร่างกายเพื่อพูดให้จบคนทั้งคนก็ได้สลบไป

เมื่อคิดถึงเรื่องที่ชูเซี่ยยังมีชีวิตอยู่หลี่เฉินเย่นดีใจอย่างมากแต่เขามีอีกหลายเรื่องที่ต้องการถามดังนั้นหลังจากที่หลี่เฉินเย่นจัดคนไปดูแลอาจารย์ก็ได้อยู่รออาจารย์ฟื้นแต่คิดไม่ถึงว่าสิ่งที่ได้กลับกลายเป็นข่าวการจากไปอย่างสงบของอาจารย์