ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 640
สรุปบท ตอนที่640การยืนหยัดของหลี่เฉินเย่น: ชายาเกิดใหม่ของข้า
ตอน ตอนที่640การยืนหยัดของหลี่เฉินเย่น จาก ชายาเกิดใหม่ของข้า – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
ตอนที่640การยืนหยัดของหลี่เฉินเย่น คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนซ์ ชายาเกิดใหม่ของข้า ที่เขียนโดย ลิ่วเยว่ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ตอนที่640การยืนหยัดของหลี่เฉินเย่น
วันที่หลี่เฉินเย่นกลับไปที่วังหลังเซียวเซี่ยงอ๋องเจิ้นหยวนและจิ้งกั๋วโฮ่วต่างก็เข้าวังมาพวกเขาต่างจ้องมองหลี่เฉินเย่นพร้อมจะสอบสวนเต็มที
“เจ้าออกไปกว่าครึ่งปียังหาหล่อนไม่เจอรึ”แม้จะรู้ผลแต่แรกแล้วแต่เห็นหลี่เฉินเย่นกลับมาอย่างโดดเดี่ยวหลี่หยุนกางก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างหาสาเหตุไม่ได้
ไม่มีใครอยากรู้ว่าชูเซี่ยเป็นอย่างไรมากกว่าหลี่เฉินเย่นแต่แคว้นเหลียงกว้างใหญ่เขาเดินผ่านเขาเดินผ่านน้ำเดินทางทุกที่ที่เธออาจเดินผ่านความฝันอันสวยงามในตอนที่พวกเขาอยู่ด้วยกันเขาเดินผ่านไปทีละก้าวแต่สิ่งที่ได้รับกลับเป็นความโดดเดี่ยว
ชูเซี่ยไม่ได้อยู่ข้างกายทิวทัศน์ที่สวยงามก็ไม่มีความหมายกับเขา
“ชูเซี่ยยังมีชีวิตอยู่จริงๆรึจะตามหาต่อไปอย่างไร้จุดหมายรึ......”เมื่อเทียบกับความบ้าคลั่งของหลี่เฉินเย่นแล้วหลี่หยุนกางมีสติมากกว่าผู้คนมามายไปตามหาคนๆหนึ่งโดยไม่มีเบาะแสใดๆไม่สอดคล้องกับความเป็นจริงมากเท่าไหร่หรือพูดอีกอย่างว่ามันอาจเป็นเพราะอาจารย์ของชูเซี่ยทนเห็นความเศร้าโศกของหลี่เฉินเย่นไม่ได้จึงจงใจสร้างความฝันที่ไม่มีวันเป็นจริงนี้ขึ้นมา
พวกเขาต่างรู้จักนิสัยของชูเซี่ยดีเธอสามารถวางแผนเก๋อเอ๋อได้ก่อนกรีดแขนตัวเองถ้าอย่างนี้มันก็เป็นไปได้ที่เธอจะเคยปรึกษากับอาจารย์ก่อนหน้านี้
เธอรักหลี่เฉินเย่นมากขนาดนี้จะยอมทนเห็นหลี่เฉินเย่นเศร้าโศกเสียใจได้อย่างไร
“เธอยังอยู่แน่นอนข้ารู้สึกได้ข้าคิดว่าเขาต้องเข้ามาในชีวิตของข้าในสักวันและไม่ไปไหนอีกเพราะอาจารย์ของเธอเคยบอกว่าเราเคยทำบุญร่วมกันมา”
หนึ่งปีมานี้สิ่งที่ทำให้หลี่เฉินเย่นอยู่ต่อไปได้ก็คือคำพูดของอาจารย์ชูเซี่ยพวกเขาเคยทำบุญร่วมกันมา
ดังนั้นหลี่เฉินเย่นตัดสินใจแล้วว่าหากตนตามหาไปเรื่อยๆต้องเจอในสักวัน
เมื่อเทียบระหว่างความยากลำบากในการตายหาชูเซี่ยและความทุ่มเทของชูเซี่ยในหลายปีมานี้มันเทียบไม่ได้เลยจริงๆ
เมื่อได้ยินสิ่งที่หลี่เฉินเย่นพูดคนฟังต่างเลือกที่จะเงียบในใจของทุกคนล้วนแต่มีคำตอบแต่เห็นแก่ความโดดเดียวที่หลี่เฉินเย่นต้องเผชิญมาเป็นเวลาหนึ่งปีกว่าทั้งอดทนและลำบากพวกเขาต่างหวังให้ชูเซี่ยกลับเข้ามาในชีวิตเขาให้เร็วที่สุด
“ทำไมครั้งนี้ทั้งแคว้นหนานจ้าวและแคว้นจื่อสวี้ต่างได้เสนอการสมรสสร้างสันติภาพล่ะเรื่องของเจ้าหญิงอวี๋นซึนยังไม่เพียงพอต่อการเป็นบทเรียนรึ”หลี่เฉินเย่นคิดถึงจุดประสงค์ที่ตนมาสีหน้าพลันเคร่งขรึมขึ้น
“ทางแคว้นหนานจ้าวเราสามารถปฏิเสธได้เพราะผลกระทบเชิงลบที่มากับเจ้าหญิงอวี๋นซึ้นนั้นหนักเกินไปแต่ทางแคว้นจื่อสวี้นั้นเป็นลูกสาวของกษัตริย์องค์ปัจจุบันเป็นน้องสาวคนโปรดขององค์รัชทายาทพวกเขาควรสมรสกันเพื่อสัมพันธไมตรีของสองประเทศ”เซียวเซี่ยงวิเคราะห์ให้หลี่เฉินเย่นฟังเบาๆ
หลี่เฉินเย่นรอชูเซี่ยมาหนึ่งปีและตามหาเธออีกครึ่งปีดูจากสถานการณ์ในตอนนี้เหมือนว่าจะตามหาต่อไป
ขุนพลใกล้ชิดอย่างพวกเขาเหล่านี้ในใจลึกๆต้องการให้เขาตั้งหลักปักฐานสักทีอย่างน้อยๆควรมีบ้าน
ในเวลาปีกว่านี้วังหลังของเขาไม่มีแม้แต่สาวรับใช้......
พวกเขาต่างก็คิดว่าวังหลังควรมีผู้หญิงสักคนแล้วแม้จะเป็นเพียงสิ่งประดับก็ควรมีสักหนึ่งคน
เพราะเหตุผลที่ว่าฝ่าบาททรงยังรักฮองเฮาคนก่อนนั้นไม่สามารถโน้มน้าวทูตของแคว้นจื่อสวี้ได้จริงๆ
เจ้าหญิงฝ่ายนั้นเสนอตัวในการสมรสครั้งนี้เองฝ่าบาทจะทรงปฏิเสธก็ต้องหาเหตุผลที่สมเหตุสมผลเสียหน่อยไม่อย่างนั้นถือว่าเป็นการดูถูกแคว้นจื่อสวี้
แม้แคว้นจื่อสวี้จะแพ้สงครามแต่เขาก็ยังคงมีความแข็งแกร่งหากพวกรู้สึกว่าเจ้าหญิงองพวกเขาได้รับความอับอายอาจต้องมีสงครามเกิดขึ้นอีกเป็นอันแน่
สำหรับสองประเทศที่เพิ่งสงบศึกล้วนไม่ถือว่าเป็นข่าวดีอะไร
“ข้าไม่สนว่าผลจะเป็นอย่างไรแต่ข้าจะไม่ยอมให้ผู้หญิงนอกเหนือจากชูเซี่ยเข้ามาในวังหลังของข้าอีกส่วนจะพูดโน้มน้าวใจแคว้นจื่อสวี้อย่างไรนั้นเป็นเรื่องของพวกเจ้าข้าไม่อยากทำให้ชูเซี่ยต้องเสียใจอีกไม่ว่าจะทำเพื่อข้าราชบริพารหรือหรือมิตรสหายก็ตาม”คำพูดของหลี่เฉินเย่นนั้นหนักแน่นไม่เปลี่ยนดังขึ้นในหูของคนที่อยู่ตรงนั้น
“เรื่องอื่นข้ายังสามารถเจรจาต่อรองได้แต่เรื่องที่เกี่ยวข้องกับการสมรัสและวังหลังของข้านั้นเราไม่มีอะไรจะต่อรองกันอีก”เห็นเซียวเซี่ยงพวกเขาต่างไม่ได้พูดอะไรต่อหลี่เฉินเย่นเน้นย้ำจุดยืนของตนอีกครั้ง
เขามั่นใจกว่าคนอื่นว่าชูเซี่ยต้องกลับมาเป็นแน่ดังนั้นเขาจะปกป้องวังหลังที่ควรจะเป็นของชูเซี่ยนี้ให้ดีมีเพียงการหนักแน่นตั้งแต่ตอนนี้ต่อไปชูเซี่ยจึงจะไม่ลำบากใจมีเพียงการหนักแน่นตั้งแต่ตอนนี้ตนและชูเซี่ยจึงจะมีความสุขในอนาคตข้างหน้า
“หากทางแคว้นจื่อสวี้ก็ยืนหยัดในตนเหมือนกันเราสามารถลดค่าชดเชยการแพ้สมครามลงอีกอย่างเจ้าหญิงแห่งแคว้นจื่อสวี้นั้นตามสถานะในตอนนี้ของเธอไม่มีที่เธออยากได้แล้วไม่ได้หรอกไม่จำเป็นต้องห่างบ้านห่างเมืองเพื่อมาแคว้นเหลียงเรา”หลี่เฉินเย่นพูดจบพลันลุกขึ้นและเดินจากไป
เขามุ่งไปที่พระตำหนักฉ่ายเหว่ยออกวังไปนานที่นั่นคือที่ที่เขาคิดถึงมากที่สุด
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาเกิดใหม่ของข้า
ฉากนี้คือ..เจ็บหัวใจ😭😭😭...