ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 641
สรุปบท ตอนที่641พบร่องรอย: ชายาเกิดใหม่ของข้า
อ่านสรุป ตอนที่641พบร่องรอย จาก ชายาเกิดใหม่ของข้า โดย ลิ่วเยว่
บทที่ ตอนที่641พบร่องรอย คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายโรแมนซ์ ชายาเกิดใหม่ของข้า ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย ลิ่วเยว่ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ตอนที่641พบร่องรอย
พระตำหนักฉ่ายเหว่ยยังคงเป็นเหมือนตอนที่ชูเซี่ยยังอยู่การตกแต่งข้างในไม่มีอะไรที่เปลียนแปลงไป
เชียนซานก็คิดเหมือนหลี่เฉินเย่นเชื่อว่าชูเซี่ยจำต้องกลับมาอย่างแน่นอนดังนั้นเธอจะทำความสะอาดพระตำหนักฉ่ายเหว่ยด้วยตัวเองทุกวันแม้เธอจะออกไปตามหาชูเซี่ยนอกวังก็จะจัดคนมาทำความสะอาดโดยเฉพาะ
หลี่เฉินเย่นเดินเข้าไปในพระตำหนักฉ่ายเหว่ยและตรงไปยังห้องทรงพระบรรทมอย่างช้าๆจากนั้นนั่งลงข้างๆเตียงอย่างสงบบนเตียงไม่มีผู้หญิงคนนั้นอีกแล้วแต่มีเพียงการได้นั่งอยู่ที่นี่หลี่เฉินเย่นจึงจะรู้สึกสบายใจ
“ชูเซี่ยข้ากลับมาแล้วไม่ได้พาเจ้ากลับมาด้วยขอโทษด้วยนะแต่เจ้าวางใจเถอะข้าจะตามหาต่อไปอย่างไม่หยุดหย่อน”
“ที่ข้ากลับมาในครั้งนี้เป็นเพราะว่าทั้งแคว้นจื่อสวี้และแคว้นหนานจ้าวต่างมายื่นหนังสือยอมแพ้สงครามที่เราสองปีมานี้แคว้นเหลียงเราถือว่าประสบความสำเร็จทหารที่เจ้าเป็นคนเลื่อนตำแหน่งให้ที่ชื่อว่าซูเหย่นตอนนี้สามารถรับมือในสงครามแคว้นจื่อสวี้ได้แล้วล่ะจิงโม่ของเรายิ่งแล้วใหญ่เจ้าเด็กนั่นเริ่มแรกเพราะความโชคดีมักชนะด้วยความบังเอิญแต่หลังๆมาเพราะเฉินหยวนชิ่งเป็นคนช่วยเธอเจ้าอาจคิดไม่ถึงเลยว่าเฉินหยวนชิ่งจะยอมจำนนต่อเจ้าจิงโม่”
“แล้วก็ฉองเหลาของเราเหมาะที่จะเป็นกษัตริย์จริงๆครึ่งปีกว่าที่ข้าไม่อยู่นี้เขาเป็นคนจัดการทุกอย่างเซียวเซี่ยงเองก็ชมเขาว่าเหมือนข้าในตอนนั้นแถมเก่งกว่าข้าด้วยข้าภูมิใจในเด็กสองคนนี้เสียจริง”
“และยังมีเนี่ยนอีของเราด้วยตอนนี้พูดได้แล้วล่ะคำแรกที่เขาพูดเป็นก็คือคำว่าแม่แต่เสียดายที่เจ้าไม่ได้ยิน......”
“ส่วนอันหรันนั้นหนึ่งปีมานี้ก็ได้ใช้วิชาแพทย์ช่วยเหลือผู้คนตอนนี้ทุกคนต่างบอกว่าเขาเป็นหมอแห่งเทพ”
“ไทเฮาก็สบายดีเสด็จพี่และพี่สะใภ้ก็สบายดีจูฟางหยวนไปท่องโลกแล้วจริงๆแต่เขาพาเจ้าถ่านและนายท่านเหมาไปด้วยดังนั้นเจ้าน่าจะรู้ดีเขาไปถามหาเจ้าแล้วต่างหากก่อนหน้านี้ที่เจ้ายังไม่ตายก็ไปหาจูฟางหยวนแล้วครั้งนี้อย่าลำเอียงอีกเลยมาปรากฎต่อหน้าข้าก่อนเถอะหลี่เฉินเย่นในตอนนี้สามารถดูแลเจ้าได้เป็นอย่างดีแล้วล่ะสามารถให้ทุกสิ่งอย่างที่เจ้าต้องการได้”
“ชูเซี่ยวันนี้พวเขาเสนอว่าให้ข้าสมรสเพื่อสันติภาพกับเจ้าหญิงแห่งแคว้นจื่อสวี้แต่ข้าได้ปฏิเสธไปวังหลังของข้านอกจากเจ้าแล้วจะไม่มีผู้หญิงคนอื่นอีกแล้วข้าจะรอเจ้าไม่ว่าเจ้าจะกลับมาพรุ่งนี้หรือปีหน้าหรือรอให้เราต่างแก่เฒ่าไปแล้วเจ้าจึงจะกลับมาข้าก็จะรอเจ้าแต่ว่าชูเซี่ยคืนวันที่ไม่มีเจ้านั้นช่างน่าเบื่อเสียจริงชีวิตหมุนไปอย่างไร้สีสัน”
หลี่เฉินเย่นพูดอยู่พักหนึ่งหัวก็งอลงไปเขาใช้มือปิดหน้าไว้ไม่มีใครเห็นน้ำตาของเขา
แม้จะทำใจกับการที่ต้องรอชูเซี่ยหนึ่งปีสิบปีและตลอดชีวิตแล้วแต่คืนวันที่ไม่มีชูเซี่ยนี้เขาเกือบจะทนไม่ไหวแล้วจริงๆ
หัวใจว่างเปล่า
หลี่เฉินเย่นค้างในพระตำหนักฉ่ายเหว่ยหนึ่งคืนวันที่สองตอนออกมาจากที่นั่นคนทั้งคนดูเศร้าหมองในที่ที่เต็มไปด้วยความทรงจำนี้ไม่ว่าเขาจะลืมตาหรือหลับตาลงสิ่งที่เห็นล้วนเป็นช่วงเวลาแห่งความสุขของตนและชูเซี่ย
ราวกับว่าแสงแดดและทิวทัศน์ที่สวยที่สุดในชีวิตนี้ล้วนอยู่ในช่วงเวลานั้น
“ฝ่าบาทพรรคมังกรเหินเราได้รับข่าวจากหลี่ซี่เขาบอกว่าเคยพบเจ้าสำนักที่แคว้นจื่อสวี้ดังนั้นข้าอยากไปดูที่แคว้นจื่อสวี้”เชียนซานเดินเข้ามาในพระตำหนักฉ่ายเหว่ยอย่างรีบร้อนและพูดกับหลี่เฉินเย่นอย่างตื่นเต้น
“ถ้าอย่างนั้นให้ข้าน้อยไปกับท่านเถอะเรา......”เชียนซานถูมือของตนอย่างตื่นเต้นรอยยิ้มบนใบหน้านั้นก็ไม่สามารถซ่อนได้อีกต่อไป
หลี่เฉินเย่นและเชียนซานออกเดินทางไปแคว้นจื่อสวี้ตั้งแต่คืนนั้นพวกเขาไม่รู้เลยว่าคนที่พวกเขากำลังตามหานั้นได้สวนทางกับพวกเขาในเมืองจิงโม่
หลี่เฉินเย่นไปหาหลี่ซี่อย่างไม่รีรอหลี่ซี่ก็ยังคงหาลูกชายของตนไม่เจอแต่ก็ได้ข่าวมาเช่นกันบอกว่าลูกของเขาอยู่ในแคว้นจื่อสวี้ดังนั้นเขารับมือจากพรรคมังกรเหินทำงานของพรรคมังกรเหินไปด้วยสืบหาข่าวคราวของลูกด้วย
“ชูเซี่ยอยู่ที่ใดเจ้าเห็นตัวเธอหรือ......”หลี่เฉินเย่นมองดูหลี่ซี้อย่างทุกข์ร้อนข่าวที่เขาส่งกลับไปมันน้อยเกินไปพวกเขาได้จินตนาการถึงความเป็นไปได้ไว้ต่างๆนานาแต่เมื่อเขาได้เจอหลี่ซี่สิ่งที่ต้องการมากที่สุดก็คือความจริง
“คนๆนั้นมีรูปลักษณ์คล้ายเจ้าสำนักชูเซี่ยเป็นอย่างมากท่าทางของเธอดูเหมือนคุณหนูวันนั้นเธอเปิดม่านและมองออกไปข้าเองก็แค่เหลือบเห็นแต่หลังจากนั้นคนของเราได้ไปตามสืบแต่ก็ไม่พบร่องรอยของเธออีกต่อไป”หลี่ซี่พูดด้วยความเสียใจหลังจากนั้นเขาได้ตรวจเช็คผู้ใหญ่ทุกคนในเมืองหลวงของแคว้นจื่อสวี้แต่ก็ไม่พบร่องรอยของคนๆนั้นอีก
ก็เพราะเรื่องนี้เหมือนกันเขาเองก็รู้สึกเสียใจเหมือนกันที่ได้ส่งข่าวที่ยังไม่มั่นใจกลับไปและไม่คิดว่าข่าวนี้ไม่เพียงแต่นำพาบ่าวรับใช้ของเจ้าสำนักแห่งพรรคมังกรเหินมาที่นี่ฝ่าบาทเองก็มาด้วย
แต่ตอนนี้รอยยิ้มอันขมขื่นบนใบหน้าของพวกเขาและความเศร้าโศกในดวงตานั้นทำให้หลี่ซี่รู้สึกว่าตนได้ทำผิดอย่างใหญ่หลวง
“ข้าน้อยไร้ซึ่งความสามารถไม่สามารถหาร่องรอยของคุณหนูคนนั้นเจอแต่คนของเราได้เพิ่มความกำลังคนแล้วเพียงแค่เธอปรากฎตัวที่นี่ก็หนีไม่พ้นสายตาของพวกเราแน่นอน”หลี่ซี่พยายามอธิบายเขาเข้าใจถึงความสลดใจของเชียนซานและฝ่าบาทแต่ไม่คิดว่าคำปลอบโยนของเขาเพิ่งจบหลี่เฉินเย่นก็พูดขึ้นมาว่า“อย่าทำให้เธอรู้สึกลำบากใจเชียวล่ะ”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาเกิดใหม่ของข้า
ฉากนี้คือ..เจ็บหัวใจ😭😭😭...