ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 657

ตอนที่ 657 หลี่เฉินเย่นออกมือ

เชียนซานอุ้มเนี่ยนอีและเพิ่งจะเดินออกจากจวนองค์รัชทายาท เนี่ยนอีก็เริ่มดิ้นรนที่จะลงไปจากตนเอง เชียนซานโน้มตัวและวางเขาลง เขาเดินไปหาหลี่เฉินเย่นพร้อมกับขาสั้นเล็กๆของตนเอง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ เขาตะโกนร้องเรียกท่านแม่ท่านแม่กับหลี่เฉินเย่น

“เขาพบนางแล้วหรือ?” วาจาของหลี่เฉินเย่นเต็มไปด้วยคำถามลองเชิง และแฝงไปด้วยความคาดหวัง ดวงตาที่กระตือรือร้นทำให้เชียนซานอดไม่ได้ที่จะเจ็บปวดหัวใจ

“เจอแล้วเพคะ นายหญิงชอบเจ้านายน้อยมาก ต่อไปนี้ข้าน้อยสามารถพาเจ้านายน้อยมาที่จวนองค์รัชทายาท นางรับปากให้ข้าเป็นหญิงรับใช้ของนาง” เชียนซานพยายามระงับความตื่นเต้นในหัวใจของตนเองและเอ่ยออกมา

“ดี ดี ดีมาก” หลี่เฉินเย่นพูดติดต่อกัน หลังจากนั้นจึงยิ้มพลางจ้องมองไปที่เนี่ยนอี เขาโน้มตัวลงโอบกอดเนี่ยนอีก่อนจะเอ่ยออกมาหนึ่งประโยค “เจ้าเด็กน้อย ท่านพ่ออิจฉาเจ้าเสียจริง”

“ร่างกายของนางยังแข็งแรงดีใช่หรือไม่?” เขายังคงเอ่ยถามอย่างละเอียดรอบคอบ ถึงแม้ว่ายามเฝ้าประตูบอกแล้วว่าองค์หญิงไม่เป็นอันใด แต่ทว่าเปรียบเทียบกับยามเฝ้าประตู เขาเชื่อใจคนของตัวเองเช่นเชียนซานมากกว่า

“ดีเพคะ พระองค์วางใจเถิด” เพลาที่เชียนซานเอ่ยออกมา ในโพรงจมูกของนางเต็มไปด้วยความโศกเศร้า

“ถ้าเช่นนั้น นางแข็งแรงดีใช่หรือไม่?” เขายังคงเอ่ยถามอย่างใส่ใจ ถึงแม้ว่าเขารู้ดีว่าเวลาที่เชียนซานเข้าไปเพียงน้อยนิดนี้คงจะมิอาจค้นพบปัญหาอันใด แต่ทว่าเชียนซานคือคนเดียวที่ได้พูดคุยกับชูเซี่ย เขาทำได้เพียงแค่....

“ดีเพคะ เพียงแต่ว่า....” เชียนซานลังเลเนิ่นนาน นางจึงเอ่ยออกมา “ดูเหมือนว่านางเหน็ดเหนื่อยมาก”

เป็นเพียงแค่ความรู้สึก นางรู้สึกว่าวันนี้สภาพแวดล้อมที่ดูผ่อนคลายในลานกว้าง เป็นผลมาจากความเหนื่อยล้าขององค์หญิงเวินซือ ความเหนื่อยล้านั้นคือร่างกายและจิตใจ นางได้มองก็ล้วนรู้สึกว่าความอ่อนแอกำลังครอบงำร่างกายของชูเซี่ยอยู่ตลอดเวลา

เมื่อได้ฟังวาจาของเชียนซาน หลี่เฉินเย่นก็รู้สึกเศร้าเสียใจ แต่ทว่าเพียงชั่วพริบตาเดียวเขาก็เข้าใจสาเหตุของอาการเหนื่อยล้าของชูเซี่ย จวนองค์รัชทายาทในเพลานี้ทุกข์ยากทั้งภายในและภายนอก ฮ่องเต้ที่สามก็มีความมุ่งมั่นปรารถนาอันร้อนแรง....

“วางใจเถิด เรื่องราวพวกนี้อย่างไรข้าก็รู้แล้ว ข้าจะมิสนใจมิได้” หลี่เฉินเย่นเอ่ยรับปากอย่างเคร่งขรึม ถึงแม้ว่าเขาคือฮ่องเต้ของต้าเหลียง แต่ทว่าแคว้นจื่อสวี้คือแคว้นที่พ่ายแพ้ และการที่เขาจะเข้าไปแทรกแซงกิจการภายในของจื่อสวี้มิใช่เรื่องยาก ยิ่งไปกว่านั้นก็คือเรื่องราวเมื่อสองปีที่แล้วขององค์หญิงเวินซือคือผลงานของฮ่องเต้ที่สาม ความเกลียดชังนั้น จนถึงเพลานี้เขายังไม่ได้สะสาง

“เสี่ยวลู่จื่อ เจ้าไปตรวจสอบดูว่าผู้ใดส่งหนังสือตำราแห่งชาติมาให้เจ้า และบอกว่าชูเซี่ยป่วยหนักต้องการพักฟื้นเป็นเวลาหนึ่งเดือน ผู้นั้นคือฮ่องเต้แห่งแคว้นจื่อสวี้หรือฮ่องเต้ที่สาม หลังจากเอ่ยจบหลี่เฉินเย่นก็อุ้มเนี่ยนอีและหมุนตัวเดินจากไป ในเมื่อการได้พบกับชูเซี่ยกลายเป็นจุดมุ่งหมายที่เป็นไปไม่ได้ ถ้าเช่นนั้นเขาทำได้เพียงถอยกลับไป และค้นหาคนที่สร้างปัญหาให้แก่ชูเซี่ยและกำจัดบุคคลนั้นออกไปก่อน เช่นนั้นชูเซี่ยก็จะมีเวลาและพลังงานในการจัดการกับตนเองแล้ว

“เรื่องราวนี้จักต้องไม่ตีหญ้าให้งูตื่น เมื่อตรวจสอบพบผลลัพธ์แล้วก็รีบมาบอกข้า” หลี่เฉินเย่นเอ่ยกำชับ แท้จริงแล้วมิต้องกำชับลู่กงกงก็รู้ดี หลายปีมานี้ขอเพียงแค่เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับนายหญิงชูเซี่ย ล้วนเป็นเรื่องราวที่สำคัญที่สุด

หลี่เฉินเย่นเพิ่งกลับมาจากร้านเล็กๆไม่นาน ลู่กงกงก็ตรวจสอบพบผลลัพธ์และส่งมาให้ เป็นคนที่พวกเขาคิดไว้ตั้งนานแล้ว นั่นก็คือฮ่องเต้เวินซือเหนียนที่สาม

ในขณะเดียวกันก็มีข้อมูลส่งมาอีกสามฉบับ ไม่กี่วันที่ผ่านมา เวินซือเหนียนเคยส่งคนไปลอบสังหารหลานองค์รัชทายาท แต่ถูกองค์หญิงเวินซือสังหารจนหมดสิ้น เหตุการณ์ที่น่าตกใจเมื่อวานนี้คือการแก้แค้นของเวินซือเหนียน เขาต้องการจะเอาชีวิตขององค์หญิงเวินซือ และยังมีอีกเรื่องหนึ่งก็คือฮ่องเต้ที่สามเปลี่ยนโฉมหน้าหญิงมากกว่า 20 คนตามใบหน้าขององค์หญิงเวินซือ หญิงมากกว่า 20 คนนี้เพลานี้ล้วนได้รับการเลี้ยงดูอยู่ในวังหลังของฮ่องเต้ที่สาม

“เจ้านาย เจ้าเวินซือเหนียนบ้าไปแล้วหรือพะยะคะ การสร้างองค์หญิงเวินซือกว่า 20 คน เขาคิดว่าฮ่องเต้โง่เขลาแยกแยะจริงปลอมมิออกหรืออย่างไร?” หลังจากลู่กงกงเอ่ยจบ เขาก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม ผู้หญิงที่มีใบหน้าเหมือนกันถึง 20 คน แน่นอนว่าคงจะน่าทึ่งมาก