ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 681
สรุปบท ตอนที่681 เชียนซานจากไป: ชายาเกิดใหม่ของข้า
สรุปเนื้อหา ตอนที่681 เชียนซานจากไป – ชายาเกิดใหม่ของข้า โดย ลิ่วเยว่
บท ตอนที่681 เชียนซานจากไป ของ ชายาเกิดใหม่ของข้า ในหมวดนิยายโรแมนซ์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย ลิ่วเยว่ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ตอนที่681 เชียนซานจากไป
“องค์หญิง แม้ท่านไม่ยอมรับแต่ท่านจัดการทำอะไรเหมือนนางทุกอย่าง ที่ข้าจงรักภักดีต่อนางไม่เพียงเพราะนางเป็นหัวหน้า แต่เป็นเพราะนางพร้อมจะตายไปกับข้าทุกเมื่อที่มีอันตราย ก็เหมือนกับก่อนหน้านั้นที่เราเจอคนร้าย ท่านหนีไปได้แต่กลับไม่ไป ก็เหมือนท่านตอนนี้ท่านแค่พูดคำเดียวก็สามารถได้ความรักจากฝ่าบาทและความลงรักภัคดีของข้าไป แต่ท่านกลับพูดความจริงว่าท่านไม่ใช่ชูเชี่ย”เชียนซานพูดอย่างจริงใจ
นางไม่คิดว่าจะมีคนที่ใช้วิธีจัดกรเดียวกับนางและคนๆนี้ก็มีหน้าตาที่คล้ายกับนางอีก ก็ไม่แปลกที่หลี่เฉินเย่นกับเชียนซานจะคิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงคนนั้น
ส่วนการต่อสู้นั้น นางไม่เคยเรียนวิชาการต่อสู้จริง นางยังไม่รู้ตัวเลยว่า นางต่อสู้กับศัตรูเมื่อกี้ยังเรียกว่าท่าต่อสู้
“ข้าอาจจะจำคนผิดแต่ฝ่าบาทไม่ผิดแน่นอน ท่านคิดว่าหลายปีมานี้คนที่รู้ว่าฝ่าบาทรักชูเชี่ยเพียงผู้เดียวีกี่คนกัน?ไม่ใช่ไม่มีคนเลียนแบบชูเชี่ยแต่พวกเขาก็ต้องหนีไปเพราะสายตาพิฆาตของฝ่าบาท นั้นเป็นคนที่เขาใช้ชีวิตของเขารัก เขาจำไม่ผิดแน่นอน”เห็นองค์หญิงเวินซือยังคงเชื่อว่าตัวเองไม่เกี่ยวกับชูเชี่ยเชียนซานก็ลนลานขึ้นมานอกจากการต่อสู้และความรู้สึก เชียนซานไม่มีข้ออ้างที่จะพูดต่อองค์หญิงเวินซือแล้ว
ที่นางคิดว่าเวินซือเป็นชูเชี่ยเหตุผลส่วนใหญ่เป็นเพราะหลี่เฉินเย่นคิดว่านางเป็น
“ในใจข้าหวังว่าเขาจะจำคนไม่ผิดแจ่ความจริงคือเขาจำคนผิดแล้วล่ะ อาจเป็นเพราะข้าเหมือนกับชูเชี่ยมากกว่าชูเชี่ยปลอมพวกนั้น”เวินซือพูดและคิดว่า ถ้าตัวเองเป็นชูเชี่ยคงจะดีมาก
แต่นางไม่ใช่ชูเชี่ยเพราะนางไม่เหมือนชูเชี่ยที่พร้อมตายเพื่อชายที่รักขนาดนี้ นางไม่เหมือมชูเชี่ยที่ไม่ห่วงตัวเองแต่ก็จะใช้วิชาการแพทย์ช่วยเชียนซาน
พวกเขากำลังคิดไปเอา แต่ชูเชี่ยทำเยอะกว่านางมาก
สำหรับหญิงที่คล้ายตัวเอง ในใจนางทั้งนับถือและยกย่อง ดังนั้น นางยิ่งไม่อยากจะไปตกหลุมรักชายคนนี้
นางกลัวว่าถ้าวันหนึ่งหลี่เฉินเย่นจับได้ว่า นางไม่มีอะไรเหมือนชูเชี่ยเลย เกรงว่าเขาจะผิดหวัง จากนั้นรักของเขาก็จะหายไป
แม้จะชอบหลี่เฉินเย่นแต่นางไม่อยากเป็นตัวแทนในความรักของใคร นางเป็นเวินซือ ไม่ใช่ชูเชี่ยที่เขาคิดถึง
ตอนนี้เวินซือก็ยังพอคิดได้ว่าตัวเองไม่ใช่ ไม่เช่นนั้น ถึงเวลานางอาจจะเกลียดตัวเองที่ไม่ตั้งสติให้เร็วกว่านี้ ถ้านางหลุ่มหลงอยู่ต่อไป ตกอยู่ในหวงความรักของหลี่เฉินเย่น แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ เช่นนั้นนางก็เกิดมาคุ้มแล้วล่ะชาตินี้
แต่ว่านางทำไม่ได้ สิ่งที่นางทำได้มีเพียงอย่างเดียวคือ ออกห่างจากเขา ตัดความหวังออกไป
“เชียนซาน รอเจ้าหายดีแล้วก็พาเนี้ยนอี้กลับไปด้วยเถอะ เนี้ยนอี้คงจะคิดถึงพ่อเขามาก”เวินซือพูดเป็นเชิงขอร้อง นางรู้ว่า ถ้าเชียนซานอยู่ข้างนางต่อไป ตัวเองอาจจะหลงเชื่อ นางไม่อยากให้เรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น
เชียนซานไม่พูดอะไร นิสัยของเวินซือกับชูเชี่ยนางรู้ดีว่าเป็นอย่างไร ถ้านางตัดสินใจแล้ว ใครก็มาเปลี่ยนไม่ได้
“ข้าจะบอกให้ฝ่าบาทส่งทหารมาดูแลท่าน วางใจได้ ไม่ถึงเวลาพวกเขาไม่ออกมาแน่นอน”เชียนซานกลัวว่าเวินซือจะปฏิเสธ นางก็รีบพูดขึ้นมา ไม่รอองค์หญิงเวินซือได้พูดตอบ นางก็พูดต่อว่า: “ถ้าท่านไม่อยากมีความเกี่ยวข้องกับฝ่าบาทแล้ว เช่นนั้นข้าจะส่งคนของเฟยหลงมาปกป้องท่านแทน แม้ท่านจะไม่ยอมรับว่าท่านเป็นหัวหน้า แต่ข้าเห็นว่าท่านเป็นหัวหน้าไปแล้ว ข้าก็จะต้องปกป้องท่านให้ถึงที่สุด”
ตอนที่ไป เชียนซานจะไปบอกลากับองค์หญิงเวินซือ แต่เวินซือกลับไม่ออกมาจากห้อง มองดูประตูที่ปิดแน่นหนา น้ำตาเชียนซานก็ไหลอาบแก้ม หัวหน้าของนางทำไมถึงได้ ตัดใจได้ง่ายเช่นนี้
เนี้ยนอี้รู้ว่าตัวเองจะไป ออกมาจากเชียนซานได้ก็วิ่งไปที่ประตูและเคาะเสียงดังพร้อมตะโกนว่า ท่านแม่ แต่น้ำตาพวกเขาก็ไม่อาจทำให้เวินซือใจอ่อนเปิดประตูได้
การไปของเชียนซานทำเอาเซวียนเอ๋อร้องไห้ไม่หยุด ช่วงเวลาที่อยู่กับเชียนซาน นางมีความสุขมากที่มีพี่สาวที่ต่อสู้เก่งขนาดนี้และรู้ว่าเชียนซานจงรักภักดีต่อองค์หญิงด้วยใจจริง
“องค์หญิง ทำไมท่านถึงใจร้ายเช่นนี้ พี่เชียนซานดีมาก มีคนเช่นนี้อยู่ข้างกาย ความปลอดภัยของท่านก็หายห่วงไปด้วย นางยังไม่อยากไป นาง……”เซวียนเอ๋อร้องไห้ไปและเช็ดน้ำตาไป องค์หญิงเวินซือหันกลับไปมองเซวียนเอ๋อ น้ำตาที่เอ้อล้นขึ้นมาของนางทำเอาเซวียนเอ๋อตกใจ
“ข้าก็ไม่อยากให้ไปเหมือนกัน แต่ถ้าข้ารั้งไว้ ต่อไปอาจจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นก็ได้”องค์หญิงเวินซือพูดอย่างจริงจัง แต่เซวียนเอ๋อก็ไม่รู้ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น ดังนั้นก็เลยคิดว่างค์หญิงคิดการณ์ไกลเกินไป
องค์หญิงเวินซือไม่ได้อธิบายอะไรเพราะนางรู้ว่า พอเชียนซานไปนางก็เริ่มหวั่นไหวแล้ว และตอนนี้นางไม่ว่าจะเพื่อจวนรัชทายาทหรือเพื่อตัวเอง นางก็จะหวั่นไหวไม่ได้
“เนี้ยนอี้คิดว่าท่านเป็นท่านแม่ของเขาแล้ว ร้องไห้ได้น่าสงสารมากเลยนะเจ้าคะ”เซวียนเอ๋อไม่รู้ว่าองค์หญิงคิดอะไรอยู่ นางพูดต่อไป ตอนนี้นางหวังว่าเวินซือจะออกไป และรั้งเชียนซานไว้ต่อ
เวินซือมองดูเซวียนเอ๋อและพูดว่า: “ข้าก็คิดว่าเขาเป็นลูกของข้าแล้ว ตอนที่เขาเรียกข้าว่าท่านแม่ ข้าลืมไปเลยว่าตัวเองยังไม่ได้แต่งงาน……”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาเกิดใหม่ของข้า
ฉากนี้คือ..เจ็บหัวใจ😭😭😭...