ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 683

ตอนที่683 หัวใจวุ่นวาย

แม้จะทำใจปกป้องนางทั้งชีวิตแล้ว พอนึกได้ว่านางสามารถขีดเส้นแบ่งกับเขาได้ เขาก็เริ่มกังวล

ไม่มีชูเชี่ยในชีวิต เขาไม่รู้จริงๆว่าจะอยู่ได้อย่างไร……

เขาอดทนกับความรู้สึกเจ็บช้ำภายใน นั่งลงบนเตียงอย่างสงบ ความเจ็บปวดในใจก็มากขึ้น

และข้างนอกประตู อานเหยียนยังคงถามต่อไปเรื่อยๆ เขาอยากรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับชูเชี่ยลู่กงกงยังไม่รู้จักองค์หญิงเวินซือมากพอ บอกแค่เรื่องที่เจอกัน

คำพูดของลู่กงกง หลี่เฉินเย่นได้ยินทั้งหมดไม่มีขาด เขายังไม่รู้เลยว่า ที่จริงแล้วความหลังของพวกเขานั้นเป็นอะไรที่ลึกซึ้งมาก แต่พวกนี้ กลับทำให้ใจของเขาเต้นแรงขึ้น ทำไมใจขององค์หญิงเวินซือถึงกระตุ้นความทรงจำของพวกเขาออกมาไม่ได้เลย?

หลี่เฉินเย่นฟังคำพูดของลู่กงกง ในสมองก็มีภาพของชูเชี่ยปรากฏขึ้นมา เป็นภาพที่อยู่ในหัวใจเขามาตลอด ความทรงจำที่เคยอยู่ด้วยกันก็ผุดขึ้นมาทั้งหมด

ร่างกายเขาก็อ่อนล้ามากแล้วตื่นมาได้ก็เพราะการฝังเข็มของอานเหยียน

รอเขาตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็เป็นเช้าวันที่สอง เชียนซานกำลังอุ้มเนี้ยนอี้มานั่งที่เตียงของเขา พอเห็นเชียนซาน เขาก็รีบถามว่า: “นางบอกยังไงกับเจ้าบ้าง?”

เชียนซานมองดูหลี่เฉินเย่นด้วยความตกใจ นางกังวลมาตลอดว่าจะบอกเรื่องขององค์หญิงเวินซือกับฝ่าบาทอย่างไร เพราะยังไงคำพูดที่ใจร้ายเช่นนั้นอาจจะกระทบต่อร่างกายของฝ่าบาทได้ ดังนั้นขณะที่เฝ้าหลี่เฉินเย่นอยู่ นางก็คิดหาวิธีการพูดที่ดี

แต่ไม่คิดว่าหลี่เฉินเย่นพูดอย่างรู้ทัน ทำเอาเชียนซานตกใจมาก ในใจก็มีความกังวลลดลงไปบ้าง

“องค์หญิงบอกว่านางไม่ใช่ชูเชี่ย”คำพูดง่ายๆไม่กี่คำ ก็คือคำพูดที่องค์หญิงเวินซือบอกกับนาง

หลี่เฉินเย่นได้ยินคำพูดของเชียนซาน ก็ยิ้มนี้คงมีแต่ชูเชี่ยของเขาที่พูดออกมาได้ เย็นชา รู้ทัน ควบคุมและล่ำลึก

“ฝ่าบาท ท่าน……”เห็นหลี่เฉินเย่นยิ้ม เชียนซานก็รู้สึกแปลกใจ นางเตรียมใจที่จะเห็นฝ่าบาททำหน้าเศ้ราใจแล้ว แต่เขากลับไม่คิดอะไรยิ้มออกมา

“นางหวั่นไหวแล้ว ไม่เพียงเพราะความรักของเรา ยังมีความจงรักภักดีของเจ้า นางต้องใช้วิธีเช่นนี้ถึงจะตัดใจได้”หลี่เฉินเย่นอธิบายไป

“เสด็จอา ข้าอยากเจอนาง ท่านให้ข้าไปพบนางเถอะ ถ้านางเสียความทรงจำไปจริง ข้ามีวิธีช่วย”อานเหยียนพูดขึ้นด้วยสายตาที่มีความหวัง ตั้งแต่รู้ว่าข่าวของอาจารย์ เขาก็หวังอยากจะเจอกับอาจารย์มาก แม้อาจจะรู้สึกผิดกับอาจารย์แต่ถ้า อาจารย์เสียความทรงจำไปจริง เขาจะใช้วิชาการแพทย์ที่เขาพึ่คิดค้นได้ใหม่ลองรักษานางดู

พอเชียนซานจากไป นางก็เหมอลอยเช่นนี้ตลอด พอนึกถึงเชียนซานยังอยู่ที่นี้ยังคอยพูดกับตัวเอง และนึกถึงเนี้ยนอี้ที่ชอบเรียกตัวเองว่าท่านแม่ นึกถึงสายตาที่หลี่เฉินเย่นมองตัวเอง

“องค์หญิง เฉิงเอ๋อพึ่งมา บอกว่าอยากไปหาเนี้ยนอี้ เขาคิดถึงเนี้ยนอี้”เซวียนเอ๋อลังเลอยู่นานมากถึงจะพูดขึ้น เวินซือก็ต้องอึ้งและพูดว่า: “ไม่ได้”

นางไม่คิดว่าหลี่เฉินเย่นเชียนซานพวกเขาไม่เพียงแต่ทำให้นางหวั่นไหว เด็กน้อยเนี้ยนอี้กับเฉิงเอ๋อยังสนิทกันไปแล้ว เพราะเหตุนี้ นางยิ่งไม่กล้าเข้าใกล้หลี่เฉินเย่น นางกลัวว่านางจะควบคุมหัวใจตัวเองไม่ได้

“เซวียนเอ๋อ ถ้าเจ้าใจอ่อน ต่อปำจะต้องเลวร้ายกว่านี้แน่ ดังนั้นข้าไม่อนุญาต ข้าทำไม่ได้”มองดูสายตาที่รอคอยของเซวียนเอ๋อ เวินซือก็พูดขึ้นมาอย่างตัดใจ

“องค์หญิง เมื่อก่อนท่านทำตามใจตัวเองมาตลอด บอกว่าทำอะไรก็ต้องทำตามที่หัวใจสั่ง ตอนนี้ทำไมถึง……”เซวียนเอ๋อไม่เข้าใจว่าองค์หญิงกำลังสับสนอะไรอยู่ นางคิดว่าหลี่เฉินเย่นปกป้ององค์หญิงขนาดนี้ นั้นต้องเป็นเพราะองค์หญิงคุ้มค่ากับการเสี่ยงชีวิตของเขา ก่อนหน้านี้เขามีคนที่รักแล้วยังไง คนผู้นั้นก็ตายไปแล้วและองค์หญิงของนางกับคนผู้นั้นก็คล้ายกันอีก นี้เป็นโอกาสดีที่ฟ้ามอบให้ แต่องค์หญิงของนางกลับใช้โอกาสนี้ไม่เป็น

พอตอบเซวียนเอ๋อแล้ว องค์หญิงก็รู้สึกเศร้าใจมาก ถ้าเป็นไปได้ นางไม่อยากให้หลี่เฉินเย่นใช้ชีวิตมาปกป้องตัวเองขนาดนี้ ความรักที่ล่ำลึก ชูเชี่ยเป็นตัวอย่างหนึ่งแล้ว เทียบกับความรักที่ร้อนแรง นางหวังว่าตัวเองจะใช้ชีวิตอย่างสงบสุข ถ้าเกิดอยู่กับหลี่เฉินเย่น ฟ้ากำหนดแล้วว่าจะต้องไม่เป็นสุขแน่นอน

“บาดแผลเขาเป็นอย่างไรบ้าง?วันนี้ขึ้นมาหรือยัง?”แม้จะไม่มีความกล้าพอที่จะรักและพนัน ที่จะไปเปรียบเทียบกับชูเชี่ยแต่นางก็ยังควบคุมความเป็นห่วงและความกังวลของตัวเองไม่ได้ พอเชียนซานไปแล้วนางก็ส่งคนไม่สืบดู แต่ถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีคนมาส่งข่าว

องค์หญิงเวินซือคิดว่าความกังวลในใจคือนางไม่รู้ว่าตอนนี้หลี่เฉินเย่นเป็นอย่างไรบ้าง แต่ไม่คิดว่าที่ตัวเองสงบนิ่งไม่ได้เป็นเพราะตัวเองกำลังว้าวุ่นใจ