ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 8

ตอนที่8คนน่าสงสาร

สาวใช้ที่ยืนอยู่ข้างหน้าสวมชุดสีเขียวมองชูเซี่ยด้วยสายตาดูหมิ่นนางพูดอย่างเย็นชา“สิ่งที่หม่อมฉันพูดนั้นเป็นความจริงทั้งหมดพระชายารองมีน้ำใจแต่พระชายาเอกไม่รับและตบหน้าพระชายารองด้วยพวกหม่อนฉันเห็นกันหมดและรู้สึกไม่ยุติธรรมต่อพระชายารองที่จริงพระชายารองไม่อยากให้พวกหม่อมฉันแจ้งเรื่องนี้ให้กับท่านอ๋องเพียงแค่พวกหม่อมฉันอดทนไม่ได้เท่านั้น”

ชูเซี่ยตอบว่า“ถ้าเรื่องเกิดขึ้นจริงอย่างที่พวกหล่อนพูดข้าก็รู้สึกเห็นใจแทนพระชายารองเมื่อกี้หล่อนบอกว่าข้าตบหน้าพระชายารองแล้วข้าถามหน่อยว่าข้าตบด้วยมือข้างไหน”

“มือขวาเจ้าค่ะ”สาวใช้นั้นรีบตอบกลับ

ชูเซี่ยยกขวามือขึ้นใช้แรงตบไปหน้าของสาวใช้คนนั้นและถามอย่างอ่อนโยน“ตบอย่างนี้ใช่ไหม”

สาวใช้นั้นโดนตบหน้ามองชูเซี่ยด้วยแววตาโกรธเกรี้ยวแต่กลับเห็นรอยยิ้มของชูเซี่ยหายไปหมดแถมแววตามีประกายเย็นชานางตกใจมาก

ในเวลาที่คนทำผิดและกลัวจะเป็นเวลาที่เผยข้อบกพร่องได้ง่ายที่สุด

ชูเซี่ยยกมือขึ้นเล็กน้อยถามต่อว่า“ข้าถามหล่อนเมื่อกี้ข้าตบหน้าพระชายารองอย่างนั้นใช่ไหม”

สาวใช้กัดฟันมองไปที่มี่เหอแต่ใบหน้ามี่เหอไม่แสดงอารมณ์อะไรแค่มองกลับนางด้วยสายตาเย็นชาสาวใช้นั้นอดทนความน้อยใจและความโกรธพูดว่า“ใช่เจ้าค่ะ”

ชูเซี่ยเลิกคิ้วและพูดว่า“เมื่อกี้ข้าแค่ตบหน้าหล่อนหนึ่งทีใบหน้าหล่อนก็บวมขึ้นทันทีถ้าข้าตบใบหน้าพระชายารองรุนแรงอย่างที่บอกทำไมใบหน้านางยังนุ่มนิ่มละเอียดเหมือนเดิมไม่มีรอยนิ้วมือแม้แต่นิดเดียวหรือว่าใบหน้านางยังหนากว่าใบหน้าพวกสาวใช้หรือ”

สาวใช้นั้นตอบกลับอย่างโกรธจัด“หม่อมฉันไม่รู้แต่หม่อนฉันสาบานกับท้องฟ้าได้ว่าไม่ได้โกหก”

ชูเซี่ยเห็นหลี่เฉินเย่นจ้องตัวเองอยู่รู้สึกตกใจเล็กน้อยแต่ก็รีบปรับตัวเองให้เป็นปกตินางรู้ว่าตัวเองไม่ใช่ตัวจริงของร่างกายนี้แต่จิตวิญญาณของนางอยู่ในร่างนี้แม้จะนิสัยเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิมแต่ถ้านางไม่บอกใครจะสงสัยนางได้แม้ว่ามีคนสงสัยนางแต่นางไม่ยอมรับใครจะมาทำอะไรนางได้

แม้ว่าวิธีเมื่อกี้จะอันตรายมากแต่นางก็นึกวิธีอื่นไม่ได้อีกแล้ว

นางกำลังพนันอยู่แม้ท่านอ๋องนี้จะเกลียดนางแต่ในฐานะเจ้านายของตำหนักนี้เขาก็ไม่อยากเห็นเรื่องคนในตำหนักรังแกคนที่ต่ำต้อยกว่าแล้วปกปิดเบื้องบน

เพราะทำเช่นนี้ก็เหมือนมองเขาเป็นคนโง่

เมื่อนางเห็นใบหน้าของหลี่เฉินเย่นความโกรธค่อยๆหายไปเหลือแค่ความสงสัยนางก็รู้ว่าครั้งนี้นางชนะพนันแล้ว