ชายาหมอพิษไร้รัก นิยาย บท 23

“ท่านพี่ ท่านชายเห้าแช่อยู่ในน้ำมานานมากแล้ว รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อทำให้ร่างกายได้รับความอุ่นกันเถอะ มีอะไรจะพูดค่อยพูดกันที่หลังก็ไม่สาย”

ซูอวี๋เอ๋อร์พูดเบา ๆ ขัดจังหวะคำพูดของเซ่เชียนฮวน

เซ่เชียนฮวนชำเลืองมองที่ไปที่หล่อนทีหนึ่ง

หล่อนคิดว่าคนอื่นจะมองไม่ออกหรือว่าหล่อนนั้นคิดอะไรอยู่ในใจ

หล่อนไม่ต้องการให้เซ่เชียนฮวนนั้นเป็นที่สนใจของผู้อื่น

เดิมทีเซ่เชียนฮวนยังคงชั่งใจว่าจะพูดเรื่องบางเรื่องออกมาดีหรือไม่ แต่ในเมื่อซูอวี๋เอ๋อร์ นั้นทำตัวเช่นนี้ นั้นก็อย่าโทษนางที่สร้างปัญหาละกัน!

"แม่นางซู ตะกี้เจ้าบอกว่า ท่านชายเห้าโดนโคนลูกต้นสนตกใส่แล้วจมลงไปน้ำเอง แต่ที่ที่เขาตกลงไปในน้ำดูเหมือนจะไกลจากฝั่งเกินไปนะ! เป็นไปได้ไหมว่ามีคนจงใจทุบทำให้เขาหมดสติ จากนั้นก็โยนเขาลงในบ่อน้ำ?"

ดวงตาของเซ่เชียนฮวนเย็นชาราวกับน้ำแข็ง และทุกๆคำพูดของนางทำให้หัวใจของซูอวี๋เอ๋อร์เต็นไม่เป็นจังหวะ!

หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ สีหน้าของไท่จื่อและไท่จื่อเฟยก็เปลี่ยนไปทันที

หลังจากคิดดูแล้ว ดูเหมือนบางอย่างจะไม่สมเหตุสมผลจริงๆ!

เซ่เชียนฮวนเย้ยหยันแล้วถาม "หลังจากที่หม่อมฉันจากไป ท่านชายเห้าก็ตกลงไปในน้ำเลย ระหว่างนี้มีเพียงเจ้าคนเดียวที่ไปมาที่นี่ใช่หรือไม่นะแม่นางซู?"

ใบหน้าของซู่อวี๋เอ๋อร์ซีดลง น้ำตาไหลลงมาจากดวงตาของนาง และนางคร่ำครวญว่า "ท่านอยากจะบอกว่าหม่อมฉันเป็นคนโยนท่านชายเห้าลงไปในบ่อน้ำหรือ?"

“ท่านอ๋อง หม่อมฉันไม่เคยทำเรื่องชั่วร้ายเช่นนี้ พระเจ้าสามารถเป็นพยานกันได้!" ขณะที่นางพูด เข่าของนางก็อ่อนลงและนางคุกเข่าลงตรงหน้าเซียวเย่หลัน "ท่านอ๋อง โปรดเชื่อใจอวี๋เอ๋อร์นะเจ้าค่ะ!"

นางตะกุกตะกักขณะคุกเข่า และไอเบาๆ เป็นสองสามครั้ง