ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 451

ตอนที่451 เรื่องราวทั้งหมด

เพียงแต่ ตอนที่หลินซีนเยียนเห็นคนนั้นที่ถือตระกร้าดอกไม้เดินมาในห้อง มุมปาก็อดกระตุกเกร็งไม่ได้

นางคาดไม่ถึง คนที่มา จะเป็นสาวใช้อายุสิบกว่าปี

สาวใช้คนนั้นมองเห็นเสี่ยวหลง ก่อนจะมองหลินซีนเยียน ขมวดคิ้วถาม “เป็นพวกเจ้าจุดควันรึ?”

“จันทร์กระทบดอกแพร์ นั่นไม่ใช่ควัน แต่เป็นความมืดแห่งไร้จันทร์” เสี่ยวหลงกล่าวตอบคำถาม

เมื่อได้ยินเสี่ยวหลงพูดคำต่อของรหัสลับออกมา เด็กรับใช้คนนั้นก็ทอดถอนใจยาวออกมา “พวกเจ้าอยากสืบข่าวคราวของเจ้านายกระมัง...หลายวันมานี้มีคนสนิทของเจ้านายสองสามคนเข้ามาสืบข่าวที่นี่โดยพลการแล้ว แต่น่าเสียดาย...”

“สรุปว่าเกิดเรื่องอะไรกับเจ้านายกันแน่” เสี่ยวหลงถามอย่างร้อนรน

“เขาตายแล้วจริงๆ?” หลินซีนเยียนเกือบจะเอ่ยปากถามออกมาพร้อมกันกับเสี่ยวหลง

สาวใช้คนนั้นมองหลินซีนเยียนอย่างงุนงงแวบหนึ่ง ราวกับกำลังคิดอะไรอยู่ แต่กลับไม่ได้รีบร้อนตอบคำถาม แต่กลับย้อนถามอย่างมีเหลี่ยมคืน “ท่านเหมือนกับผู้หญิงที่พวกเขาพูดเสียจริง ก็คือผู้หญิงของเจ้านายที่มีเสน่ห์คนนั้น ท่าน...ชื่อหลินซีนเยียนใช่หรือไม่”

หลินซีนเยียนมุ่นหัวคิ้ว ไม่รู้เลยสักนิดว่าท่ามกลางคนสนิทของโม่จื่อเฟิงตนเองกลายเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์ของโม่จื่อเฟิงไปเสียแล้ว นางค่อนข้างไม่อาจเข้าใจท่าทางของสาวใช้คนนี้ ดังนั้นจึงเลือกที่จะเงียบ

“ดูท่า จะเป็นท่านแล้วจริงๆ” ตอนที่สาวใช้คนนั้นเอ่ยประโยคนี้ออกมา ในตาเผยความจงใจออกมาอย่างชัดเจน นางที่อายุอานามยังเล็ก บนเรือนกายกลับมีกลิ่นอายที่ค่อนข้างคล้ายเงาของโม่จื่อเฟิงอยู่หลายส่วนแสดงออกมา นางเดินเข้ามาใกล้หลินซีนเยียนอย่างแช่มช้า ตอนที่ย่างก้าวเข้ามาใกล้หลินซีนเยียนครึ่งก้าว ฉับพลันก็ยิ้มเย็นออกมา จากนั้นก็พลิกหลังมือออกมากลางมือก็มีกริชเล่มหนึ่งเพิ่มขึ้น

หลินซีนเยียนเป็นวรยุทธ์ ดังนั้นจึงมองสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นไม่ชัดเจนเลยสักนิด แต่รู้สึกเพียงว่าเสี่ยวหลงดึงนางออกมาหนึ่งก้าวเพื่อให้รอดพ้นจากการโจมตีของสาวใช้คนนั้นอย่างรีบร้อน

“เจ้าทำอะไร” เสี่ยวหลงแผดเสียงทุ้มต่ำ

สาวใช้ตัวน้อยจ้องเสี่ยวหลงแวบหนึ่ง “เจ้าถามว่าข้าทำอะไร เจ้ายังเป็นคนของเจ้านายอยู่หรือไม่ เจ้านายก็ถูกหญิงนางนี้ทำร้ายจนตาย เจ้ายังจะช่วยนางหรือ ข้าขอบอกเจ้า ชีวิตของข้าเป็นของเจ้านาย วรยุทธ์ของข้าก็คือสิ่งที่เจ้านายสอนเองกับมือ ข้ามีชีวิตอยู่ก็เพื่อเจ้านาย เจ้านายถูกนางทำร้ายจนตาย เจ้านายตายแล้ว ข้ายังมีชีวิตอยู่ ก็เพื่อสังหารผู้หญิงคนนี้ล้างแค้นให้แก่เจ้านาย! ดังนั้น หากว่าเจ้ายังสำนึกบุญคุณของเจ้านายอยู่สักนิด ก็หลบไปเสีย!”

เด็กหญิงตัวน้อยเนื่องจากหงุดหงิด จึงทำให้น้ำเสียงค่อนข้างสากกระด้าง ดวงตาทั้งคู่ของนางจ้องหลินซีนเยียนอย่างไม่กะพริบ ท่ามกลางความหุนหันนั้นอาจจะพ่นไฟออกมาได้ สามารถมองออกว่าความเกลียดชังในอกของนางมีความรุนแรงมากเพียงใด

เสี่ยวหลงลากหลินซีนเยียนมาป้องไว้ข้างหลัง หัวคิ้วขมวดแน่นปางตาย กล่าวอย่างบันดาลโทสะ “ตอนมีชีวิตอยู่เจ้านายทำใจไม่ได้แม้จะแตะนิ้วของนาง เจ้านายบัญชาให้ข้าปกป้องนาง ชีวิตของนาง ก็คือชีวิตของข้า นางมีชีวิตอยู่ ก็คือความหมายของเจ้านาย!”

“แต่ว่านางทำให้เจ้านายต้องตาย!” สาวใช้ตัวน้อยตะโกนเสียงทรงพลัง

เสี่ยวหลงกระซิบในลำคอ เผชิญหน้ากับข้อกล่าวหาของสาวใช้ตัวน้อย แต่กลับไม่รู้ว่าพูดอะไร