ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 51

ตอนที่ 51 รักษา

น้ำเย็นยะเยือกสาดไปยังบนร่างของหลินซีนเยียน ในฤดูหนาวเช่นนี้ เมื่อเสื้อผ้าเปียกโชกไปด้วยน้ำยิ่งทำให้รู้สึกหนาวเย็นมากขึ้นอีก หลินซีนเยียนหนาวปากสั่นจนฟันบนกระทบกับฟันล่างไม่หยุด

“มาจวนอ๋องแค่ไม่กี่วันก็ไปหาเรื่องท่านอ๋อง ทาสอย่างเจ้านอกจากหนังหน้าจะดีแล้วมีอะไรดีอีกหรือไม่? ” กุ้ยโมโม่สั่งให้คนย้ายเก้าอี้มาที่หน้าประตู นางก็นั่งบนเก้าอี้ตัวนั้นแล้วพูด “ คิดถึงตอนที่พระชายายังทรงพระชนม์ชีพอยู่ ท่านอ๋องยังไม่ได้เลื่อนอิสริยยศเป็นอ๋อง ยังคงเป็นองค์ชายน้อยในวังหลวง แต่ในวังมีก็พวกนางจิ้งจอกเยอะมาก โดยเฉพาะคนอย่างเจ้าที่รูปโฉมงดงามแต่ไม่เคารพกฎเกณฑ์นี่มีเยอะยิ่งนัก ”

กุ้ยโมโม่คล้ายกับระลึกถึงความหลัง สายตาดูอ่อนโยนลงมาก “ ตอนนั้น มีพวกนางจิ้งจอกเพื่อจะได้รับความโปรดปรานจากฮ่องเต้องค์ก่อน พวกนางใช้เล่ห์เพทุบายใส่ร้ายพระชายาไม่น้อย พอหลังจากท่านอ๋องได้เลื่อนอิสริยยศเป็นอ๋องก็ตามพระชายาย้ายออกไปจากวังหลวง ที่อื่นพวกเราไม่สนใจแต่ในจวนอ๋องนี้ ข้าไม่ยอมให้คนอย่างเจ้าใช้เล่ห์มารยาล่อลวงและไม่รู้จักเคารพกฎเกณฑ์ไว้แน่”

ตอนที่กุ้ยโมโม่พูดอยู่ พวกหญิงแก่ก็ยังคงลงมือตีไปที่ร่างของหลินซีนเยียนไม่หยุด ผ่านไปไม่นาน หลินซีนเยียนโดนตีไปหลายสิบทีจนมีเลือดสดสีแดงไหลมาย้อมสีของเสื้อผ้า

“ ก่อนที่พระชายาจะจากไปได้กำชับข้าไว้แล้ว ต้องดูแลจวนอ๋องนี้ให้ใสสะอาด เจ้าเป็นแค่สาวใช้อุ่นเตียงของท่านอ๋องเท่านั้น ห้ามลืมฐานะของตนเองและอย่าใช้มารยานางจิ้งจอกล่อลวงท่านอ๋องเด็ดขาด ท่านอ๋องมีฐานะอะไร? แล้วเจ้ามีฐานะอะไร? ถึงอย่างไรชายาของท่านอ๋องต้องเป็นคุณลูกหนูมีชาติตระกูลที่ฝ่าบาททรงประทานให้ ทาสชั้นต่ำอย่างเจ้าอย่าได้ฝันเลย! ”

กุ้ยโมโม่พูดจนเหนื่อย มองไปยังหลินซีนเยียนที่โดนตีจนใกล้จะหมดสติแล้ว นางจึงทำมือสั่งให้หญิงแก่หยุดตี

หลินซีนเยียนตัวสั่นเทาไม่หยุด ไม่รู้ว่าเพราะความหนาวหรือความเจ็บที่ทำให้เธอสั่น เธอรู้สึกว่าสายตาของตนเองเริ่มพร่ามัว เห็นชัดว่ากำลังมองหน้าของกุ้ยโมโม่อยู่ อยากจะจดจำหน้าตาอัปลักษณ์ของนางแต่ตอนนี้แทบจะมองอะไรไม่ชัดเลย

เธอส่ายหัวเพื่อเรียกสติ กัดปากตนเองจนเลือดไหลออกมา กลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งทำให้เธอสมองของเธอปรากฏภาพใบหน้าของโม่จื่อเฟิง

ทั้งหมดนี้เป็นเพราะโม่จื่อเฟิงได้อนุญาตไว้แล้ว เขายอมให้กุ้ยโมโม่สั่งสอนเธอ แต่ที่จริงเป็นเพราะโม่จื่อเฟิงกำลังเตือนเธอว่าห้ามละเมิดกฎเด็ดขาด

เธอเหยียดยิ้มอย่างรู้สึกเสียใจ ชายคนนั้นที่แท้ก็เป็นคนที่ไร้หัวใจ กับหญิงที่มีอะไรด้วยทุกคืนยังคงไร้เยื่อใยกันถึงเพียงนี้!

“กุ้ยโมโม่ จะตีก็ตีเถิด ท้องฟ้าเริ่มมืดแล้ว พวกเราต้องรีบออกจากห้องเก็บฟืนก่อนมิใช่รึ?”หญิงแก่คนหนึ่งถามขึ้น

กุ้ยโมโม่แค่นเสียงเบาๆและจ้องไปที่หญิงแกคนนั้น “ติดตามข้าในจวนอ๋องนี้มากี่ปีแล้ว ทำไม สั่งสอนไปแค่นี้ เจ้ายังคิดว่านางเด็กนี่จะยอมว่าง่ายงั้นหรือ? สันดอนขุดได้ แต่สันดานขุดยาก สันดานของทาสชั้นต่ำพวกนี้มันเปลี่ยนง่ายที่ไหนกัน เช่นนั้นหากจะทำให้นางพวกนี้ไม่คิดเป็นอย่างอื่นก็ควรจะตัดไฟแต่ต้นลม”

หญิงแก่คนนั้นฟังไม่เข้าใจ เห็นกุ้ยโมโม่หยิบขวดยาเล็กๆ ออกมาจากในเสื้อตรงหน้าอก “มา ส่งนี่ให้นางดื่ม ถึงจะเป็นสาวใช้อุ่นเตียง หากให้กำเนิดทายาทขึ้นมาจะเป็นเรื่องใหญ่ เพื่อไม่ให้ท่านอ๋องมาตัดสินใจแทนนางเรื่องนี้ เพียงนางไม่สามารถตั้งครรภ์ได้ก็พอ ถึงจะลุ่มหลงนางจิ้งจอกนี่แค่ไหนก็ไม่มีทางเกิดปัญหาเช่นนี้ได้ “

หลินซีนเยียนฟังที่กุ้ยโมโม่พูดอย่างสะลึมสะลือ แต่เธอก็ถอยหลังไปด้วยความหวาดกลัวทันที ครั้งที่แล้วตอนอยู่โรงเตี๊ยม เซียวฉางเยว่ก็จะให้เธอกินยาแบบนี้ พอถึงตอนนี้กุ้ยโมโม่ยังคิดจะใช้วิธีเดียวกันอีกรึ?

หญิงสมัยโบราณพวกนี้ มองตนเองเป็นเครื่องมือให้กำเนิดลูกหรือยังไงกัน? หากไม่สามารถให้กำเนิดลูกได้แล้ว ผู้หญิงคนหนึ่งก็จะไร้ค่าขนาดนั้นเลยเหรอ?