ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 106

ตอนที่ 106 เธอมาเป็นแฟนฉันเถอะ！

ณ เสิ้งติ่งมีเดีย

เฉินถิงเซียวกำลังประชุมอยู่ แล้วจู่ๆโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะก็สั่นขึ้น

เขาชำเลืองมองไปที่โทรศัพท์ เพียงแวบเดียว ความเยือกเย็นบนใบหน้าก็อ่อนโยนขึ้นทันที

จากนั้น เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเดินออกไปจากห้องประชุมทันที

พอเขาไปแล้ว เดิมทีห้องที่เงียบสงัดแทบไม่กล้าหายใจแรงนั้นก็คึกคักขึ้นมาทันที ต่างก็รุมถามกู้จือหยั่น “ประธานกู้ ใครโทรมาหาท่านประธานเหรอ”

“จะใครอีกล่ะ ก็ต้องภรรยาเขาสิ” กู้จือหยั่นไม่จำเป็นต้องดูโทรศัพท์ของเฉินถิงเซียวเลย ก็สามารถเดาได้ว่ามู่น่อนน่อนโทรมาหาเขา

“ท่านประธานมีเมียด้วยเหรอ”

“แล้วไม่ใช่หรือไง ขนาดคนนิสัยอย่างเขายังหาเมียได้เลย แต่ฉันกลับยังไม่มี......”

......

พอปิดประตูห้องประชุมแล้ว เฉินถิงเซียวก็กดรับโทรศัพท์

ไม่รอให้เขาเปิดปาก เสียงมู่น่อนน่อนที่อยู่อีกฝั่งก็ดังขึ้นก่อน “คุณทำงานอยู่ที่ไหนเหรอ เดี๋ยวตอนเที่ยงฉันจะเอาข้าวกล่องไปให้คุณ”

เดิมทีเสียงของเธอก็นิ่มนวลอยู่แล้ว ขณะนี้ยังจงใจพูดให้จังหวะช้าลง เลยทำให้ฟังดูอ่อนโยนขึ้น

มู่น่อนน่อนจะเอาข้าวกล่องมาให้เขา ?

เขาฟังผิดไปหรือเปล่า หรือว่าวันนี้เธอทานยาผิด ?

“เธออยู่ที่บ้านเหรอ ?”

“ใช่สิ”

“งั้นฉันจะกลับไปกิน”

“ก็ได้” ยังไงเป้าหมายของเธอก็ไม่ใช่การเอาข้าวไปส่งให้เขาอยู่แล้ว

.......

เที่ยงวัน “เฉินเจียฉิน”กลับมาได้ตรงเวลามาก

มู่น่อนน่อนยกซุปออกมาวางบนโต๊ะ แล้วก็เห็นเขาเดินเข้ามาในห้องอาหาร

“กลับมาทันเวลาพอดี ทานข้าวได้แล้ว” มู่น่อนน่อนยังไม่ได้ถอดผ้ากันเปื้อนบนตัวออก ยืนอยู่อีกฝั่งของโต๊ะ แล้วมองเขาด้วยรอยยิ้ม

เฉินถิงเซียวลังเลเล็กน้อย เขารู้สึกว่าวันนี้มู่น่อนน่อนทำตัวแปลกๆ

แต่เขาก็ไม่ได้แสดงออกมา มองประเมินเธออย่างเงียบๆ จากนั้นก็นั่งลงแล้วเริ่มทานข้าว

มู่น่อนน่อนพบว่า เวลาที่”เฉินเจียฉิน”กำลังทำอะไรสักอย่าง เขาจะมีสมาธิมาก แม้แต่เวลาทานข้าวก็เช่นเดียวกัน ราวกับในสายตามีแค่อาหารที่อยู่ตรงหน้า ไม่หันไปมองสิ่งอื่นนอกจากนั้นเลย

มู่น่อนน่อนล้วงโทรศัพท์ออกมาจากในกระเป๋า แล้วถ่ายใบหน้าด้านข้างของ”เฉินเจียฉิน”ไว้รูปหนึ่ง

“เฉินเจียฉิน”หันไปมองเธอราวกับจับสัมผัสได้ ดวงตาที่คมเข้มราวกับน้ำหมึกนั้นดูเหมือนจะสามารถมองทะลุผ่านผู้คนได้

ใจของมู่น่อนน่อนรู้สึกตื่นกลัวขึ้นมา เขาคงจับไม่ได้ว่าเธอแอบถ่ายเขาหรอกใช่ไหม！

ปรากฏว่า “เฉินเจียฉิน”กลับถามเธอแค่คำเดียวว่า “เธอไม่กินเหรอ ?”

“ฉันยังไม่ค่อยหิว คุณทานก่อนเถอะ” มู่น่อนน่อนพูดไปพลาง ถอดผ้ากันเปื้อนไปพลาง

รอจน”เฉินเจียฉิน”ทานข้าวเสร็จและออกไปแล้ว มู่น่อนน่อนถึงได้ออกไปข้างนอก

เธอนั่งรถบัสไปที่บ้านเช่า ก่อนที่จะไป เธอยังเอาอาหารมากมายมาจากบ้านด้วย

เฉินเจียฉินน้อยกำลังนั่งเล่นเกมอยู่บนโซฟา ข้างๆมือมีซองมันฝรั่งทอดวางอยู่ และเศษมันฝรั่งทอดก็กระเด็นไปทั่วบริเวณ

“ทานข้าวเที่ยวแล้วใช่ไหม” มู่น่อนน่อนเดินไปทางเขาพลาง อีกด้านก็เก็บขยะบนพื้นไปด้วย

เฉินเจียฉินน้อยเงยหน้าขึ้นมองเธอทีหนึ่ง “ยัง”

มู่น่อนน่อนรู้สึกว่าเด็กคนนี้เกเรเกินไปแล้ว เพียงเพราะเรื่องเล่นเกม เลยหนีออกจากบ้านข้ามโพ้นทะเลมาแบบนี้