ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 110
ตอนที่ 110 สิ่งที่เธออยากได้
มู่น่อนน่อนสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าร่างกายของเฉินถิงเซียวแข็งทื่อไป ขนาดลมหายใจของเขาเองก็รุนแรงขึ้นด้วย
ก่อนหน้านี้ตอนทีเขาจูบเธอ......ก็รู้สึกว่าเขาจะตอบสนองแบบนี้ด้วยเหมือนกัน
เขามีความเริ่มรู้สึกตั้งแต่ตอนนั้นแล้วหรือ ?
......
โชคยังดีที่มุมนี้แสงไฟสลัวมาก เฉินถิงเซียวเลยมองไม่เห็นใบหน้าที่แดงระเรื่อของเธอ ไม่อย่างนั้นเขาจะต้องหัวเราะเยาะเธอแน่
ทันใดนั้น มือใหญ่มือหนึ่งก็เข้ามาประกบมือของเธอไว้ น้ำเสียงแหบพร่าของเฉินถิงเซียวดังขึ้นที่ข้างหูเธอ “อย่ายั่ว”
เมื่อครู่ตอนที่เธอเป็นฝ่ายรุก ก็คิดแค่เพียงอยากจะเอาชนะเฉินถิงเซียว แต่ตอนนี้พอถูกเฉินถิงเซียวพูดแบบนี้ ก็รู้สึกเขินอายขึ้นมาทันที จนเธออยากจะชักมือกลับ
แต่เฉินถิงเซียวกลับไม่ให้โอกาสนั้นกับเธอ เขากดมือของเธอไว้ มือที่ว่างอีกข้างก็โอบรอบเอวบางของเธอไว้ ทั้งสองคนกอดกันอย่างแนบชิดราวกับคู่รัก
ดูเหมือนเขาจะไม่รู้สึกถึงความต้องการที่จะล่าถอยของเธอ และพูดอย่างยกย่องว่า “เธอมีความสามารถในการเรียนรู้ที่ยอดเยี่ยมมาก”
มู่น่อนน่อนกัดริมฝีปาก ดึงมือกลับมาไม่ได้ ด้วยความร้อนรนเลยหยิกเขาไปอย่างแรงทีหนึ่ง
เฉินถิงเซียวครางออกมาทีหนึ่ง จากนั้นก็เอียงแล้วเริ่มจูบที่ซอกคอเธออย่างดูดดื่ม
“มู่น่อนน่อน” เฉินถิงเซียวเรียกชื่อเธอทีหนึ่ง น้ำเสียงแฝงไปด้วยคำเตือน แต่กลับซ่อนความต้องการที่แฝงอยู่ไว้ในนั้นไว้ไม่มิด
รู้จักความกลัวแล้วหรือยัง ?
ตอนนี้ความชั่วร้ายของมู่น่อนน่อนเอาชนะความกลัวได้แล้ว เลยพูดออกมาอย่างไร้ความหวั่นเกรงใดๆ
“คุณเฉิน ทำเรื่องแบบนี้กับพี่สะใภ้ในห้องส่วนตัว ตื่นเต้นดีไหม” มู่น่อนน่อนไม่ได้ปกปิดการยั่วยุที่มุ่งร้ายในน้ำเสียงอีกต่อไปแล้ว
ตั้งแต่รับรู้ถึงการมีอยู่ของเฉินเจียฉินน้อยแล้ว ตอนที่เธอเผชิญหน้ากับเฉินถิงเซียว เธอก็เรียกชื่อของ”เฉินเจียฉิน”ออกมาไม่ได้อีก โดยเฉพาะในเวลาแบบนี้
ก่อนที่เฉินถิงเซียวจะแต่งงานกับมู่น่อนน่อน ก็ไม่เคยใกล้ชิดกับผู้หญิงมาก่อน เรื่องแบบนี้นี่ก็คือครั้งแรก......
เขารู้ตัวว่าตัวเองนั้นใกล้จะระเบิดออกมาแล้ว เลยส่งเสียงเยือกเย็นเพื่อเป็นการเตือนมู่น่อนน่อน “อย่าขยับ”
น้ำเสียงของเขาสงบจนดูเหมือนไม่ใช่ผู้ชายที่จมอยู่กับความปรารถนา
ไม่ใช่ว่าเมื่อผู้ชายได้รับอิทธิพลจากความปรารถนา พวกเขาจะไม่คิดถึงเรื่องอื่นเลยไม่ใช่หรือ
แต่เขากลับสามารถควบคุมตัวเองได้！
“อืม” มู่น่อนน่อนตอบรับทีหนึ่ง
พอสิ้นเสียง มู่น่อนน่อนก็รีบลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว และหลบเลี่ยงมือของเฉินถิงเซียวที่ยื่นมาคว้ามือเธอ
เธอส่งยิ้มได้ใจไปให้เฉินถิงเซียว แล้วเผยมือที่ซ่อนไว้หลังตัวออกมา พร้อมกับโทรศัพท์เครื่องหนึ่ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม
พระเอกชอบใช้อำนาจบังคับ ไม่ฟังความคิดเห็นนางเอก พอมีปัญหา แทนที่จะอธิบายว่าจะทำอะไร กลับเลือกที่จะปิดปังและทำร้ายจิตใจ ไม่น่าให้อภัยอ่ะ น่าจะต่างคนต่างอยู่ ขัดใจว่าทำไมปล่อยให้ลูกทารกโดนลักพาตัวไปได้ โคตรไม่รอบคอบอ่ะ เรื่องไอ้ลู่ก็เหมือนกัน นาวเอกโง่จนไม่เห็นความไม่สมเหตุสมผลใดๆ จนความจำกลับมา มันก็ต้องสงสัยแล้วป่ะว่าตอนก่อนจะเสียความทรงจำ ไอ้ลู่แอบเข้าไปในห้องตัวเองทำไม และต้องเอะใจและตัดความสัมพันธ์สิเพราะถามอะไรก็ไม่เคยตอบ พระเอกก็เหมือนกัน รู้สึกว่าไอ้ลู่มีจุดประสงค์ไม่ดี แต่ก็ไม่ทำอะไร ให้โอกาสมันก่อเรื่อง 3-4 บทสุดท้ายรวบรัดตัดจบมาก ปมต่างๆก็ไม่เคลียร์ ไม่รู้แม่พระเอกยังอยู่หรือตาย ทำไมไอ้ลู่ถึงเลี้ยงนางเอกมาตั้งสามปีแทนที่จะรีบเอาไปผ่าตัดให้น้องสาว ทำไมถึงพยายามจะให้พระเอกลืมนางเอกและทำร้ายนางเอก อ่านจนจบก็ไม่เห็นบอกว่ามีความแค้นอะไรกับพระเอก และทำไมมุ่งเป้ามาที่นางเอก และไอ้ปากกาหมึกซึมที่พระเอกเก็บไว้น่ะ ก็ไม่มีอธิบายเพิ่ม แค่เปรยว่านางเอกเคยเอาปากกาให้เด็กขอทาน ต่ไม่บอกว่ามันมีความสำคัญยังไง สรุปอ่านแล้วขัดใจหลายอย่างมากค่ะ...
ขอบคุณนะคะที่อัพจนจบ❤️❤️❤️...
แรกๆฉันเชียร์เธอหมดใจแต่มู่น่อนน่อนนี่เธอก็ดื้อเกินไปนะ รู้ทั้งรู้ยังจะชอบสร้างปัญหาซ้ำแล้วซ้ำอีก มั่นใจตัวเองอะไรผิดๆเกิ๊นนน ฉันเริ่มจะเบื่อเธอแล้วนะ เจอก็เจอแล้วแค่กลับไป แล้วยังจะคิดกลับไปให้เขาเฉือนอวัยวะไง!!!! ตัวเองจะไปสืบอะไรจากไหน?!!!...