ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 113

ตอนที่ 113 นอนก็นอนแล้ว คุณหลบก็ไม่มีประโยชน์หรอก

เฉินเจียฉินพูดจบ ก็ได้ลูบท้องตัวเอง:“พี่สะใภ้จะไปทำกับข้าวเมื่อไหร่ครับ?”

“ไม่ว่าเวลาไหนก็ไม่ทำกับข้าว” มู่น่อนน่อนพูดจบก็หันหลังกลับไปที่ห้องนอน

เธอถูกเฉินถิงเซียวทำเอาตกใจจนอิ่มแล้ว ยังทานข้าวอะไรอีก?เมื่อคืนเธอกับเฉินเจียฉินอยู่ที่อินเตอร์เน็ตคาเฟ่อดหลับอดนอนมาทั้งคืน ตอนนี้เธอไม่หิวเลยสักนิด แค่ง่วงนอนมากๆ

เฉินถิงเซียวไม่ให้เธอไป แถมยังยกเตียงของห้องเธอออกไปทิ้ง ห้องนอนอื่นๆก็แทบจะไม่มีคนพัก ตอนนี้เธอได้แต่นอนที่ห้องนอนใหญ่

เธอไม่เชื่อว่าเฉินถิงเซียวจะทำอะไรเธอได้!

ตอนที่เธอกลับมาห้องนอนใหญ่ เฉินถิงเซียวไม่อยู่แล้ว

มู่น่อนน่อนถอดเสื้อคลุมเสร็จ ก็คลานไปที่เตียงโดยตรงเลย

..............

เธอนอนครั้งนี้ค่อนข้างนาน ตอนที่ตื่นมาอีกทีก็พลบค่ำแล้ว

ท้องว่างและหิวจัด

เธอลงมาชั้นล่าง พบว่าที่ห้องโถงไม่มีคน

มู่น่อนน่อนก็ไปหาของกินที่ห้องครัวเอง เธอยำสปาเก็ตตี้ให้ตัวเอง ยกมาถึงห้องอาหารกำลังเตรียมตัวทาน ก็ได้ยินเสียงร้องเห่าหอนของเฉินเจียฉิน:“มู่น่อนน่อน ผมไม่ไปโรงเรียน!”

“.......”

มู่น่อนน่อนทานไปสองคำ หยิบทิชชู่เช็ดปากไปครู่นึง ก็ลุกไปที่ห้องโถง

ในห้องโถง เฉินเจียฉินกอดขาของเฉินถิงเซียวไว้นั่งร้องไห้ที่พื้น แต่ว่าบนใบหน้าเขาไม่มีน้ำตาเลย

หลังจากเห็นมู่น่อนน่อนออกมา เขาก็วิ่งมากอดมู่น่อนน่อนไว้และร้องไห้:“ผมไม่ไปโรงเรียน.......”

เฉินถิงเซียวเดินมาด้วยสีหน้าเย็นชา ยื่นมือก็หิ้วเฉินเจียฉินโยนไปข้างๆ และพูดอย่างเย็นชา:“นายหาเธอก็ไม่มีประโยชน์ ในเมื่อคุณป้าฝากฝังนายไว้กับฉัน ฉันก็ย่อมต้องอบรมสั่งสอนนายดีๆอยู่แล้ว”

“อบรมสั่งสอน”คำนี้เขากัดฟันพูดได้เสียงหนักมาก เฉินเจียฉินฟังจนตื่นเต้น

“นายยังเด็กขนาดนี้เดิมทีก็ควรจะไปเรียนอยู่แล้ว จะร้องไห้ทำไม?”มู่น่อนน่อนรู้สึกคำพูดของเฉินถิงเซียวไม่มีปัญหา เพราะยังไงซะเธอก็เคยเปิดหูเปิดตาอยู่ว่าเฉินเจียฉิน เด็กคนนี้เป็นเด็กเปรตแค่ไหน

แต่ว่า การแสดงออกของเฉินเจียฉินที่อยู่ตรงหน้าของเฉินถิงเซียว ทำให้เธอค่อนข้างประหลาดใจ

เหมือนหนูที่เห็นแมวชัดๆ กลัวจนไม่มีความห้าวหาญเลยสักนิด

เฉินเจียฉินส่ายหัว มองมู่น่อนน่อนด้วยสีหน้าเศร้าโศกเสียใจ:“พี่ไม่เข้าใจหรอกครับ”

การอบรมสั่งสอนของเฉินถิงเซียว ก็คือไม่ให้เขาเล่นเกมส์ ไม่ให้ค่าขนมเขา......

สรุปก็คือทุกอย่างที่เขาอยากทำ เฉินถิงเซียวก็จะไม่ให้เขาทำทั้งนั้น เขาอยากทำอะไรก็หนีไม่พ้นสายตาของเฉินถิงเซียว ยิ่งกว่านรกเสียอีก

ถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่าเขาแอบกลับประเทศ จะตกอยู่ในสภาพที่ถูกเฉินถิงเซียวอบรมสั่งสอน เขาจะไม่กลับมาแน่นอน!

เฉินเจียฉินรู้ว่าเปลี่ยนแปลงความจริงที่ต่อไปต้องถูกเฉินเจียฉิน“อบรมสั่งสอน” จึงได้ขึ้นชั้นบนไปโดยตรงเลย

พอเขาไปปุ๊บ มู่น่อนน่อนก็หันหลังกลับไปที่ห้องครัว และทานสปาเก็ตตี้ที่ตัวเองทำต่อ

เฉินถิงเซียวเดินตามหลังเธอเข้าไป:“ต่อไปไม่ว่าเฉินเจียฉินจะแกล้งทำตัวน่าสงสารต่อหน้าคุณยังไง คุณก็อย่าช่วยเขา”

มู่น่อนน่อนหัวเราะเยาะ:“อ๋อ ไม่หรอกค่ะ เพราะยังไงซะก็คือการเสแสร้ง”

เพราะยังไงซะ ก่อนหน้านั้นเธอก็สงสารเฉินถิงเซียวอยู่

เฉินถิงเซียวย่อมฟังน้ำเสียงที่ประชดประชันของเธอออก เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าไม่พอใจอย่างมาก มู่น่อนน่อนเอะอะๆก็พูดด้วยน้ำเสียงประชด

เขารู้สึกถึงแม้ตัวเองได้หลอกลวงมู่น่อนน่อน แต่เรื่องที่เขาทำในตอนนี้ล้วนชดเชยให้กับการหลอกลวงของก่อนหน้านี้ เขาไม่ได้รู้สึกตัวเองมีจุดไหนที่ให้อภัยไม่ได้เลย

มู่น่อนน่อนถือส้อมเขี่ยสปาเก็ตตี้ไว้ และทานอย่างช้าๆ ไม่สนใจเฉินถิงเซียวอีก

เฉินถิงเซียวมองเธออย่างลึกซึ้งทีนึง จากนั้นก็ได้หันหลังจากไป

................