ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 112

ตอนที่ 112 คุณเชื่อฟังหน่อย ผมจะดีกับคุณมาก

เฉินเจียฉินส่ายหัว:“เขาไม่รู้ครับ”

เฉินถิงเซียวหัวเราะเยาะ ถ้าไม่ใช่เฉินเจียฉินคลุกคลีอยู่กับมู่น่อนน่อน เขาอาจจะชมว่าเฉินเจียฉินมีความกล้าหาญและมีประสบการณ์

“นายกับมู่น่อนน่อนนี่มันยังไงกันแน่?”

ถึงว่าล่ะช่วงนี้พฤติกรรมของมู่น่อนน่อนดูผิดปกติ ที่แท้คือรู้สถานภาพของเขาแล้วนี่เอง

ถึงแม้เขาก็เคยคิดในทางด้านนี้มาก่อน แต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะเพราะเธอมาเจอกับเฉินเจียฉิน

เฉินเจียฉินถามอย่างอ้ำๆอึ้งๆ:“เธอเป็นภรรยาของพี่จริงเหรอ?”

“ไม่งั้นล่ะ?”เฉินถิงเซียวยักคิ้วเล็กน้อย มองไปที่เขาเหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม

เฉินเจียฉินพูดด้วยความโกรธ:“ภรรยาของพี่เป็นคนขี้เหร่ไม่ใช่เหรอครับ?”

“นายพูดอีกรอบซิ”น้ำเสียงของเฉินถิงเซียวไม่เปลี่ยน แต่กลับน่าเกรงขามมาก

เฉินเจียฉินย่อมไม่กล้าพูดอีกรอบอยู่แล้ว แค่เล่ารายละเอียดเรื่องราวของหลายวันนี้ให้เฉินถิงเซียวฟังอย่างตามความเป็นจริง

พอพูดจบ เขายังได้ชมฝีมือการทำอาหารของมู่น่อนน่อนอย่างหนัก:“กับข้าวที่มู่น่อนน่อนทำอร่อยดีนะ”

เฉินถิงเซียวจ้องเขาด้วยสายตาแหลมคม:“นายเรียกเธอว่าอะไรนะ?”

ภายใต้การข่มเหงของเขา เฉินเจียฉินเปิดปากพูดเบาๆ“……พี่สะใภ้ครับ”

มู่น่อนน่อนหลบอยู่ที่ราวจับบันไดตรงชั้นสอง มองหน้าตาขี้ขลาดของเฉินเจียฉินแล้วรู้สึกคุ้นๆอย่างแปลกประหลาด

เหมือนบางครั้งตอนที่เธออยู่ตรงหน้าของเฉินถิงเซียว......ก็หน้าตาแบบนี้เลย

..............

เฉินถิงเซียวสั่งให้สือเย่จัดเตรียมห้องนอนให้เฉินเจียฉิน  พอเงยหน้า ก็เห็นมู่น่อนน่อนถือกระเป๋าเดินทางเดินลงมาจากชั้นบน

สายตาของเฉินถิงเซียวได้หยุดอยู่ที่กระเป๋าเดินทางของเธอหลายวินาที จากนั้นถึงพูดเสียงเย็นชา:“คุณทำอะไร?”

“คุณว่าล่ะ?”ตอนนี้เธอทำไม่ได้ที่จะอยู่ใต้ชายคาเดียวกันกับเฉินถิงเซียวอย่างจิตใจสงบเยือกเย็น

“ช่วยคุณหญิงน้อยยกกระเป๋าเดินทางไปที่ห้องนอนใหญ่”เฉินถิงเซียวมองมู่น่อนน่อนไว้ แต่คำพูดที่เขาพูดออกมากลับกำลังสั่งบอดี้การ์ดอยู่

บอดี้การ์ดรีบเดินหน้ามาหิ้วกระเป๋าเดินทางของมู่น่อนน่อน แล้วขึ้นไปห้องนอนใหญ่ที่เฉินถิงเซียวพักโดยตรง

มู่น่อนน่อนไม่ทันห้ามปรามพวกเขาเลยด้วยซ้ำ

มู่น่อนน่อนกัดริมฝีปาก หันหน้ามาพูดกับเขาอย่างเสียงดัง:“เฉินถิงเซียว คุณอย่าเกินไปนะ!”

น้ำเสียงของเฉินถิงเซียวราบเรียบ:“สามีภรรยานอนห้องเดียวกัน มีปัญหาอะไรเหรอครับ?”

มู่น่อนน่อนรู้สึกระดับความไร้ยางอายของเฉินถิงเซียวนี่ไม่ต่ำกว่าคนของตระกูลมู่เลยสักนิด

เธอเถียงเฉินถิงเซียวไม่ไหว ขี้เกียจพูดทฤษฎีกับเขาอีก ยกฝีเท้าจะเดินออกไปข้างนอก แต่ยังเดินไม่ถึงประตู ก็ถูกบอดี้การ์ดห้ามปรามเอาไว้

เธอเงยหน้ามองเฉินถิงเซียว:“คุณหมายความว่ายังไง?”

เฉินถิงเซียวไม่ได้ตอบเธอในทันที เขาลุกขึ้นมา จัดแขนเสื้อของตัวเองอย่างเอื่อยเฉื่อย สีหน้าเย็นชาจนผิดปกติ:“คุณนึกว่าประตูของตระกูลเฉิน คุณอยากเข้าก็เข้า อยากออกก็ออกงั้นเหรอ?”

มู่น่อนน่อนสีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย

ข้างนอกต่างก็ลือกันหนาหูว่าเฉินถิงเซียวเป็นผู้ชายที่หน้าตาเสียโฉมไม่สามารถมีเซ็กซ์ได้ แต่แท้จริงแล้วเขาแข็งแรงมาก คนที่รู้ความจริงต้องเป็นคนที่สนิทชิดเชื้อกับเขามากแน่นอน

ส่วนตอนนี้มู่น่อนน่อนก็รู้ความจริงนี้ เพราะฉะนั้นเขาไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆหรอก

เฉินถิงเซียวเห็นมู่น่อนน่อนสีหน้าเปลี่ยน ก็รู้ว่าเธอเข้าใจความหมายของคำพูดเขาแล้ว

เขาเดินมาที่ตรงหน้าของมู่น่อนน่อนอย่างช้าๆ ยกมุมปากขึ้น แต่รอยยิ้มนั้นกลับเยือกเย็น:“คนที่เข้ามาพัวพันกับผม ไม่สามารถหลุดพ้นไปง่ายขนาดนั้นหรอก ยิ่งไปกว่านั้นคุณเป็นภรรยาของผม อย่ามีความคิดที่เกินเลย และอย่าไปทำเรื่องที่ไร้ประโยชน์ ถึงคุณตาย ก็ต้องฝังอยู่แค่ข้างกายผม”