ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 124

ตอนที่ 124 ถ้าไม่อยากเสียโฉมก็ออกไปเดี๋ยวนี้

เสิ่นเหลียงทำงานคลุกคลีอยู่ในวงการบันเทิงมาหลายปี ไม่ได้เข้าหาหรือจัดการกับหล่อนได้ง่ายดายมากนัก

เพียงแค่ เสิ่นเหลียงในตอนนี้ดื่มจนเริ่มเมาแล้ว

แอลกอฮอล์เริ่มออกฤทธิ์ เส้นประสาทเริ่มชา จนทำให้ขาดสติไปอย่างสิ้นเชิง

เสิ่นเหลียงจับมือของมู่น่อนน่อนไว้และลุกขึ้น ยกขาข้างหนึ่งขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะ ทำท่าทางเป็นสาวอำนาจใหญ่: “ผองเพื่อนทั้งหลายในที่แห่งนี้...วันนี้พวกเธอ...ถ้าใครไม่เมาไม่ต้องคิดจะออกไป...”

มู่น่อนน่อนเม้มปากแน่น เสิ่นเหลียงสูญเสียความเป็นตัวเองไปหมดแล้ว ตอนนี้เกิดอะไรขึ้น หล่อนคงไม่รู้ด้วยซ้ำ

เมื่อหลัวหยิงเห็นท่าทางเช่นนี้ของเสิ่นเหลียงจึงยิ้มเยาะออกมา

วันนี้เสิ่นเหลียงไม่ต้องคิดจะออกจากที่นี่ไปอย่างปลอดภัยได้อีกแล้ว

แม้ว่าเสิ่นเหลียงจะเป็นเพียงแค่นักแสดงประกอบตัวรอง หน้าตาและฝีมือการแสดงของหล่อนล้วนแล้วแต่เป็นที่ยอมรับของผู้ชมที่ได้เห็น ดังนั้นจึงมีแฟนคลับกลุ่มประจำที่คอยติดตามเสมอ

และด้วยเหตุนี้ หล่อนจึงไม่ต้องไปคอยดื่ม พูดคุย หรือขึ้นเตียง ก็สามารถได้เล่นละครชั้นดีได้

ต้องเข้าใจว่า บทละครชั้นดี แม้ว่าจะเป็นแค่ตัวประกอบก็มีความโดดเด่นได้มากเช่นกัน ทำให้ผู้ชมจดจำง่าย อาจจะทำให้โด่งดังอย่างทันทีทันใดก็เป็นได้

ขอบเขตละครของเสิ่นเหลียงเรียบง่ายและเปิดกว้าง

และนี่ก็เป็นหนึ่งในเหตุผลที่ทำให้หลัวหยิงไม่ชอบเสิ่นเหลียง

สามารถพูดได้ว่าหล่อนกับเสิ่นเหลียงแจ้งเกิดในวงการพร้อมกัน แต่เสิ่นเหลียงเข้ามาด้วยเส้นทางใสสะอาดมาโดยตลอด แต่หล่อนกลับพึ่งการประจบประแจงผู้กำกับและมากับการได้เล่นละคร

หลัวหยิงหันไปมองด้านหลัง จากนั้นส่งสายตาบอกคนพวกนั้น: “โอเค เสิ่นเหลียงพูดมาขนาดนี้แล้ว พวกเธอมัวทำอะไรกันอยู่ล่ะ?”

เมื่อหล่อนพูดจบ คนกลุ่มนั้นต่างพากันเดินเข้ามาทันที

ทั้งชายหญิงรวมกันประมาณเจ็ดถึงแปดคน

มู่น่อนน่อนลังเลอยู่สักพัก จากนั้นหยิบมือถือออกมาส่งข้อความทางวีแชทหาเฉินเจียฉิน: “พี่ชายนายกลับบ้านแล้วยัง?”

เฉินเจียฉินตอบกลับอย่างรวดเร็ว: “ยังไม่กลับ”

หลัวหยิงแสดงเจตนาชัดเจนว่ามาหาเรื่องเสิ่นเหลียง เดี๋ยวต้องเกิดเรื่องบางอย่างขึ้นแน่นอน

มู่น่อนน่อนเดินไปทางด้านข้าง จากนั้นโทรหาเฉินถิงเซียว

ระหว่างรอให้สายติด มู่น่อนน่อนคิดเหม่อลอยขึ้นมา ตอนนี้ระหว่างหล่อนกับเฉินถิงเซียวเป็นอะไรกันแน่?

ตอนแรกที่หล่อนคิดว่าเฉินถิงเซียวเป็น ‘คนไร้ประโยชน์’ ในใจกลับยอมรับให้ตัวเองเป็นภรรยาของเขาได้อย่างเปิดกว้าง

แต่ตอนนี้ หลังจากที่เฉินถิงเซียว “กลายเป็นคนปกติ” ใจของมู่น่อนน่อนกลับเกิดความรู้สึกไม่ชอบตัวเองในฐานะ “ภรรยาของเฉินถิงเซียว”

หรือเป็นเพราะการหลอกลวงของเฉินถิงเซียว ที่ลึกซึ้งจนไม่สามารถคาดเดาอะไรได้เลย

เขาเก็บความลับไว้เยอะมาก โหดเหี้ยมดุร้ายจนทำให้คนหวาดกลัว สัญชาตญาณในการหลบหลีกอันตรายทำให้มู่น่อนน่อนตัดสินใจห่างกับเขา

แต่เมื่อถึงเวลาเช่นนี้ คนที่เธอคิดถึงเป็นคนแรก กลับมีเพียงเฉินถิงเซียว

เสียงรอสายดังขึ้นสองสามครั้งจึงถูกรับสาย

“มู่น่อนน่อน”

เสียงของเฉินถิงเซียวนิ่งขรึมเล็กน้อย ฟังแล้วทำให้คนฟังรู้สึกสบายใจ

มู่น่อนน่อนกำลังจะพูด ทันใดนั้นมือถือก็ถูกใครบางคนแย่งไป

เมื่อหล่อนหันกลับมามอง พบว่าคนที่แย่งมือถือของตัวเองไปก็คือหลัวหยิง

“เอามือถือคืนมาให้ฉัน” มู่น่อนน่อนขมวดคิ้ว ไม่พอใจที่คนอื่นเอาของตัวเองไปอย่างไร้มารยาทมาก

“ยังไงก็ออกมาเที่ยวสนุกกันอยู่แล้ว ไม่ต้องเล่นมือถือแล้วแหละ น่าเบื่อจะตายไป” หลัวหยิงยิ้มและปิดมือของหล่อนไปทันที จากนั้นเงยหน้าขึ้น โยนมือถือของหล่อนไปให้ผู้ชายด้านข้าง และพูดขึ้นต่อ: “คุณผู้หญิงท่านนี้เป็นถึงเพื่อนของเสิ่นเหลียง ต้องดูแลเธอดีๆล่ะ อย่าเพิกเฉยกับเธอ”

ผู้หญิงที่หลงตัวเองเหมือนมู่หวั่นขีอีกคน

มู่น่อนน่อนทำสีหน้าเย็นชา พูดติดๆขัดๆ: “เอามือถือคืนมาให้ฉัน”

แน่นอนว่าหลัวหยิงรู้ดีว่าหล่อนต้องโทรไปขอความช่วยเหลือ จึงไม่มีทางคืนมือถือให้หล่อน