ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 128

ตอนที่ 128 อยากเดาก็เดาไม่ถูก

มู่น่อนน่อนใจเต้นแรง รีบปฏิเสธทันที: “ฉันรู้สึกขอบคุณความหวังดีของพี่ชายมาก แต่ไม่เป็นไรจริงๆ ตอนนี้ฉันต้องไปทำงานแล้ว เดี๋ยวสายค่ะ”

เมื่อเธอพูดจบ ก็หันไปบอกลาสวี่จูน จากนั้นก็เปิดประตูรถออก และวิ่งลงจากรถไปทันที

ซือเฉิงหยู้มองผ่านกระจกรถออกไป เห็นเงาของมู่น่อนน่อนจากไปอย่างรวดเร็ว รอยยิ้มของเขาก็ค่อยๆจางหายไป

เขารู้ว่าช่วงนี้มู่น่อนน่อนกับเฉินถิงเซียวกำลังมีปัญหากัน เพราะเรื่องที่เฉินถิงเซียวโกหกหล่อน

แต่ เมื่อครู่หล่อนทำไปเพราะจะรักษาระยะห่างกับเขา จึงเรียกเขาว่า ‘พี่ชาย’ ตามเฉินถิงเซียว

……

มู่น่อนน่อนเดินเข้าไปในมู่ซื่อ ในใจยังรู้สึกสงสัยอยู่

ทำไมซือเฉิงหยู้ถึงพูดจาแปลกๆกับหล่อนเช่นนั้น?

สายตาที่เขามองมาที่หล่อน เหมือนกำลังมองทะลุไปดูอีกคน

มู่น่อนน่อนคิดจนเหม่อลอย จนไม่ทันสังเกตว่าเพิ่งเดินผ่านมู่หวั่นขี

จนกระทั่งหล่อนพูดขึ้น จึงทำให้มู่น่อนน่อนดึงสติกลับมาได้

“มู่น่อนน่อน ภารกิจที่พ่อให้เธอทำ เป็นอย่างไรบ้างล่ะ?”

มู่หวั่นขีอยู่ตรงหน้าหล่อน ทำตัวสูงส่งหยิ่งผยองอยู่เสมอ เชิดคางขึ้นสูง คอยกดขี่ข่มเหงหล่อนตลอดเวลา

มู่น่อนน่อนคิดถึงคำพูดที่ซือเฉิงหยู้พูดเมื่อสักครู่ จึงหรี่ตาลงและมองไปอย่างลึกซึ้ง: “ไม่มีอะไร ถ้าเธอยอม เธอก็ไปขอร้องพ่อให้มอบภารกิจนี้ให้เธอเป็นคนทำแทนสิ”

เดิมทีนี่ถือเป็นเรื่องที่ไม่มีทางทำได้สำเร็จอยู่แล้ว แต่ยังถูกมู่ลี่เหยียนยัดเยียดให้มู่น่อนน่อนทำอีก

มู่หวั่นขีไม่โกรธเคืองเหมือนทุกครั้ง กลับลูบผมเล่น พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นมั่นใจ: “เหอะๆ อย่าคิดว่าเรื่องที่เธอทำไม่ได้ คนอื่นก็ทำไม่ได้”

มู่น่อนน่อนรู้สึกว่าคำพูดนี้ช่างเหมาะสมกับมู่หวั่นขีเหลือเกิน

“อ๋อ งั้นขอให้เธอโชคดีนะ” มู่น่อนน่อนพูดด้วยน้ำเสียงไม่ตั้งใจ จากนั้นมู่หวั่นขีจึงโกรธขึ้นมาทันที

แต่ทว่า มู่น่อนน่อนไม่เปิดโอกาสให้มู่หวั่นขีได้โมโห ก้าวเท้าและเดินออกไปทันที

……

หลังจากที่มู่หวั่นขีรับหน้าที่พูดโน้มน้าวให้ซือเฉิงหยู้มาเป็นพรีเซนเตอร์ให้มู่ซื่อ หล่อนก็ไม่มาปรากฏตัวที่บริษัทอีกเลย

มู่น่อนน่อนก็ไม่ได้สนใจอะไร

แต่เรื่องที่ซือเฉิงหยู้พูดกับหล่อนวันนั้น หล่อนยังคงรู้สึกสงสัยอยู่เหมือนเดิม แต่ก็ไม่ได้สนใจหรือคิดมากอะไร

หล่อนข้าใจดี และก็ไม่ได้รู้สึกว่าจากการที่ได้เจอและพูดคุยกับซือเฉิงหยู้เพียงไม่กี่ครั้ง จะทำให้เขารู้สึกชอบหรือเกิดความรู้สึกอะไรกับหล่อน

ในวงการบันเทิงมีดาราผู้หญิงสวยๆมากมาย คนที่ชื่นชอบซือเฉิงหยู้ก็มีมากมายจนนับไม่ถ้วน

มู่น่อนน่อนรู้สึกว่าหากจะเปรียบตัวเองกับผู้หญิงพวกนั้น หล่อนคงเป็นผู้หญิงธรรมดามากที่สุดแล้ว

วันนี้ เมื่อมู่น่อนน่อนมาถึงบริษัท ก็ถูกมู่ลี่เหยียนเรียกไปที่ห้องทำงาน

สีหน้าของมู่ลี่เหยียนดูมีความสุขมาก: “น่อนน่อน ลูกมานี่สิ พ่อมีเรื่องจะคุยด้วย”

“พ่อมีเรื่องอะไรเหรอคะ?” มู่น่อนน่อนคาดเดาไม่ถูกว่ามีเรื่องอะไรที่ทำให้มู่ลี่เหยียนมีความสุขได้มากขนาดนี้

“เรื่องที่จะให้ซือเฉิงหยู้มาเป็นพรีเซนเตอร์ให้กับบริษัทของพวกเรา พี่สาวของลูกไปพูดคุยมาแล้ว ช่วงนี้พี่สาวคงเหนื่อยแย่ ดังนั้นพ่อจึงตัดสินใจให้ลูกทำงานหลังจากนี้ต่อ”

สีหน้าของมู่ลี่เหยียน ดีใจจนเก็บไว้ไม่อยู่: “ลูกเป็นคนจัดการเรื่อง พ่อก็สบายใจ!”

มู่น่อนน่อนขมวดคิ้ว รู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้: “ซือเฉิงหยู้ยอมตกลงเป็นพรีเซนเตอร์ให้สินค้าบริษัทของเราแล้วเหรอคะ?”

นอกจากเรื่องที่ซือเฉิงหยู้เป็นฝ่ายมาถามหล่อนว่าต้องการความช่วยเหลือหรือไม่ จากฐานะชื่อเสียงของซือเฉิงหยู้แล้ว ถ้าเขาจะช่วยเป็นพรีเซนเตอร์ให้มู่ซื่อจริงๆ ผู้จัดการกับบริษัทของเขาคงไม่มีทางยอมแน่นอน

ยิ่งไปกว่านั้นบริษัทที่เขาเซ็นสัญญาด้วยก็คือบริษัทสื่อบันเทิงของเสิ้งติ่ง