บทที่134 สมควรได้รับความโกรธแล้ว!
พอเข้าไปในบริษัทมู่ซื่อ มู่น่อนน่อนก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศตึงเครียดในบริษัท
เธอเจอมู่หวั่นขีในห้องน้ำชา
ในดวงตาของมู่หวั่นขีเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอย เห็นได้ชัดว่าเมื่อคืนไม่ค่อยได้นอน
พอเธอเห็นมู่น่อนน่อนเข้า ก็ลากรองเท้าส้นสูงเดินเข้ามาหาเธอ “เธออยากจะทำให้บริษัทมู่ซื่อล้มละลายสินะ ? ตั้งแต่ที่เอเข้ามา บริษัทมู่ซื่อก็ไม่มีวันไหนสงบสุขเลย”
มู่น่อนน่อนไม่พูดอะไร
เธอเกิดมาในตระกูลมู่ แล้วมีวันไหนบ้างที่เธอได้อยู่อย่างสงบสุข
เธอถูกบีบบังคับให้แต่งงานเข้าตระกูลเฉิน แล้วมีวันไหนบ้างที่สงบสุข
“ฉันไม่ได้คิดจะทำให้บริษัทมู่ซื่อล้มละลาย และฉันก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองมีความสามารถขนาดนั้น บริษัทมู่ซื่อเป็นบริษัทที่คุณปู่ก่อตั้งขึ้น เป็นแบรนด์ที่มั่นคงในอุตสาหกรรมมานานหลายทศวรรษ และที่มันกลายมาเป็นแบบนี้ ในใจเธอไม่รู้อะไรเลยเหรอ ?”
มู่น่อนน่อนไม่ใช่คนที่เข้าใจเรื่องการบริหารมากนัก แต่สำหรับเรื่องส่วนใหญ่ของบริษัทมู่ซื่อ เธอเองก็รู้
ตอนนั้นคุณปู่มู่สร้างบริษัทมู่ซื่อขึ้นมาด้วยมือเปล่า เขาเป็นคนรู้จักปรับตัวและโอบอ้อมอารี ฝีมือในการทำธุรกิจไม่ถือว่าสูงส่ง แต่ในเรื่องการจัดการกับผู้คนเขากลับเป็นที่หนึ่ง แถมยังมีความดื้นรั้นอยู่ในนิสัยอยู่บ้าง
ที่เรียกกันว่าไม่มีธุรกิจไหนไม่มีการทรยศ สิ่งที่คุณปู่มู่ขาดไปนั่นก็คือ”ทรยศ” ดังนั้นหลายสิบปีของบริษัทมู่ซื่อ นอกจากถูกตีตราให้เป็น “แบรนด์เก่าแก่” แล้ว ก็ไม่มีการพัฒนาที่ใหญ่โตอะไรนัก
คุณปู่มู่ส่งมองบริษัทมู่ซื่อ่ให้กับมู่ลี่เหยียน แรกเริ่มมู่ลี่เหยียนก็ตั้งใจทำผลิตภัณฑ์อย่างซื่อตรง แต่หลายปีมานี้กลับเริ่มค่อยๆนอกลู่นอกทาง เริ่มทำการสินค้าปลอมขึ้น
จนกระทั่งเวลาที่ผ่านมาโครงการมีช่องโหว่ มีปัญหาเกี่ยวกับห่วงโซ่ทุนของบริษัท จากนั้นก็ถูกเปิดโปงความดำมืดของโรงงาน บริษัทมู่ซื่อก็เลยตกอยู่ในสถานการณ์ที่วิกฤตที่สุดตั้งแต่ก่อตั้งมา
“ตอแหล!” มู่หวั่นขีไม่เห็นคำพูดของมู่น่อนน่อนอยู่ในสายตาเลย “ถ้าเธอมีปัญญาก็ตามฉันไปพูดต่อหน้าคุณพ่อสิ”
“ไปก็ไป!”
ที่จริงมู่น่อนน่อนก็ไม่ได้อยากเห็นบริษัทมู่ซื่อล้มละลายไปทั้งอย่างนี้ พนักงานหลายคนในบริษัทมู่ซื่อนั้นเป็นคนที่ร่วมเดินเคียงข้างมาด้วยกันกับคุณปู่มู่ ทำงานอยู่ในบริษัทมาครึ่งค่อนชีวิต พวกเขาเหล่านั้นมีความผูกพันกับบริษัทมู่ซื่ออย่างแท้จริง
เธอไม่ใช่แม่พระ ถ้ามองจากมุมมองความแค้นส่วนตัว ถ้าหากบริษัทมู่ซื่อล้มละลายไป ในใจเธอก็คงรู้สึกสะใจไม่ใช่น้อย
แต่ว่า ความรู้สึกสะใจนั้นก็เพียงชั่ววูบเท่านั้น หากบริษัทมู่ซื่อล้มละลาย พนักงานมากมายก็ต้องตกงาน นี่เป็นผลที่มองภาพออก
เธอไม่สามารถทำเป็นหูหนวกตาบอด แสร้งทำเป็นไม่รู้อะไรได้
ถ้าเฉินถิงเซียวเป็นบอสใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังบริษัทเสิ้งติ่ง ถ้าอย่างนั้น เรื่องของซือเฉิงหยู้ จะต้องเป็นแผนการที่เขาวางเอาไว้เป็นแน่
เฉินถิงเซียวทำเพื่อบีบบังคับให้คุณปู่มู่กลับประเทศ เลยแอบลงมือในมุมมืด ถ้าหากคุณปู่มู่ไม่ยอมกลับมา ไม่แน่ว่าเขาอาจจะทำให้บริษัทมู่ซื่อล้มละลายไปเลยก็ได้
ผู้ชายที่ถอนลูกกระสุนออกโดยไม่ใช้ยาชา อายุเพียงยี่สิบหกปีก็ได้เป็นผู้นำในแวดวงบันเทิง มู่ลี่เหยียนจะไปเป็นคู่มือเขาได้ยังไง
......
“คุณพ่อคะ มู่น่อนน่อนมาแล้วค่ะ !”
มู่หวั่นขีลากมู่น่อนน่อนไปที่ห้องทำงานของมู่ลี่เหยียน
“น่อนน่อน เมื่อวานลูกไปหาซือเฉิงหยู้พวกลูกคุยอะไรกันเหรอ ทำไมเรื่องถึงได้กลายเป็นแบบนี้ ?” มู่ลี่เหยียนลุกขึ้นจากหลังโต๊ะทำงานแล้วเดินออกมาหา
มู่น่อนน่อนส่ายหน้า “ไม่ได้คุยอะไรกันค่ะ”
“ไม่ได้คุยอะไรแล้วทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ ?” มู่หวั่นขีทำหน้าเยาะเย้ยเธอ “จะต้องเป็นเพราะเธอพูดอะไรกับซือเฉิงหยู้แน่ เยาเลยโกรธ เห็นได้ชัดว่าหัวข้อบนอินเทอร์เน็ตมีคนที่ซื้อรายชื่อและดันให้ดังขึ้นมา”
“ตอนแรกเธอใช้อะไรไปเจรจากับซือเฉิงหยู้เหรอ เขาเคยพูดว่าจะเซ็นสัญญาเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้กับบริษัทมู่ซื่อหรือเปล่า ใช้สมองของเธอคิดให้ดีๆสิ คนที่มีชื่อเสียงอย่างเขา ทำไมต้องรับปากว่าจะเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้บริษัทมู่ซื่อด้วย ?”
เรื่องนี้จะต้องเกี่ยวข้องกับเฉินถิงเซียวแน่ อย่างไม่ต้องสงสัย นี่จะต้องเป็นจุดจบที่วางไว้แต่แรกแน่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม
พระเอกชอบใช้อำนาจบังคับ ไม่ฟังความคิดเห็นนางเอก พอมีปัญหา แทนที่จะอธิบายว่าจะทำอะไร กลับเลือกที่จะปิดปังและทำร้ายจิตใจ ไม่น่าให้อภัยอ่ะ น่าจะต่างคนต่างอยู่ ขัดใจว่าทำไมปล่อยให้ลูกทารกโดนลักพาตัวไปได้ โคตรไม่รอบคอบอ่ะ เรื่องไอ้ลู่ก็เหมือนกัน นาวเอกโง่จนไม่เห็นความไม่สมเหตุสมผลใดๆ จนความจำกลับมา มันก็ต้องสงสัยแล้วป่ะว่าตอนก่อนจะเสียความทรงจำ ไอ้ลู่แอบเข้าไปในห้องตัวเองทำไม และต้องเอะใจและตัดความสัมพันธ์สิเพราะถามอะไรก็ไม่เคยตอบ พระเอกก็เหมือนกัน รู้สึกว่าไอ้ลู่มีจุดประสงค์ไม่ดี แต่ก็ไม่ทำอะไร ให้โอกาสมันก่อเรื่อง 3-4 บทสุดท้ายรวบรัดตัดจบมาก ปมต่างๆก็ไม่เคลียร์ ไม่รู้แม่พระเอกยังอยู่หรือตาย ทำไมไอ้ลู่ถึงเลี้ยงนางเอกมาตั้งสามปีแทนที่จะรีบเอาไปผ่าตัดให้น้องสาว ทำไมถึงพยายามจะให้พระเอกลืมนางเอกและทำร้ายนางเอก อ่านจนจบก็ไม่เห็นบอกว่ามีความแค้นอะไรกับพระเอก และทำไมมุ่งเป้ามาที่นางเอก และไอ้ปากกาหมึกซึมที่พระเอกเก็บไว้น่ะ ก็ไม่มีอธิบายเพิ่ม แค่เปรยว่านางเอกเคยเอาปากกาให้เด็กขอทาน ต่ไม่บอกว่ามันมีความสำคัญยังไง สรุปอ่านแล้วขัดใจหลายอย่างมากค่ะ...
ขอบคุณนะคะที่อัพจนจบ❤️❤️❤️...
แรกๆฉันเชียร์เธอหมดใจแต่มู่น่อนน่อนนี่เธอก็ดื้อเกินไปนะ รู้ทั้งรู้ยังจะชอบสร้างปัญหาซ้ำแล้วซ้ำอีก มั่นใจตัวเองอะไรผิดๆเกิ๊นนน ฉันเริ่มจะเบื่อเธอแล้วนะ เจอก็เจอแล้วแค่กลับไป แล้วยังจะคิดกลับไปให้เขาเฉือนอวัยวะไง!!!! ตัวเองจะไปสืบอะไรจากไหน?!!!...