ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 137

บทที่137 พวกเขาย่ำแย่กว่า

พอได้ยินคำพูดของมู่ลี่เหยียนแล้ว ก็ตกสู่ภวังค์แห่งความคิดทันที

ผ่านไปครู่ใหญ่ เขาก็ส่ายหัว “ไม่ได้”

เมื่อก่อน ตอนที่คุณปู่มู่ออกจากประเทศ ก็เคยพูดไว้ ให้เขาบริหารบริษัทมู่ซื่อให้ดี หากไม่มีเรื่องอะไรผิดพลาด ชีวิตที่เหลือของคุณปู่มู่จะขออยู่ที่ต่างประเทศ

“พ่อคะ สถานการณ์ในตอนนี้ไม่ค่อยดีแล้ว ภาพลักษณ์ของแบรนด์มีความสำคัญกับบริษัทเพียงใด คุณพ่อต้องรู้ดีกว่าหนูแน่ช่วงเวลาที่ผ่านมาเรื่องทุกๆเรื่องที่เกิดขึ้น ต่างก็สร้างรอยแผลให้กับบริษัทมู่ซื่อไม่น้อยเลย......”

มู่น่อนน่อนยังไม่ทันได้พูดจบ จู่ๆมู่ลี่เหยียนก็ตัดบทเธอว่า “ลูกกับเฉินถิงเซียวเข้ากันได้ไหม ?”

“น่อนน่อนกับเฉินถิงเซียวเข้ากันได้ไหมหนูไม่รู้หรอกค่ะ แต่เธอกลับเข้ากันเข้า “เฉินเจียฉิน” ได้ไม่เลวเลย วันนี้ทั้งสองคนยังไปทานข้าวเที่ยงด้วยกันอยู่เลย แถมยังจูบกันในที่สาธารณะอีกด้วย”

พอมู่หวั่นขีพูดจบ ก็หันไปมองทางมู่น่อนน่อนด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม “ฉันพูดถูกไหม ?”

มู่น่อนน่อนไม่มองมู่หวั่นขี เพียงหันหน้าไปพูดกับมู่ลี่เหยียนว่า “เฉินถิงเซียวไม่ค่อยสนใจหนูค่ะ เรื่องนั้นก็มีแค่นั้น”

เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตัวเองต้องช่วยโกหกแทนเฉินถิงเซียวด้วย

มู่ลี่เหยียนขมวดคิ้วแน่น “น่อนน่อน เฉินถิงเซียวเป็นสามีของลูก ทำไมลูกถึง......”

มู่น่อนน่อนรู้ว่ามู่ลี่เหยียนอยากจะใช้เฉินถิงเซียวเป็นเครื่องมืออีก คำพูดพวกนี้เธอฟังจนเบื่อแล้ว

เธอเลยขัดจังหวะของมู่ลี่เหยียนทันที แล้วพูดอย่างเด็ดขาดว่า “คุณพ่ออยากให้เฉินถิงเซียวช่วยเหมือนครั้งที่แล้วเหรอคะ ? ไม่มีทางหรอกค่ะ ถ้าหากบริษัทมู่ซื่อยังเป็นแบบนี้ต่อไป อีกไม่นานต้องถูกคนเข้าฮุบกิจการแน่ หนูเอาหุ้นของบริษัทมู่ซื่อที่ยังมีมูลค่าน้อยนิด ไปขายเสียตอนนี้ยังจะดีกว่า”

พอมู่ลี่เหยียนได้ยินแบบนั้น สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที “มู่น่อนน่อน ลูกบ้าไปแล้วเหรอ！”

“เกรงว่าคงไม่ได้มีแค่หนูคนเดียวที่มีความคิดอยากจะขายหุ้น คนอื่นที่มีหุ้นในบริษัท เกรงว่าก็คงมีความเดียวกันกับหนู ปล่อยให้หุ้นของบริษัทมู่ซื่อที่อยู่ในมือค่อยๆเสื่อมราคา ไปหาคนที่ใจกว้างพอจะซื้อสักคนยังจะดีเสียกว่า”

คำพูดนี้ของมู่น่อนน่อน พูดได้ว่าเป็นดั่งดาบที่แหลมคม ที่ปักลงกลางศีรษะของมู่ลี่เหยียน

มู่ลี่เหยียนเบิกตาโต ชี้นิ้วไปทางมู่น่อนน่อนด้วยสีหน้าน่ากลัว “ลูกกล้าเหรอ ！”

“ทำไมหนูจะไม่กล้าคะ? หุ้นที่อยู่ในมือหนูก็ถูกต้องการกฎหมาย ก็ต้องมีอำนาจซื้อขายด้วยตัวเองอยู่แล้ว！”

พอมู่ลี่เหยียนได้ฟังคำพูดของเธอ ก็โกรธจนพูดอะไรไม่ออกอยู่ครู่ใหญ่

“คุณพ่อลองคิดดูเองให้ดีก็แล้วกันค่ะ” พอมู่น่อนน่อนพูดจบก็หมุนตัวเดินออกไปทันที

พอออกไป โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นทันที

ด้านบนแสดงหมายเลขที่ไม่คุ้นเคยจากเมืองหู้หยาง

พอมู่น่อนน่อนกดรับโทรศัพท์ ในสายก็มีเสียงของผู้ชายวัยกลางคนดังขึ้น

“ไม่ทราบว่า เป็นพี่สาวของเฉินเจียฉินหรือเปล่าครับ ?”

มู่น่อนน่อนชะงักไปทีหนึ่ง “ใช่ค่ะ ฉันคือพี่สาวของเขา”

“เรื่องเป็นแบบนี้ครับ ผมเป็นครูประจำชั้นของเฉินเจียฉิน เขาเกิดเรื่องขึ้นที่โรงเรียนนิดหน่อย จำเป็นต้องเชิญให้ผู้ปกครองมาช่วยพวกเราร่วมกันแก้ไขครับ”

มู่น่อนน่อนถามอย่างเป็นห่วงว่า “เขาเป็นอะไรไปเหรอคะ ?”

“นักเรียนเฉินเจียฉินไม่เป็นไรครับ เขา......” ครูประจำชั้นชะงักไปครู่หนึ่งก่อนพูดว่า “เขามีปัญหากับเพื่อนนักเรียนคนอื่นเลยเกิดเรื่องชกต่อยขึ้น ตัวเขาไม่เป็นไรครับ แต่นักเรียนที่ถูกเขาต่อยอาการค่อนข้างสาหัส”

มู่น่อนน่อนถอนหายใจทีหนึ่ง “ค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้ค่ะ”

......

มู่น่อนน่อนออกมาจากบริษัทมู่ซื่อ เรียกรถคันหนึ่งจากข้างทาง หลังจากขึ้นรถแล้ว ก็โทรไปหาเฉินถิงเซียว

เพียงแต่ เฉินถิงเซียวอาจจะกำลังยุ่งอยู่ เลยไม่ได้รับโทรศัพท์

โรงเรียนของเฉินเจียฉินอยู่ไม่ไกลจากบริษัทมู่ซื่อนัก เพียงสิบกว่านาทีก็ถึง

มู่น่อนน่อนไปเจอกับครูประจำชั้นของเฉินเจียฉินก่อน

เธอโค้งศีรษะเล็กน้อย “สวัสดีค่ะ”