ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 183

บทที่183 พรุ่งนี้ที่นี่สามารถกลายเป็นของผมเลยก็ได้

สามวิก็ตอนที่หายใจออกมาทีนึง เธอจะไปมีเวลาคิดออกได้ยังไงว่าจะใช้วิธีไหนง้อเขา?

ไม่สิ เธอไม่ใช่ว่าแค่ว่าจะมาลองถามเขาเรื่องกู้จือหยั่นดูสักหน่อยเอง มันก็ขัดใจเขาเสียแล้ว แต่ก็นึกไม่ถึงว่าจะยังต้องมาง้อเขาด้วย?

ในหัวของมู่น่อนน่อนเพียงแค่คิดวุ่นๆออกมา ข้างหูก็ได้ยินเสียงของเฉินถิงเซียวดังขึ้น “ครบสามวิแล้ว”

มู่น่อนน่อนแสยะริมฝีปากออกมาเล็กน้อย เธอคิดว่าเฉินถิงเซียวคนนี้นับวันจะยิ่งแปลกขึ้นมาเรื่อยๆ

แขนของเฉินถิงเซียวยื่นเข้ามา เชิดคางของเธอขึ้นมาแล้วจูบลงไป

หลังจากที่ผ่านไปครึ่งนาทีแล้ว เฉินถิงเซียวผละออกจากริมฝีปากของเธอไปด้วยอารมณ์ที่เหมือนจะยังไม่หายอยาก มองดวงตาที่พร่าเบลอของเธอ เอ่ยออกมาด้วยโทนเสียงที่เป็นเชิงกล่าวเตือนออกมา “ตอนนี้เข้าใจแล้วหรือยัง?”

มู่น่อนน่อนพยักหน้าออกมาไปอย่างลังเล

พูดมาอ้อมค้อมเสียขนาดนั้น ที่แท้ก็อยาก...จูบเธอ!

เฉินถิงเซียวมีความรู้สึกปีติยินดีออกมา ตบลงไปบนศีรษะของเธอเบาๆเหมือนกำลังตบรางวัลอยู่ “รอผมในรถ”

ในทันใดนั้น เขาผันร่างลงจากรถไป

มู่น่อนน่อนทันเพียงแค่เกาะอยู่ตรงหน้าต่างถามเขาออกไป “คุณจะไปไหน?”

เฉินถิงเซียวเพียงแค่มองเธอมาเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไร เดินตรงไปยังบริษัทมู่ซื่อ

มู่น่อนน่อนเม้มริมฝีปากออกมาเล็กน้อย ดูเหมือนว่าเธอจะเดาถูกว่าแท้จริงแล้วเฉินถิงเซียวนั้นมาเพราะเรื่องการลาออกของเธอ

ตอนนี้เป็นเวลาเลิกงาน คนที่ผ่านไปมาตรงบริษัทมู่ซื่อก็มีอยู่หลายคน

หลังจากที่สถานะของเฉินถิงเซียวเปิดเผยออกมา ก็มีหลายคนที่รู้จักเขา

ถึงแม้ว่าจะเป็นคนที่ไม่รู้จักเขา ก็ต้องมองเขาไปโดยไม่ตั้งใจเพราะกลิ่นอายที่สูงส่งแบบเฉพาะตัวจากร่างของเขา

เฉินถิงเซียวราวกับว่าไม่ได้รู้สึกถึงสายตาที่จ้องมองมาของพวกเขาเลย เดินตรงไปยังประตูลิฟต์

สาวประชาสัมพันธ์เพิ่งจะมาใหม่ไม่กี่วันมานี้ เห็นเฉินถิงเซียวเดินวางมาดเข้ามาอย่างนี้แล้ว รีบเดินตามเข้าไป “คุณผู้ชายคะ...ไม่ทราบว่าคุณมาหา...”

“มาหาประธานมู่ของพวกเธอ” เฉินถิงเซียวหันหน้ากลับไป เอ่ยนิ่งๆออกไป

ถูกสายตาเยือกเย็นของเฉินถิงเซียวจ้องเข้ามา คำพูดตรงปากที่ว่า “ไม่ทราบว่าคุณได้นัดเอาไว้หรือเปล่า”คำนั้นของสาวประชาสัมพันธ์ได้เปลี่ยนมาเป็น “ประธานมู่อยู่ในห้องทำงาน...”

“ขอบคุณ” บนใบหน้าของเฉินถิงเซียวยังคงไร้สีหน้าใดๆออกมา พูดจบก็เดินเข้าลิฟต์ไป

จนประตูลิฟต์ปิดลง หญิงสาวประชาสัมพันธ์ถึงได้ตบลงบนหน้าอกผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอกออกมาเสียยาวเหยียด สายตาของผู้ชายคนเมื่อกี้มันน่ากลัวชะมัด...

……

ในห้องทำงาน

หลังจากที่มู่เจิ้งซิวจัดการกับเอกสารชุดสุดท้ายเสร็จ ก็ได้ยินเสียงผลักประตูเข้ามา

ใครกันที่ไม่รักษากฎระเบียบอย่างนี้ เข้าห้องทำงานเขามาก็ไม่รู้จักเคาะประตูก่อน

เขาขมวดคิ้วเงยหน้าขึ้นไป ก็เห็นเข้ากับร่างสูงโปร่งของเฉินถิงเซียวที่ได้เดินเข้ามาเรียบร้อยแล้วกำลังหันไปล็อกประตูลง

“คุณชายเฉิน?” เขาวางปากกาในมือลง ลุกยืนขึ้น

สายตาของเฉินถิงเซียวกวาดมองไปยังกองเอกสารตรงหน้าเขาพวกนั้น เอ่ยออกมาด้วยสีหน้าที่ยิ้มก็เหมือนไม่ยิ้ม “คุณท่านมู่ นี่ช่างตั้งใจทำงานเสียจริงๆเลยนะครับ”