ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 193

บทที่193 นั่นไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ

มู่น่อนน่อนเม้มปาก “นายอยากให้ฉันมาทำงานที่บริษัทเสิ้งติ่งก็พูดมาตรง ๆ สิ วกไปวนมาแบบนี้ เหนื่อยบ้างมั้ยเนี่ย?”

เฉินถิงเซียวสำลักกับคำพูดของมู่น่อนน่อนอย่างหาได้ยาก เขากำหมัดแล้วกระแอมเล็กน้อย “ฉันก็แค่ขอความเห็นจากเธอ”

มู่น่อนน่อนพูดอย่างตรงไปตรงมา “ได้สิ”

“......” เฉินถิงเซียวเห็นคำตอบของเธอเรียบง่ายขนาดนนี้ ชั่วขณะนั้นก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี

มู่น่อนน่อนถามอย่างไม่แน่ใจ “เพราะก่อนหน้านี้ฉันเคยปฏิเสธนายไป นายก็เลย....”

“พรุ่งนี้ก็มารายงานตัวเข้าทำงานได้เลย” เฉินถิงเซียวจะปล่อยให้เธอมีโอกาสได้ถามอะไรมากซะที่ไหน พูดจบเขาก็โทรศัพท์หากู้จือหยั่น

มู่น่อนกระตุกมุมปาก ดูสิ เผยร่างจริงออกมาแล้วไง

เมื่อทั้งสองคนกลับบ้านด้วยกัน มู่น่อนน่อนก็ถามขึ้นมา “แบบนี้นับว่านายใช้เส้นให้ฉันรึเปล่า?”

“ใช้เส้น?” เฉินถิงเซียวเลิกคิ้วพูด “ไม่นับสิ”

มู่น่อนน่อนรู้สึกว่านี่ก็เป็นการใช้เส้นสายแล้ว ถ้าเฉินถิงเซียวไม่เอ่ยปาก หากมู่น่อนน่อนอยากจะเข้าบริษัทเสิ้งติ่ง เธออาจจำเป็นต้องผ่านด่านมหาโหดไปให้ได้ซะก่อน

ผ่านครู่หนึ่ง เสียงของเฉินถิงเซียวก็ดังขึ้นในห้องโดยสารรถ “ฉันจะจัดทีมให้เธอหนึ่งทีม เขียนบท ดำเนินงาน ภายในเวลาครึ่งปี ก็สามารถทำให้เธอมีชื่อเสียงในวงการบันเทิง กลายเป็นนักเขียนมือทอง นั่นถึงจะเรียกใช้เส้น”

มู่น่อนน่อนถามอย่าสงสัย “นายก็เลยจะใช้เส้นสายนั่นให้ฉันตั้งแต่เริ่มเลยงั้นเหรอ?”

“ขอแค่เธอต้องการ จะตอนไหนก็ได้ทั้งนั้น” เฉินถึงเซียวก็หันมามองเธอ แววตาจริงจังอย่างที่สุด

เสิ้งติ่งเป็นเจ้าพ่อแห่งวงการบันเทิง เฉินถิงเซียวคือบอสใหญ่ที่อยู่เบื้องหลัง เขารู้ทุกอย่างในแวดวงบันเทิงเป็นอย่างดี

ที่เรียกกันว่าดังชั่วข้ามคืน ทั้งหมดก็เป็นการดำเนินการของทีม

แสดงหญิงรุ่นเยาว์ที่ได้รับความนิยมในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ทั้งหมดล้วนเป็นการปลุกปั้นของทีมงาน

มีเพียงซือเฉิงหยู้ ที่เดินตามเสิ้งติ่งมาทีละก้าว ปีนขึ้นมาทีละขั้น

เมื่อวานมู่น่อนน่อนได้เห็นความสามารถในการประชาสัมพันธ์ของเฉินถิงเซียวแล้ว ไม่แปลกใจเลยหากเฉินถิงเซียวจะสามารถทำให้เธอกลายเป็นนักเขียนบทมือทองในวงการได้ภายในหกเดือน

แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ

อุดมคติเป็นสิ่งที่สำคัญมาก จำเป็นต้องปกป้อง ต้องรักษาไว้อย่างระมัดระวัง เธอไม่ต้องการความสำเร็จเพียงชั่วข้ามคืนมาทำให้ตัวเองส่องประกาย

ที่เธอต้องการ คืออุคติที่เป็นจริงอย่างแท้จริง

ชีวิตช่างยาวนานขนาดนั้น เธอก็ยังเด็กมาก ตราบใดที่ทำงานหนักไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ เธอเชื่อมั่นในตัวเอง

มู่น่อนน่อนไม่รู้ว่าเฉินถิงเซียวคิดไว้มากมายขนาดนี้ แม้ว่าเธอจะไม่ต้องการ แต่กลับยังซาบซึ้งใจ

เฉินถิงเซียวเป็นนักธุรกิจ เคยชินกับอุปสรรคในวงการบันเทิง จะทำแผนแบบนั้นเพื่อเธอก็เป็นเรื่องธรรมดา

มู่น่อนน่อนถามเขา “นายคิดว่าฉันไม่ใช้ทางลัดแล้วจะสามารถเป็นนักเขียนบทมือทองได้มั้ย?”

แม้เธอจะเชื่อมั่นในตัวเอง แต่ก็ยังต้องการการยืนยันเล็กน้อยจากเฉินถิงเซียวอยู่ดี

เฉินถิงเซียวมองเธอเล็กน้อย “ผู้หญิงของฉันเฉินถิงเซียว ต้องสุดยอดที่สุดอยู่แล้ว”

มู่น่อนน่อนได้ยินคำว่า“สุดยอด”นั่น ก็รู้สึกเหมือนเยาะเย้ยเลย

เฉินถิงเซียวถูกเธอจ้อง มุมปากก็ยกขึ้นแล้วยิ้มออกมา

ผู้หญิงของเขาไม่มีทางพ่ายแพ้ และถึงมู่น่อนน่อนจะปีนขึ้นไปไม่ได้จริง ๆ ก็ยังมีเขาไม่ใช่เหรอ?

ความฝันนั้นของเธอ เขาสามารถช่วยให้เธอทำให้เป็นจริงได้เพียงแค่ขยับนิ้ว จะปล่อยให้เธอล้มเหลวได้ยังไง?

……

วันต่อมา

มู่น่อนน่อนต้องไปรายงานตัวที่บริษัทเสิ้งติ่ง