ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 200

บทที่200 พอใจ

มู่น่อนน่อนสังเกตซือเฉิงหยู้อย่างละเอียด พบว่าสีหน้าของเขาไม่มีความผิดแปลกใด ๆ ปกติเสียจนไร้ช่องโหว่

บนใบหน้าของมู่น่อนน่อนยังคงรักษารอยยิ้มไว้ “ก่อนหน้านี้ได้ยินมาว่าคุณไปทำสาธารณประโยชน์ที่เขตภูเขามา ใคร ๆ ก็ติดต่อคุณไม่ได้ เป็นห่วงคุณกันไปหมด”

สีหน้าของซือเฉิงหยู้ไม่เปลี่ยน “อืม ทำให้พวกเธอกังวลแล้ว”

มู่น่อนน่อนเม้มปากแน่น เงียบงันไปชั่วขณะ

ใบหน้าของซือเฉิงหยู้ไม่มีพิรุธแม้แต่น้อย

มู่น่อนน่อนก็สงสัยว่าตนเองนั้นคิดมากไป จึงทำให้ขี้ระแวง

แต่ว่าสัญชาตญาณของคนโดยทั่วไปแล้วไม่ใช่ไม่มีที่มาที่ไป

เธอเชื่อว่าเฉินถิงเซียวเป็นไปไม่ได้ที่จะหาไม่เจอ และเชื่อการตัดสินของตัวเองด้วย

ถ้าหากทั้งหมดนี้คือฝีมือของซือเฉิงหยู้ ถ้าอย่างนั้นเขาคนนี้ก็น่ากลัวเกินไปแล้วล่ะ

ซือเฉิงหยู้เห็นว่ามู่น่อนน่อนนั้นสังเกตตัวเองอยู่ตลอด ก็ยกริมฝีปากเล็กน้อยแล้วพูด “น่อนน่อน คำถามของเธอวันนี้เยอะไปหน่อยนะ”

สีหน้าของมู่น่อนน่อนแข็งทื่อไปครู่หนึ่ง และพูด “อาจเป็นเพราะช่วงนี้เฉินถิงเซียวยุ่งมาก เขาไม่มีเวลาแม้จะคุยกับฉันเลย วันนี้มาเจอพี่ใหญ่ก็อดไม่ได้ที่จะมาคุยกับพี่สองสามประโยค”

คำพูดของมู่น่อนน่อนจริงครึ่งไม่จริงครึ่ง แฝงไปด้วยการหยั่งเชิง

ซือเฉิงหยู้พยักหน้าน้อย ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง “บริษัทเฉินซื่อธุรกิจครอบครัวที่ใหญ่ขนาดนั้นต้องส่งมอบให้เขาเพียงคนเดียวทั้งหมด หลังจากนี้เขาคงยุ่งมากขึ้นแน่ ๆ

มู่น่อนน่อนยิ้มตอบกลับไป รู้สึกว่าไม่มีอะไรจะพูดแล้ว

ซือเฉิงหยู้ทำตัวเหมือนปกติ ไม่มีพิรุธอะไร

แม้ว่าหัวใจของมู่น่อนน่อนจะสงสัยอยู่บ้าง แต่ก็ไม่มีหลักฐาน

……

เมื่อออกจากบริษัทเสิ้งติ่ง มู่น่อนน่อนถึงฉุกคิดขึ้นมาได้ ซือเฉิงหยู้ตั้งแต่ต้นจนจบต่างก็ไม่ได้ถามถึงเรื่องการค้นหายอดฮิตเลยสักคำ

เธอขึ้นการค้นหายอดนิยมกับซือเฉิงหยู้อีกครั้ง ซือเฉิงหยู้เองก็ควรจะรู้เรื่องนี้

เธอไม่ได้คิดว่าซือเฉิงหยู้จะต้องใส่ใจเธอมากอย่างแน่นอน แต่ด้วยนิสัยของซือเฉิงหยู้แล้ว เขาจะต้องถามด้วยความกังวลสักสองสามประโยคถึงจะถูก

แต่ทว่าเขากลับไม่มี

เป็นเพราะคำถามของเธอทำให้เขากังวล ใจหนึ่งก็อยากตอบโต้เธอกลับ ดังนั้นแม้แต่เรื่องการค้นหายอดฮิตก็ไม่อยากร้อนตัวถามขึ้นมาก่อน

มู่น่อนน่อนยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่าเป็นแบบนั้น

ในตอนนั้นเอง รถยนต์คันหนึ่งก็จอดลงด้านหน้าเธอ

หน้าต่างรถเลื่อนลงมา เสิ่นเหลียงที่สวมชุดโบราณก็ปรากฏขึ้นมาในสายตาของเธอ

“เสี่ยวเหลียง?” มู่น่อนน่อนประหลาดใจมาก “นี่เธอออกมาจากหน้างานเหรอ?”

“ก็ใช่น่ะสิ” เสิ่นเหลียงมองไปรอบ ๆ แล้วกระตุ้นเธอ “รีบขึ้นรถก่อนเร็วเข้า”

มู่น่อนน่อนเปิดประตูรถแล้วรีบเข้าไปนั่ง

เสิ่นเหลียงถามขึ้นในขณะที่ขับรถ “ในอินเทอร์เน็ตมีคนกำลังจับตาดูเธออยู่ รู้หรือเปล่า?”

“เห็นแล้ว” พูดถึงเรื่องนี้ สีหน้าของมู่น่อนน่อนก็จริงจังขึ้นมา

เสิ่นเหลียงเห็นได้ชัดว่าเธอยังกระวนกระวายอยู่ “โทรหาหัวหน้าใหญ่แล้วหรือยัง?”

“โทรแล้ว” แต่ไม่รับ

สองสามคำหลัง มู่น่อนน่อนไม่ได้พูดออกมา

เสิ่นเหลียงถอนหายใจด้วยความโล่งอก “งั้นก็ดีแล้ว”

ในขณะที่รอสัญญาณไฟอยู่ที่สี่แยก เสิ่นเหลียงถือโอกาสนี้เปิด weibo ขึ้นมา

เธอพบว่าที่บล็อกเกอร์คนนั้นโพสต์ยังอยู่ ก็ขมวดคิ้วแล้วหันไปถามมู่น่อนน่อน “เธอโทรหาหัวหน้าใหญ่แล้วจริง ๆ เหรอ? คนคนนี้อาจจะรู้อะไรบางอย่างจริง ๆ ตอนนี้จำนวนคนรีโพสต์มีมากขนาดนี้แล้ว หรือว่าต้องรอให้เขาเปิดเผยข้อมูลของเธอก่อน? นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นแล้วล่ะ”

เสิ่นเหลียงเป็นดารา เวลาส่วนใหญ่ก็ต้องอยู่ในสายตาของผู้คนอยู่แล้ว

แต่มู่น่อนน่อนไม่เหมือนกัน แม้ว่าเธอจะเป็นคนในวงการครึ่งหนึ่ง แต่เรื่องในตอนนี้ของเธอเพิ่งจะเริ่มต้น ไม่มีชื่อเสียง เป็นเพียงสะใภ้ของบริษัทเฉินซื่อ