ตอนที่ 208 ซือเฉิงหยู้เป็นเกย์?
เพราะในใจของมู่น่อนน่อนนั้นยังคงเต็มไปด้วยความโกรธ เธอจึงไม่ออมแรง
แต่เฉินถิงเซียวนั้นกลับไม่รู้สึกเจ็บปวดแต่อย่างใด เขาน้อมรับแต่โดยดี ทำกับว่าเธอนั้นกำลังมอบหมัดที่เป็นปุยฝ้ายนุ่มๆให้เขากับ มันแฝงไปด้วยความรู้สึกที่ไม่สามารถพรรณนาออกมาได้
สุดท้าย มู่น่อนน่อนก็วางมือลง และหันหน้าไปด้านอื่น ไม่พูดกับเฉินถิงเซียว และไม่มีการลงมือใดๆทั้งสิ้
เฉินถิงเซียวมองท่าทีที่ไม่แยแสของเธอด้วยอาการสงบ
หลังจากที่เกิดการปะทะเมื่อวาน นี่เป็นครั้งแรกที่เขานั้นจดจ่อตั้งใจในการมองมู่น่อนน่อน
ความอดทนทางด้านจิตใจและการฟื้นตัวทางความรู้สึกของเธอนั้นเร็วกว่าที่เขาคิดไว้เยอะเลย มันทำให้เขารู้สึกหงุดหงิด
มู่น่อนน่อนเธอแข็งแกร่งในการที่จะอยู่คนเดียว นั่นก็หมายความว่าการที่เธอจะพึ่งพาเขานั้นมันก็คงจะน้อยลง
บางมีอาจจะเป็นเขาเองที่ผิดตั้งแต่ต้น
เขาและซือเฉิงหยู้เติบโตมาด้วยกัน ความรู้สึกที่มีต่อเขานั้นก็ค่อนข้างผูกพัน
ตอนที่ซือเฉิงหยู้ติดอันดับค้นหายอดนิยมในครั้งที่สอง เขาก็ได้ไปสืบถึงตัวของซือเฉิงหยู้แล้ว
ถึงแม้ว่าเค้ายังอยากจะเชื่อในตัวของซือเฉิงหยู้ แต่เขาก็รู้อยู่แก่ใจ ว่าคนอย่างซือเฉิงหยู้นั้น สามารถทำเรื่องแบบนี้ได้แน่นอน และไม่เกิดจากอารมณ์สับสนเพียงชั่วคราว
นั่นคือจุดเริ่มต้นในครั้งแรก
เรื่องหลังจากนั้น ก็อยู่ในการคาดการณ์ของเขาจริงๆ
เขาปล่อยซือเฉิงหยู้เอาไว้ ไม่มีการลงโทษใดๆ เพราะอยากจะรู้ว่าซือเฉิงหยู้นั้นจะทำได้ถึงขั้นไหน
เขาเคยคาดการณ์เอาไว้ว่าซือเฉิงหยู้อาจจะใช้มู่น่อนน่อนใจการโจมตี แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะทำรุนแรงขนาดนี้
เขาคิดว่าถึงแม้ว่าซือเฉิงหยู่จะใช้มู่น่อนน่อนมาเพื่อทำร้ายเขา เขาก็คงจัดการกับมันได้อย่างเหมาะสม
แต่เขาก็พบว่า
และเขาก็พบว่า ในทุกๆเรื่องเขาสามารถจัดการกับมันได้หมด ยกเว่นเรื่องของมู่น่อนน่อนเท่านั้น
ราวกับว่าไม่ว่าจะทำยังไง ก็ดีไม่พอสักที
มู่น่อนน่อนรู้สึกว่าผู้ชายที่อยู่ข้างๆเธอนั้นกำลังจ้องมองเธออยู่ตลอด
เธอจิกยิ้มที่มุมปาก จากก็หันไปทางเจา “คุณ……”
เฉินถิงเซียวยังคงจับมือเธอไว้ ทำหน้านิ่งเฉยเย็นชา และเผยสีหน้าให้รู้เล็กน้อย
ดูเหมือนว่าจะประหม่า แต่หลังจากที่ดูใกล้ๆ ก็พบว่าไม่มีอะไร
“คุณชาย คุณผู้หญิง ถึงแล้วครับ”
เสียงของสือเย่ตะโกนขึ้นมา
มู่น่อนน่อนดึงสติกลับมา และดึงมือที่อยู่ในมือของเฉินถิงเซียวออก
“ถึงแล้ว” เธอมองไปที่เฉินถิงเซียว จากนั้นก็เดินลงจากรถและเข้าไปในบ้าน
สือเย่รู้สึกว่าความสัมพันธ์ของมู่น่อนน่อนและเฉินถิงเซียวนั้นเริ่มจะแข็งทื่อและเย็นชา
เขาลงจากรถ ก็พบว่าเฉินถิงเซียวยังคงอยู่ในรถ จึงพูดออกมาด้วยความระมัดระวง “คุณผู้ชาย……”
เฉินถิงเซียวยกมือขึ้นปราม เป็นสัญลักษณ์ว่าไม่ต้องพูดอะไร
สือเย่ทำได้เพียงหันหลังและเดินจากไป
ไม่ได้กลับมาเพียงแค่คืนเดียว และเมื่อเธอได้กลับมาที่บ้านนี้อีกครั้ง มันทำให้เธอรู้สึกห่างออกไปเหลือเกิน
เมื่อเธอเดินเข้าไปในห้อง ก็เปลี่ยนเสื้อผ้าและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อเช็คข่าวสาร
เรื่องในครั้งนี้เป็นประเด็น และเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างเฉิงซือหยู้กับเฉินถิงเซียว การค้นหาเรื่องนี้กำลังเป็นที่ยอดนิยิน จนทำให้ข่าวสารอื่นๆถูกดันลงไปหมด
แต่แค่...ตอนที่เธอได้เห็นหัวข้อที่กำลังฮ็อตนั้น เธอก็รู้สึกมึนงงไปหมด
#ซือเฉิงหยู้ประกาศว่าตัวเองเป็นเกย์#
ซือเฉิงหยู้ปะ ปะ ป.......เป็นเกย์???
มู่น่อนน่อนนั่งมึนงงอยู่ครู่หนึ่ง ถึงจะได้สติกลับมาและหยิบโทรศัพท์วิ่งลงไปหาเฉินถิงเซียว
ปรากฏว่าผู้คุ้มกันบอกว่าเขาอยู่ที่ห้องหนังสือ
ตอนที่เธอผลักประตูเข้าใจ ก็พบว่าเขานั้นกำลังสูบบุหรี่อยู่
“แค่กๆ……”
เสียงมู่น่อนน่อนไอกระแอมคอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม
พระเอกชอบใช้อำนาจบังคับ ไม่ฟังความคิดเห็นนางเอก พอมีปัญหา แทนที่จะอธิบายว่าจะทำอะไร กลับเลือกที่จะปิดปังและทำร้ายจิตใจ ไม่น่าให้อภัยอ่ะ น่าจะต่างคนต่างอยู่ ขัดใจว่าทำไมปล่อยให้ลูกทารกโดนลักพาตัวไปได้ โคตรไม่รอบคอบอ่ะ เรื่องไอ้ลู่ก็เหมือนกัน นาวเอกโง่จนไม่เห็นความไม่สมเหตุสมผลใดๆ จนความจำกลับมา มันก็ต้องสงสัยแล้วป่ะว่าตอนก่อนจะเสียความทรงจำ ไอ้ลู่แอบเข้าไปในห้องตัวเองทำไม และต้องเอะใจและตัดความสัมพันธ์สิเพราะถามอะไรก็ไม่เคยตอบ พระเอกก็เหมือนกัน รู้สึกว่าไอ้ลู่มีจุดประสงค์ไม่ดี แต่ก็ไม่ทำอะไร ให้โอกาสมันก่อเรื่อง 3-4 บทสุดท้ายรวบรัดตัดจบมาก ปมต่างๆก็ไม่เคลียร์ ไม่รู้แม่พระเอกยังอยู่หรือตาย ทำไมไอ้ลู่ถึงเลี้ยงนางเอกมาตั้งสามปีแทนที่จะรีบเอาไปผ่าตัดให้น้องสาว ทำไมถึงพยายามจะให้พระเอกลืมนางเอกและทำร้ายนางเอก อ่านจนจบก็ไม่เห็นบอกว่ามีความแค้นอะไรกับพระเอก และทำไมมุ่งเป้ามาที่นางเอก และไอ้ปากกาหมึกซึมที่พระเอกเก็บไว้น่ะ ก็ไม่มีอธิบายเพิ่ม แค่เปรยว่านางเอกเคยเอาปากกาให้เด็กขอทาน ต่ไม่บอกว่ามันมีความสำคัญยังไง สรุปอ่านแล้วขัดใจหลายอย่างมากค่ะ...
ขอบคุณนะคะที่อัพจนจบ❤️❤️❤️...
แรกๆฉันเชียร์เธอหมดใจแต่มู่น่อนน่อนนี่เธอก็ดื้อเกินไปนะ รู้ทั้งรู้ยังจะชอบสร้างปัญหาซ้ำแล้วซ้ำอีก มั่นใจตัวเองอะไรผิดๆเกิ๊นนน ฉันเริ่มจะเบื่อเธอแล้วนะ เจอก็เจอแล้วแค่กลับไป แล้วยังจะคิดกลับไปให้เขาเฉือนอวัยวะไง!!!! ตัวเองจะไปสืบอะไรจากไหน?!!!...