ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 220

บทที่220 ไม่ต้องมาหาหนูด้วย

ไม่รอให้มู่น่อนน่อน คุณปู่เฉินก็พูดออกมาแล้ว “ตอนนี้หนูไม่เหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไปแล้วนะ สุขภาพสำคัญที่สุด ถิงเซียวอยู่ที่นี่ก็ไม่ได้มีคนใช้อะไร ปู่ก็เลยขอให้คนเลือกสาวใช้มากลุ่มหนึ่ง จะได้คอยดูแลหนู”

มู่น่อนน่อนมองไป ก็ลองนับดูคร่าวๆ น่าจะมีประมาณสิบกว่าคน

คฤหาสน์นี้มีเพียงแค่เธอกับเฉินถิงเซียวอยู่กันสองคนเท่านั้น จะต้องการคนใช้มากมายขนาดนี้ไปเพื่ออะไรกัน?

มีคนมากเกินไปก็ไม่ค่อยเป็นตัวของตัวเองเท่าไหร่

แต่ว่าคุณปู่เฉินนั้นหวังดี มู่น่อนน่อนก็ปฏิเสธไม่ได้

“เดือดร้อนคุณปู่แล้ว หมอบอกว่าตอนนี้สุขภาพหนูแข็งแรงดีมาก……”

“ไม่ว่าจะแข็งแรงแค่ไหนก็ต้องดูแลให้ดี ก่อนหน้านี้ย่าของถิงเซียวตั้งท้องชิงเฟิงนั้น การแพทย์ยังไม่ดีเท่าตอนนี้ ลำบากไม่น้อยเลยล่ะ……”

คุณปู่เฉินพูดถึงตรงนี้ก็หยุดไปครู่หนึ่ง เหมือนกับว่าถอนหายใจเล็กน้อย “ไม่พูดแล้วๆ ยังไงถ้าเกิดว่าหนูต้องการอะไร อยากได้อะไรอยากกินอะไร ก็บอกถิงเซียวได้เลย ถ้าเกิดว่าไอ้เด็กบ้านั่นไม่จัดการให้หนู หนูก็โทรหาปู่ได้เลยนะ มีเบอร์ปู่ใช่ไหม? ไม่ยังงั้นแอดวีแชทกันก็ได้……”

ขณะที่เขาพูดก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเปิดวีแชท

มู่น่อนน่อนรู้สึกอยากจะหัวเราะเล็กน้อย รู้สึกว่าคุณปู่เฉินน่ารักมากเลย

เธอยิ้มแล้วก็หยิบโทรศัพท์ออกมา พร้อมกับพูดว่า “เดี๋ยวหนูแอดปู่เองค่ะ”

“มาๆๆๆ ตรงนี้ใช่ไหม? ” คุณปู่เฉินโน้มตัวเข้ามา แล้วก็เปิดรหัส QR code ของตัวเอง

ตอนที่เฉินถิงเซียวเข้ามานั้น ก็เห็นว่าทั้งสองคนใกล้ชิดกันแล้วก็พยายามแอดวีแชทกันอยู่

เขาเหลือบมอง แล้วก็นั่งลงที่โซฟาข้างๆ

คุณปู่เฉินเห็นเฉินถิงเซียว สีหน้าก็ไม่ได้ดูดีเท่าไหร่นัก “ต่อไปต้องดูน่อนน่อนให้ดีนะ”

เฉินถิงเซียวเงยหน้าขึ้นมา “ต้องให้ปู่บอกด้วยเหรอ? ”

“หึ” คุณปู่เฉินหัวเราะออกมา “ถ้าเกิดว่าไม่ใช่เพราะน่อนน่อน แกคิดว่าฉันอยากจะมาหาแกที่นี่งั้นเหรอ? ”

เฉินถิงเซียวนั่งไขว่ห้าง แล้วก็พูดอย่างขี้เกียจว่า “ดูเสร็จแล้วยังไม่ไปอีกเหรอ? ”

คุณปู่เฉินชี้หน้าเขาแล้วด่า “นี่แกอยากให้ฉันโมโหตายใช่ไหม! ”

แต่ว่าในดวงตาของเขากลับไม่ได้มีความโกรธเคือง

คุณปู่เฉินไม่ได้อยู่ต่อนานเท่าไหร่นัก เพียงแค่พูดกับมู่น่อนน่อนไม่กี่ประโยค ก็กลับไปแล้ว

คุณปู่เฉินกลับไป แต่ก็เหลือคนใช้กลุ่มหนึ่งเอาไว้

มู่น่อนน่อนนั่งอยู่บนโซฟาในห้องโถง แล้วก็มองไปที่พวกคนรับใช้เหล่านี้ ก็พบว่าพวกเขานั้นดูไม่เลวเลย

คนร่ำรวยที่มองหาสาวใช้ ล้วนแต่มีหน้าตาดี

บางคนก็แอบมองมาที่เฉินถิงเซียวอย่างระมัดระวัง

มู่น่อนน่อนรู้สึกปวดหัวเล็กน้อย ยื่นมือไปลูบคิ้วของตัวเอง แล้วก็มองไปที่เฉินถิงเซียว “นายจัดการไปนะ ฉันไปนอนก่อนแล้ว”

พอเฉินถิงเซียวเห็นว่าร่างของมู่น่อนน่อนหายไปแล้ว ก็พูดออกมาเรียบๆ “มีอะไรก็ให้ฟังคำสั่งของอาหู ถ้าเกิดว่าไม่มีเรื่องอะไรไม่ต้องขึ้นไปชั้นส่วนตัวที่ชั้นสอง ควรทำอะไรก็ทำแบบนั้น ไม่งั้นมาทางไหนก็กลับไปทางนั้นเลย เข้าใจไหม? ”

เสียงของเขานั้นทุ้มต่ำและน่าฟัง แต่ว่าก็เรียบเฉยไม่มีอารมณ์อะไรอยู่ในนั้น พวกสาวใช้ที่แอบมองเขาก่อนหน้านั้นก็ก้มหน้าลงไม่กล้ามองเขาอีกแล้ว

สาวใช้ตอบรับอย่างพร้อมเพรียง “เข้าใจค่ะ! ”

ตอนที่เฉินถิงเซียวกลับมาถึงห้องนั้น มู่น่อนน่อนก็หลับไปแล้ว

วันนี้เจอเรื่องอะไรมสาเยอะมาก แถมตอนนี้เธอยังเหนื่อยง่ายอีก ก็เลยหลับไปอย่างง่ายดาย

ตอนที่เฉินถิงเซียวโน้มตัวลงไปจูบเธอนั้น ก็ยังได้กลิ่นหอมที่ออกมาจากตัวของเธอ มันน่าหลงใหลเป็นอย่างมาก

เขานอนลงที่อีกฝั่งของเตียง แล้วก็ดึงมู่น่อนน่อนมากอดไว้ในอ้อมแขนอย่างอ่อนโยน

มู่น่อนน่อนหลับไม่ลึกเท่าไหร่ พอถูกเขาทำแบบนี้ เธอก็ตื่นขึ้นมา