ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 220

บทที่220 ไม่ต้องมาหาหนูด้วย

ไม่รอให้มู่น่อนน่อน คุณปู่เฉินก็พูดออกมาแล้ว “ตอนนี้หนูไม่เหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไปแล้วนะ สุขภาพสำคัญที่สุด ถิงเซียวอยู่ที่นี่ก็ไม่ได้มีคนใช้อะไร ปู่ก็เลยขอให้คนเลือกสาวใช้มากลุ่มหนึ่ง จะได้คอยดูแลหนู”

มู่น่อนน่อนมองไป ก็ลองนับดูคร่าวๆ น่าจะมีประมาณสิบกว่าคน

คฤหาสน์นี้มีเพียงแค่เธอกับเฉินถิงเซียวอยู่กันสองคนเท่านั้น จะต้องการคนใช้มากมายขนาดนี้ไปเพื่ออะไรกัน?

มีคนมากเกินไปก็ไม่ค่อยเป็นตัวของตัวเองเท่าไหร่

แต่ว่าคุณปู่เฉินนั้นหวังดี มู่น่อนน่อนก็ปฏิเสธไม่ได้

“เดือดร้อนคุณปู่แล้ว หมอบอกว่าตอนนี้สุขภาพหนูแข็งแรงดีมาก……”

“ไม่ว่าจะแข็งแรงแค่ไหนก็ต้องดูแลให้ดี ก่อนหน้านี้ย่าของถิงเซียวตั้งท้องชิงเฟิงนั้น การแพทย์ยังไม่ดีเท่าตอนนี้ ลำบากไม่น้อยเลยล่ะ……”

คุณปู่เฉินพูดถึงตรงนี้ก็หยุดไปครู่หนึ่ง เหมือนกับว่าถอนหายใจเล็กน้อย “ไม่พูดแล้วๆ ยังไงถ้าเกิดว่าหนูต้องการอะไร อยากได้อะไรอยากกินอะไร ก็บอกถิงเซียวได้เลย ถ้าเกิดว่าไอ้เด็กบ้านั่นไม่จัดการให้หนู หนูก็โทรหาปู่ได้เลยนะ มีเบอร์ปู่ใช่ไหม? ไม่ยังงั้นแอดวีแชทกันก็ได้……”

ขณะที่เขาพูดก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเปิดวีแชท

มู่น่อนน่อนรู้สึกอยากจะหัวเราะเล็กน้อย รู้สึกว่าคุณปู่เฉินน่ารักมากเลย

เธอยิ้มแล้วก็หยิบโทรศัพท์ออกมา พร้อมกับพูดว่า “เดี๋ยวหนูแอดปู่เองค่ะ”

“มาๆๆๆ ตรงนี้ใช่ไหม? ” คุณปู่เฉินโน้มตัวเข้ามา แล้วก็เปิดรหัส QR code ของตัวเอง

ตอนที่เฉินถิงเซียวเข้ามานั้น ก็เห็นว่าทั้งสองคนใกล้ชิดกันแล้วก็พยายามแอดวีแชทกันอยู่

เขาเหลือบมอง แล้วก็นั่งลงที่โซฟาข้างๆ

คุณปู่เฉินเห็นเฉินถิงเซียว สีหน้าก็ไม่ได้ดูดีเท่าไหร่นัก “ต่อไปต้องดูน่อนน่อนให้ดีนะ”

เฉินถิงเซียวเงยหน้าขึ้นมา “ต้องให้ปู่บอกด้วยเหรอ? ”

“หึ” คุณปู่เฉินหัวเราะออกมา “ถ้าเกิดว่าไม่ใช่เพราะน่อนน่อน แกคิดว่าฉันอยากจะมาหาแกที่นี่งั้นเหรอ? ”

เฉินถิงเซียวนั่งไขว่ห้าง แล้วก็พูดอย่างขี้เกียจว่า “ดูเสร็จแล้วยังไม่ไปอีกเหรอ? ”

คุณปู่เฉินชี้หน้าเขาแล้วด่า “นี่แกอยากให้ฉันโมโหตายใช่ไหม! ”

แต่ว่าในดวงตาของเขากลับไม่ได้มีความโกรธเคือง

คุณปู่เฉินไม่ได้อยู่ต่อนานเท่าไหร่นัก เพียงแค่พูดกับมู่น่อนน่อนไม่กี่ประโยค ก็กลับไปแล้ว

คุณปู่เฉินกลับไป แต่ก็เหลือคนใช้กลุ่มหนึ่งเอาไว้

มู่น่อนน่อนนั่งอยู่บนโซฟาในห้องโถง แล้วก็มองไปที่พวกคนรับใช้เหล่านี้ ก็พบว่าพวกเขานั้นดูไม่เลวเลย

คนร่ำรวยที่มองหาสาวใช้ ล้วนแต่มีหน้าตาดี

บางคนก็แอบมองมาที่เฉินถิงเซียวอย่างระมัดระวัง

มู่น่อนน่อนรู้สึกปวดหัวเล็กน้อย ยื่นมือไปลูบคิ้วของตัวเอง แล้วก็มองไปที่เฉินถิงเซียว “นายจัดการไปนะ ฉันไปนอนก่อนแล้ว”

พอเฉินถิงเซียวเห็นว่าร่างของมู่น่อนน่อนหายไปแล้ว ก็พูดออกมาเรียบๆ “มีอะไรก็ให้ฟังคำสั่งของอาหู ถ้าเกิดว่าไม่มีเรื่องอะไรไม่ต้องขึ้นไปชั้นส่วนตัวที่ชั้นสอง ควรทำอะไรก็ทำแบบนั้น ไม่งั้นมาทางไหนก็กลับไปทางนั้นเลย เข้าใจไหม? ”

เสียงของเขานั้นทุ้มต่ำและน่าฟัง แต่ว่าก็เรียบเฉยไม่มีอารมณ์อะไรอยู่ในนั้น พวกสาวใช้ที่แอบมองเขาก่อนหน้านั้นก็ก้มหน้าลงไม่กล้ามองเขาอีกแล้ว

สาวใช้ตอบรับอย่างพร้อมเพรียง “เข้าใจค่ะ! ”

ตอนที่เฉินถิงเซียวกลับมาถึงห้องนั้น มู่น่อนน่อนก็หลับไปแล้ว

วันนี้เจอเรื่องอะไรมสาเยอะมาก แถมตอนนี้เธอยังเหนื่อยง่ายอีก ก็เลยหลับไปอย่างง่ายดาย

ตอนที่เฉินถิงเซียวโน้มตัวลงไปจูบเธอนั้น ก็ยังได้กลิ่นหอมที่ออกมาจากตัวของเธอ มันน่าหลงใหลเป็นอย่างมาก

เขานอนลงที่อีกฝั่งของเตียง แล้วก็ดึงมู่น่อนน่อนมากอดไว้ในอ้อมแขนอย่างอ่อนโยน

มู่น่อนน่อนหลับไม่ลึกเท่าไหร่ พอถูกเขาทำแบบนี้ เธอก็ตื่นขึ้นมา

เธอลืมตาขึ้นมา แล้วก็มองไปที่เฉินถิงเซียวอย่างมึนงง

เฉินถิงเซียวก็จูบที่หน้าผากเธออีกครั้งหนึ่ง มือหนาของเขาตบไปที่แผ่นหลังบางๆ ของเธอ ท่าทางอ่อนโยนเหมือนกับว่ากำลังกล่อมลูกนอน

ในเสียงที่ทุ้มต่ำของเขามีความอ่อนโยน “ไม่มีอะไร นอนเถอะ”

แล้วมู่น่อนน่อนก็หลับตาลงอีกครั้ง หลังจากนั้นก็ขยับแขน ยื่นไปคล้องคอของเฉินถิงเซียวเอาไว้

ตอนนี้เธอกำลังสะลึมสะลืออยู่ มันเป็นปฏิกิริยาตอบสนองด้วยความเคยชิน

เฉินถิงเซียวปัดผมที่เรียวยาวของเธอลงบนหมอน จัดผ้าห่ม แล้วก็หลับไปเหมือนกัน

……

เฉินถิงเซียวดำเนินคดีกับมู่หวั่นขี โดยให้ฟู้ถิงซีรับช่วงต่อ

ฟู้ถิงซีเป็นนักกฎหมายมือทองในเซี่ยงไฮ้และแยงซี แม้ว่าเขาจะเก่งในเรื่องธุรกิจ แต่เคสเล็ก ๆ แบบนี้ไม่ใช่ปัญหา

หลังจากที่ตระกูลมู่รู้เรื่องของมู่หวั่นขีแล้วนั้น ก็ให้เซียวชู่เหอเป็นคนออกหน้าไปหามู่น่อนน่อน

เดิมทีมู่น่อนน่อนไม่อยากจะสนใจเธอ แต่ว่าเซียวชู่เหอก็โทรมาหาเธอทุกวัน ถ้าเกิดว่าเป็นแบบนี้ต่อไป เซียวชู่เหอต้องมาหาเธอถึงบ้านอย่างแน่นอน

ดังนั้น ตอนที่เซียวชู่เหอโทรมาอีกครั้งนั้น มู่น่อนน่อนก็เลยรับสาย

“น่อนน่อน ในที่สุดลูกก็รับสายแม่แล้ว” เสียงของเซียวชู่เหอดูตื่นเต้นเล็กน้อย “ลูกฟังแม่พูดนะ เรื่องของพี่สาวลูก……”

มู่น่อนน่อนตัดบทของเธอทันที “เฉินถิงเซียวส่งฟ้องแล้ว อีกไม่กี่วันก็ต้องขึ้นศาลแล้ว”

“ไม่ใช่สิ น่อนน่อน ไม่ว่าจะยังไงหวั่นขีก็คือพี่สาวของลูก แม่รู้ว่าเรื่องในครั้งนี้เธอทำไม่ถูก แต่ว่าเธอก็ยังอายุน้อย ลูกอยากให้เธอติดคุกจริงๆ เหรอ? ”

น้ำเสียงของเซียวชู่เหอดูเหมือนจะร้องไห้ เดาว่าช่วงนี้คงเป็นห่วงมู่หวั่นขีมาก

สำหรับเซียวชู่เหอแล้วนั้น หัวใจของมู่น่อนน่อนนั้นเย็นชาตั้งนานแล้ว

เธอหัวเราะอย่างเย็นชา แล้วพูดว่า “แล้วหนูล่ะ? ถ้าเกิดว่าตอนนั้นเธอชนโดนหนูจริงๆ หนูก็จะเป็นหนึ่งศพสองชีวิต! ”

เซียวชู่เหอที่อยู่ปลายสายนั้นก็เงียบไปครู่หนึ่ง

ผ่านไปหลายวินาที เธอถึงได้พูดเบาๆ ว่า “แต่ว่าตอนนี้ลูกก็ไม่เป็นอะไรไม่ใช่เหรอ? พี่สาวลูก……”

“นี่มันไม่ใช่ครั้งแรกแล้ว แม่ไม่ต้องโทรมาหาหนูอีกนะ และก็ไม่ต้องมาหาหนูด้วย มันไม่มีประโยชน์อะไรหรอก”พอมู่น่อนน่อนพูดอย่างเย็นชาจบ ก็ตัดสาย

เซียวชู่เหอจะมาหาเพื่อขอร้องแทนมู่หวั่นขี นี่เป็นเรื่องที่คาดการณ์ได้

เธอไม่กล้าคิดเลย ว่าถ้าเกิดว่าวันนั้นมู่หวั่นขีชนเธอจริงๆ ……

เธอยื่นมือออกมาลูบหน้าท้องของตัวเอง มันยังคงราบเรียบ แต่ว่าด้านในนั้นมีอีกชีวิตหนึ่งที่กำลังเติบโตช้าๆ

เธอไม่คิดว่านี่จะเป็นเวลาที่ดีที่สุดในการตั้งครรภ์ แต่ว่าในเมื่อลูกมาแล้ว ก็ต้องคลอดเขาออกมา

อีกด้านหนึ่งนั้น หลังจากที่เซียวชู่เหอวางสายแล้ว ก็หันไปมองมู่ลี่เหยียน แล้วก็พูดอย่างอึดอัดใจ “น่อนน่อนเธอ……”

“เธอว่าไง? ” เพราะว่าเรื่องของมู่หวั่นขี มู่ลี่เหยียนก็หลับไม่ค่อยสนิทมาหลายวันแล้ว สีหน้าดูพังทลาย เสียงก็แหบแห้งมากแล้ว

“เธอ……เธอบอกให้ฉันไม่ต้องไปหาเธอ เธอจะไม่ช่วยพวกเรา”

พอเซียวชู่เหอพูดจบ ก็รู้สึกได้ว่าใบหน้าของมู่ลี่เหยียนเปลี่ยนไปกะทันหัน

หลังจากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นและตบหน้าเธออย่างรุนแรง

เขาเป็นผู้ชาย ตอนนี้มีความโกรธอยู่เต็มอก ตบนี้ใช้แรงทั้งหมด เซียวชู่เหอถูกเขาตบก็เซและล้มลงกับพื้น

มีกลิ่นคาวซึมออกมาในปาก

เธอจับมุมปากของตัวเอง ยื่นมือออกมา ก็เห็นว่ามีเลือดออก

ใบหน้าครึ่งหนึ่งของเธอเจ็บปวดจนชาและหูของเขาก็อื้ออึง

มู่ลี่เหยียนจ้องมองเธออย่างเคร่งขรึม “เธอมีประโยชน์อะไร? แค่เรื่องเล็กๆ แบบนี้ก็ช่วยไม่ได้? นี่คือลูกสาวแสนดีของเธอยังงั้นเหรอ! สุดท้ายแล้วเธอจะส่งหวั่นขีของพวกเราเข้าคุก! ”