ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 225

เซียวชู่เหอได้ยินดังนั้น ก็มองคนที่อยู่ในรถไปด้วยใบหน้าที่ประหลาดใจ

แสงไฟขมุกขมัวเล็กน้อย เธอจึงมองเห็นใบหน้าของคนคนนั้นได้ไม่ชัดเจนอยู่สักพัก

ต่อมา ประตูรถก็ถูกคนเปิดออกมาจากด้านใน คนที่อยู่ในรถเดินลงมาจากรถเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าของเซียวชู่เหอ “คุณป้า ผมเองครับ ชูหาน”

“ชูหาน?”

เซียวชู่เหอมองดูเผินๆ ก็รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ดูคุ้นหน้า

ลองสังเกตดูอย่างละเอียดแล้ว จึงได้พบว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ว่าเป็นเสิ่นชูหานที่เมื่อก่อนหน้านี้เคยมีการหมั้นหมายกับมู่หวั่นขีหรอกหรอ?

เสิ่นชูหานเองก็เคยไปที่ตระกูลมู่อยู่หลายครั้ง ภาพจำที่เซียวชู่เหอมีต่อเขานั้นก็คือเป็นชายหนุ่มที่มีรูปร่างหน้าตาที่ดูเลอค่าเลยคนนึง ไม่อย่างนั้นก็คงไม่มีทางที่จะได้รับความโปรดปรานมาจากมู่หวั่นขีได้หรอก

ต่อมาก็ได้เกิดเรื่องขึ้นมาหลายเรื่อง มู่หวั่นขีกับเสิ่นชูหานก็ไม่ได้ไปมาหาสู่อะไรกัน แต่เป็นพวกที่ชอบแสดงละครกัน

“ดึกๆดื่นๆทำไมคุณป้าถึงยังอยู่ที่นี่ล่ะครับ?”

เซียวชู่เหอถูกเสิ่นชูหานถามออกมาจนมีสีหน้ากระอักกระอ่วนออกมา ลังเลไปสักพักนึงแน่นอนว่าเธอไม่กล้าบอกออกไปอยู่แล้วว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น

ถึงแม้ว่าเธอจะไม่พูด แต่เสิ่นชูหานก็พอจะคาดเดาได้อยู่แล้วบ้าง

“บ้านผมอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ ถ้าคุณป้าไม่รังเกียจ คืนนี้จะมาพักที่บ้านผมก็ได้นะครับ” เสิ่นชูหานพูดจบ เห็นเซียวชู่เหอเผยสีหน้าที่ลำบากใจออกมา จึงเอ่ยออกไปอย่างมีน้ำใจสุดๆ “เป็นห้องของผมเองครับ”

สภาพเซียวชู่เหอในตอนนี้ไปบ้านเสิ่นชูหานจะต้องไม่เหมาะสมแน่

พอได้ยินเขาบอกว่าเป็นห้องของเขาเอง บนใบหน้าของเซียวชู่เหอก็เผยรอยยิ้มออกมา “นี่มันจะเหมาะได้ยังไง...”

“ไม่มีอะไรไม่เหมาะสมหรอกครับ” เสิ่นชูหานพูดไป แล้วก็ได้เปิดประตูให้เธอไปอย่างสุภาพ

เซียวชู่เหอขึ้นรถไปด้วยรอยยิ้ม

ตลอดการเดินทาง ทั้งสองคนต่างก็หาเรื่องมาคุยกันไม่หยุด

ไม่ทันได้รู้เนื้อรู้ตัว เสิ่นชูหานก็ดึงได้ประเด็นไปที่เรื่องของมู่น่อนน่อนขึ้นมา

เขาทำเป็นถามเปรยๆออกมา “ไม่ได้เจอน่อนน่อนมานานแล้ว ช่วงนี้เธอยังสบายดีอยู่มั้ยครับ?”

“คุณรู้จักน่อนน่อนด้วย?” หลังจากที่เซียวชู่เหอมีอาการตื่นตกไปชั่วขณะ จากนั้นก็นึกขึ้นมาได้ว่าเมื่อก่อนมู่หวั่นขีเคยมาบ่นกับเธอว่ามู่น่อนน่อนคิดจะแย่งแฟนเธอ

แฟนของมู่หวั่นขีในตอนนั้นก็คือเสิ่นชูหาน

มู่น่อนน่อนก็ยังเคยชอบเสิ่นชูหานด้วยหรอ?

“ใช่ครับ ผมเป็นรุ่นพี่ของเธอ รู้จักกันมานานแล้ว” ในน้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยความรู้สึกที่โหยหาออกมา เหมือนกับมีความสัมพันธ์ที่ไม่เลวกับมู่น่อนน่อนเลย

เซียวชู่เหอถามออกไปอย่างเสียไม่ได้ “คุณช่วยฉันเพราะว่ามู่หวั่นขีหรือว่ามู่น่อนน่อนกันคะ?”

“แน่นอนว่าต้องเพราะมู่น่อนน่อนอยู่แล้ว” เสิ่นชูหานพูดจบก็เสริมออกมาอีกประโยคนึง “น่อนน่อนเป็นผู้หญิงที่ดีคนนึง”

ในตอนนี้ก็ได้มาถึงที่พักเล็กๆของเสิ่นชูหานเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

เสิ่นชูหานจอดรถสนิท ก็มาเปิดประตูรถให้กับเซียวชู่เหอ “ที่นี่แหละครับ”

เขาพูดจบ ก็เปิดท้ายรถออกมา “คุณป้าช่วยรอผมแป๊บนึงนะครับ ผมต้องเอาของนิดหน่อย”

เสิ่นชูหานหยิบของมา เดินนำทางอยู่ข้างหน้า

เซียวชู่เหอเดินตามอยู่ข้างเขา มองเงาร่างเบื้องหลังของเขาแล้วก็คิดไปอย่างเหม่อลอย ถ้าเขาเป็นลูกเขยเธอก็ดี

ชายหนุ่มที่มีมารยาทแล้วยังสุภาพเรียบร้อยอย่างนี้ ดีกว่าเฉินถิงเซียวคนนั้นไม่รู้ตั้งกี่เท่า

เธอนึกถึงเฉินถิงเซียว สั่นสะท้านออกมา ถึงได้เดินตามต่อเข้าไปในห้อง

……

วันต่อมา

ตอนที่มู่น่อนน่อนเข้ามาที่ห้องรับประทานอาหาร ก็เห็นกับฉินสุยซานที่กำลังยกอาหารขึ้นโต๊ะ

ไม่ใช่เพราะเธอตั้งใจที่จะไปดูฉินสุยซาน แต่ฉินสุยซานนั้นแสดงออกมาชัดเจนเกินไปต่างหาก

ถึงแม้ว่าฉินสุยซานเป็นคนที่คิดจะมาแย่งเฉินถิงเซียวกับเธอ แต่เธอเองก็ต้องยอมรับเลยว่าฉินสุยซานหน้าตาสวยเลยทีเดียว บวกเข้ากับตัวเธอเองก็ดูค่อนข้างจะมีบุคลิกภาพที่ดี แล้วยังตั้งใจแต่งหน้าแต่งตามาเป็นพิเศษอีก ถึงแม้ว่าจะแค่สวมชุดสาวใช้ธรรมดาๆอยู่บนร่างของเธอ ก็ยังสามารถมองออกว่าเธอนั้นไม่เหมือนใคร