ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 258
เฉินถิงเซียวไม่พาเธอไปเยี่ยมคุณท่านเฉิน อย่างนั้นเธอก็จะไปเอง
เพียงแต่ว่าเมื่อคืนเฉินถิงเซียวบอกให้เธออยู่บ้าน อย่างนั้นจะต้องมีการแอบกำชับสั่งบอดี้การ์ดไม่ให้เธอออกไปไหนอย่างแน่นอน
ในใจเข้าใจจุดนี้ดี แต่ว่าเธอยังตัดสินใจที่จะไปลองสักตั้ง
เธอเดินไปที่หน้าประตูก็ถูกขัดขวางขึ้น
“คุณหญิงน้อยจะไปไหนครับ”
มู่น่อนน่อนเลิกคิ้วหรี่ตาเบาๆ ดูแล้วเหมือนกำลังวางอำนาจ : “ฉันจะไปไหนต้องรายงานนายด้วยเหรอ”
บอดี้การ์ดยังคงทำท่าทางเหมือนทองไม่รู้ร้อน : “คุณผู้ชายได้กำชับไว้ครับ ทางที่ดีคุณหญิงน้อยช่วงนี้อย่าได้ออกไปไหนเลยครับ ถ้าหากมีเรื่องอะไรก็รับสั่งให้พวกผมไปทำแทนก็พอครับ”
“ถ้าหากว่าฉันจะออกไปให้ได้ล่ะ”
บอดี้การ์ดโค้งคำนับ : “ขออภัยครับ”
น้ำเสียงท่าทางของบอดี้การ์ดค่อนข้างแข็งกระด้าง เห็นทีแล้วครั้งนี้เฉินถิงเซียวคงออกคำสั่งตาย ไม่ให้เธอได้ออกไปไหน
มู่น่อนน่อนก็ไม่ได้ตอแยอีกต่อไป หันหลังแล้วก็เข้าไปในคฤหาสน์ไป
เธอนั่งอยู่บนโซฟาในห้องรับแขกอย่างหมดอารมณ์ ในหัวสมองว่างเปล่า
“น่อนน่อน! ฉันมาแล้ว!”
น้ำเสียงของเสิ่นเหลียงดังขึ้นฉับพลัน
มู่น่อนน่อนได้ยินดังนั้นจึงหันไปดู แล้วก็เห็นเสิ่นเหลียงกำลังเดินเข้ามาหาเธอจากข้างประตู
มู่น่อนน่อนหรี่ตาลงเล็กน้อย ฉับพลันก็นึกถึงคนบ้านตระกูลมู่ที่ตอนที่มานั้นถูกขวางไว้ที่นอกประตู
“พวกเขาไม่ได้ขวางเธอไว้เหรอ” มู่น่อนน่อนพลางพูดพลางตบที่นั่งข้างๆเธอสื่อให้เสิ่นเหลียงเข้ามานั่ง
เสิ่นเหลียงนั่งลงที่ข้างๆเธอ : “ไม่นิ ยังรู้จักฉันอีกด้วย ยังทักทายถามไถ่ฉันเลยนะ และปล่อยให้ฉันเข้ามา”
มู่น่อนน่อนได้ยินดังนั้น หัวสมองก็แล่นขึ้นอย่างรวดเร็วขึ้น
คนบ้านตระกูลมู่มาหาถูกบอดี้การ์ดรั้งไว้ เสิ่นเหลียงมาหาบอดี้การ์ดกลับปล่อยเธอเข้ามา
ไม่ต้องถามก็รู้ว่าจะต้องเป็นคำสั่งจากเฉินถิงเซียว
เสิ่นเหลียงหันไปมองมู่น่อนน่อนที่สีหน้าวิตกกังวล จึงเปล่งเสียงปลอบเธอ : “ ตอนนี้เธอก็อย่าคิดมากเลย รักษาเนื้อรักษาตัวคลอดลูกออกมาแล้วค่อยว่ากัน เรื่องใหญ่โตด้านนอกก็ปล่อยให้เถ้าแก่ใหญ่เป็นคนจัดการไป”
“เขาไม่ให้ฉันออกจากบ้านไปไหนเลย” มู่น่อนน่อนพูดด้วยความโกรธแต่ทำอะไรไม่ได้
เสิ่นเหลียงครุ่นคิดแล้วก็กล่าว : “บางทีเขาอาจจะหวังดีกับเธอก็ได้นะ ตอนนี้เรื่องคุณท่านเฉินวุ่นวายบานปลายไปทั่วทั้งเมือง เธอไม่ออกไปบางทีอาจจะเป็นเรื่องที่ดี”
“แต่ว่าฉันไม่อยากจะนั่งอยู่เฉยๆ ใครเป็นคนใส่ร้ายฉันยังไม่รู้เลย เฉินถิงเซียวกำลังคิดอะไรฉันก็ไม่รู้ เรื่องนี้เดิมทีเกิดขึ้นจากฉัน แต่ฉันกลับเป็นคนอยู่ไกลสุดจากศูนย์กลางของเรื่องราวนี้”
พูดจบมู่น่อนน่อนก็ได้พูดเสริมขึ้นอีกหนึ่งประโยค : “ฉันอยากจะออกไป”
เมื่อมู่น่อนน่อนพูดเช่นนี้ เสิ่นเหลียงก็รู้สึกว่ามีเหตุผล
เสิ่นเหลียงถามเธอ : “อยากจะออกไปจริง ๆ เหรอ”
“เธอมีวิธีเหรอ” มู่น่อนน่อนหันหน้ามามองเธอ
เสิ่นเหลียงขยิบตา จากนั้นก็ตะโกนเสียงดังใส่ด้านนอก : “ น่อนน่อน เธอเป็นอะไร เป็นลมไปได้ยังไง”
เธอพูดจบ ก็เอื้อมมือผลักมู่น่อนน่อน : “รีบเป็น‘ลม’สิ”
คู่ดวงตาของมู่น่อนน่อนปิดลง แล้วก็แกล้งเป็นลมไป
น้ำเสียงของเสิ่นเหลียงดึงความสนใจจากบอดี้การ์ดและคนรับใช้
“คุณหญิงน้อย เป็นอะไรไปคะ”
เสิ่นเหลียงส่ายหน้า ใบหน้าตกใจ : “ไม่รู้ว่าเป็นอะไรไป อยู่ ๆ ก็เป็นลม อย่าพูดอะไรมากเลย รีบพาไปโรงพยาบาลเถอะ เธอตั้งท้องอยู่ด้วย……”
เสิ่นเหลียงนั้นถนัดเรื่องการแสดง จึงแสดงออกมาได้อย่างแนบเนียน บอดี้การ์ดไม่มีการสงสัยเลยสักนิด และส่งมู่น่อนน่อนไปที่โรงพยาบาลทันที
โรงพยาบาลที่ไปก็เป็นโรงพยาบาลในสังกัดของบริษัทเฉินซื่อ และก็เป็นโรงพยาบาลเดียวกันกับที่คุณท่านเฉินอยู่พักรักษา
เสิ่นเหลียงเองก็ย่อมตามไปด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม
พระเอกชอบใช้อำนาจบังคับ ไม่ฟังความคิดเห็นนางเอก พอมีปัญหา แทนที่จะอธิบายว่าจะทำอะไร กลับเลือกที่จะปิดปังและทำร้ายจิตใจ ไม่น่าให้อภัยอ่ะ น่าจะต่างคนต่างอยู่ ขัดใจว่าทำไมปล่อยให้ลูกทารกโดนลักพาตัวไปได้ โคตรไม่รอบคอบอ่ะ เรื่องไอ้ลู่ก็เหมือนกัน นาวเอกโง่จนไม่เห็นความไม่สมเหตุสมผลใดๆ จนความจำกลับมา มันก็ต้องสงสัยแล้วป่ะว่าตอนก่อนจะเสียความทรงจำ ไอ้ลู่แอบเข้าไปในห้องตัวเองทำไม และต้องเอะใจและตัดความสัมพันธ์สิเพราะถามอะไรก็ไม่เคยตอบ พระเอกก็เหมือนกัน รู้สึกว่าไอ้ลู่มีจุดประสงค์ไม่ดี แต่ก็ไม่ทำอะไร ให้โอกาสมันก่อเรื่อง 3-4 บทสุดท้ายรวบรัดตัดจบมาก ปมต่างๆก็ไม่เคลียร์ ไม่รู้แม่พระเอกยังอยู่หรือตาย ทำไมไอ้ลู่ถึงเลี้ยงนางเอกมาตั้งสามปีแทนที่จะรีบเอาไปผ่าตัดให้น้องสาว ทำไมถึงพยายามจะให้พระเอกลืมนางเอกและทำร้ายนางเอก อ่านจนจบก็ไม่เห็นบอกว่ามีความแค้นอะไรกับพระเอก และทำไมมุ่งเป้ามาที่นางเอก และไอ้ปากกาหมึกซึมที่พระเอกเก็บไว้น่ะ ก็ไม่มีอธิบายเพิ่ม แค่เปรยว่านางเอกเคยเอาปากกาให้เด็กขอทาน ต่ไม่บอกว่ามันมีความสำคัญยังไง สรุปอ่านแล้วขัดใจหลายอย่างมากค่ะ...
ขอบคุณนะคะที่อัพจนจบ❤️❤️❤️...
แรกๆฉันเชียร์เธอหมดใจแต่มู่น่อนน่อนนี่เธอก็ดื้อเกินไปนะ รู้ทั้งรู้ยังจะชอบสร้างปัญหาซ้ำแล้วซ้ำอีก มั่นใจตัวเองอะไรผิดๆเกิ๊นนน ฉันเริ่มจะเบื่อเธอแล้วนะ เจอก็เจอแล้วแค่กลับไป แล้วยังจะคิดกลับไปให้เขาเฉือนอวัยวะไง!!!! ตัวเองจะไปสืบอะไรจากไหน?!!!...