ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 266

ความรักของเธอกับเฉินถิงเซียว ความสัมพันธ์ของทั้งสองไม่เท่าเทียมกันอยู่แล้ว

เฉินถิงเซียวเป็นคนชอบควบคุมคน และเขาก็ทำแบบนี้กับเธอเหมือนกัน

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาจำกัดความเป็นอิสระของเธอแล้ว

ไม่ว่าจะมีเรื่องของท่านปู่เฉินหรือไม่ ระหว่างเธอกับเฉินถิงเซียวก็ชอบมีปัญหากันตลอด

แทนที่จะรอการพิจารณาคดีที่ไม่แน่นอน ปล่อยให้เธอออกไปค้นหาความจริงด้วยตัวเองดีกว่า

แม้ตระกูลเฉินจะมีอำนาจมาก เธอสู้กับตระกูลเฉินก็เหมือนกับมดสู้กับช้าง แต่เธอเชื่อว่าความจริงจะต้องถูกเปิดเผยในสักวันแน่

……

บริษัทเฉินซื่อ

หลังจากที่ท่านปู่เฉินตื่นมาแล้ว เฉินถิงเซียวก็เริ่มจัดการเรื่องในตระกูลเฉิน จากนั้นก็หาเวลาว่างไปเยี่ยมท่านปู่เฉินที่โรงพยาบาล

สิบโมง เขาเพิ่งประชุมเสร็จออกมา ก็ได้รับสายจากบอดี้การ์ด

“คุณชาย คุณนายน้อยก็ทั้งทุบของ แล้วยังไล่คนรับใช้ทั้งหมดออกไปจากคฤหาสน์อีก”

มู่น่อนน่อนทำลายข้าวของอีกแล้วเหรอ?

ในอินเทอร์เน็ตบอกว่าเวลาผู้หญิงท้องจะอารมณ์อ่อนไหวและหุนหันพลันแล่น

เฉินถิงเซียวเงียบสักพัก ก็พูดว่า: “ปล่อยเธอไป”

บอดี้การ์ดได้ยินคำตอบของเฉินถิงเซียว ก็อดไม่ได้พึมพำ คุณชายตามใจคุณนายน้อยมากจริงๆ

แต่ว่า เขาก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี เรื่องของท่านปู่เฉินเป็นฝีมือของคุณนายน้อยจริงเหรอ?

ด้านนอกต่างก็พูดกันว่าคุณนายน้อยเป็นคนทำ

คุณชายเหมือนจะสงสัยคุณนายน้อย แต่จากการกระทำของคุณชายแล้ว คุณชายไม่ได้ทารุณคุณนายน้อยเพราะเรื่องของท่านปู่เฉินเลย

ช่างเถอะ คิดไม่ได้ก็ไม่ต้องคิดแล้ว

เฉินถิงเซียววางสายไป ก็เดินไปที่ห้องทำงานตัวเอง

ห้องประชุมกับห้องทำงานประธานก็ห่างกันแค่สิบเมตร เขาเดินได้สักพัก ผู้ช่วยก็เอาเอกสารเร่งด่วนมาให้เขาเซ็นสองฉบับ

เขาถือเอกสาร แล้วเดินไปด้วยอ่านไปด้วย

พออ่านเอกสารทั้งสองฉบับเสร็จ ตอนที่เฉินถิงเซียวกำลังจะเซ็นชื่อ ทันใดนั้นก็นึกย้อนคำพูดของบอดี้การ์ด

เฉินถิงเซียวกำลังจะเซ็นชื่อนั้นก็ชะงัก เขาเอาโทรศัพท์ขึ้นมา แต่เพราะมือสั่น ไม่ทันระวังโทรศัพท์ก็ตกลงพื้นไป

มู่น่อนน่อนไม่ใช่คนเอาแต่ใจ และไม่มีนิสัยของลูกคุณหนูด้วย

เธอไม่ได้มีนิสัยที่ทำลายข้าวของเพราะอารมณ์ไม่ดี

ครั้งก่อน เธอบอกว่าทุบของ ก็เพื่อไปขโมยสำเนาทะเบียนบ้านที่ห้องเขา

งั้นครั้งนี้ เธอ “ทำลายข้าวของ” ก็ต้องมีเป้าหมายอื่นอยู่แล้ว

แต่เพราะช่วงนี้มู่น่อนน่อนอารมณ์ไม่ดี ถ้าเธอ “ทำลายข้าวของ” เล็กๆน้อยๆ เฉินถิงเซียวก็คงไม่สนใจ

แต่ว่า เมื่อกี้เขากำลังหวนนึกถึงคำพูดของบอดี้การ์ด

ทำลายข้าวของ แถมยังไล่คนรับใช้ออกจากคฤหาสน์อีก…….

ผู้ช่วยข้างๆที่เห็นแบบนี้ ก็ช่วยเฉินถิงเซียวเห็นโทรศัพท์ขึ้นมา

ผู้ช่วยมาช่วยเฉินถิงเซียวตั้งแต่ที่เขาเข้ามาในบริษัทเฉินซื่อ ตัวเองถูกยกระดับมาจากระดับล่าง

ในใจเขา เฉินถิงเซียวเป็นคนที่ไม่เคยสติแตกเลย อย่างกับหุ่นยนต์ไม่มีผิด

เห็นท่าทีสติแตกของเฉินถิงเซียว เขาก็คิดว่าตัวเองตาฝาดไปเสียอีก

เขาเอาโทรศัพท์ยื่นให้เฉินถิงเซียว แล้วถามอย่างระวังว่า: “ประธาน เกิดเรื่องอะไรขึ้นครับ?”

เฉินถิงเซียวกัดฟันจนกรามขึ้นเป็นสันนูน สีหน้าดูเย็นชาจนน่ากลัว

เขาไม่สนใจคำถามของผู้ช่วย แต่รีบกดโทรหาบอดี้การ์ดทันที

โทรศัพท์ปลายสายรับเร็วมาก เขายังไม่ทันได้พูดอะไร ทางปลายสายก็มีเสียงที่ร้อนรนของบอดี้การ์ดดังขึ้น: “คุณชายครับ คุณนายน้อยล็อกประตูคฤหาสน์ทั้งหน้าทั้งหลังเลยครับ พวกเราสงสัยว่าคุณนายน้อยอาจจะกำลังคิดสั้น……”

เฉินถิงเซียวลุกขึ้นจากเก้าอี้อย่างเร็ว ตะคอกเสียงดังว่า: “พังประตูเข้าไป! ถ้ามู่น่อนน่อนเป็นอะไรไป! พวกนายก็ไปตายกับเธอด้วย!”

ผู้ช่วยที่อยู่ข้างๆอยู่เงียบๆไม่กล้าพูดอะไรเลย

เฉินถิงเซียวก็ไม่สนใจเขา ถือโทรศัพท์รีบเดินออกไปด้านนอก