ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 269

ข้างๆร้านชานมมีห้องน้ำสาธารณะ

มู่น่อนน่อนแบกกระเป๋าเดินเข้าไป เพิ่งปิดประตูของข้างๆลง ก็ได้ยินเสียงรถจอดอยู่หน้าห้องน้ำข้างๆถนน

ต่อมาก็มีเสียงเท้าเดินหลายคน

ตามด้วยเสียงที่คุ้นเคย

“ถ้าข่าวเป็นจริง คุณนายน้อยน่าจะอยู่ที่นี่นะ”

เสียงนี้เป็นเสียงของสือเย่ มู่น่อนน่อนฟังจนติดหูไปแล้ว ก็ต้องฟังออกว่าเป็นเสียงใคร

แต่ว่า ได้ยินคำพูดของสือเย่ มู่น่อนน่อนตื่นเต้นขึ้นมาตาม

ฟังจากที่สือเย่พูด เฉินถิงเซียวมาด้วยเหรอ?

ต่อมา เธอก็ได้ยินเสียงแหบแห้งของเฉินถิงเซียว: “เข้าไปค้นให้ทั่ว”

เธอเพิ่งจุดไฟเผาคฤหาสน์เมื่อวาน พอได้ยินเสียงเฉินถิงเซียวอีกครั้ง กลับทำให้เธอรู้สึกเหมือนอยู่อีกโลกหนึ่ง

มู่น่อนน่อนพิงอยู่ที่หลังประตูห้องน้ำ ฟังเสียงเท้าของพวกเขาเดินออกไปด้วยสีหน้าที่ตื่นเต้น เธอก็รีบเข้าห้องน้ำแล้ววิ่งออกมา

พอเธอออกมา ก็เห็นรถโรลส์-รอยซ์ที่คุ้นเคยจอดอยู่ข้างถนน

หันไปมองอีกทาง ก็เห็นเฉินถิงเซียวกำลังนำกำลังคนแล้วบังเอิญเจอฉินสุ่ยซานพอดี

ฉินสุ่ยซานอยู่ตรงหน้าทางที่มู่น่อนน่อนอยู่ และเฉินถิงเซียวกับลูกน้องก็หันหลังให้มู่น่อนน่อนอยู่ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่เห็นมู่น่อนน่อน

ฉินสุ่ยซานเห็นมู่น่อนน่อน เธอก็กะพริบตาปริบๆ

มู่น่อนน่อนยกนิ้วชี้ไปที่ริมฝีปาก แล้วทำท่า ‘ชู่ว์’ จากนั้นก็หลบไปที่หลังรถ

เธอได้ยินเฉินถิงเซียวถามฉินสุ่ยซาน: “เห็นมู่น่อนน่อนมาที่นี่ไหม?”

ฉินสุ่ยซานเงยหน้า มองไปที่ตำแหน่งที่มู่น่อนน่อนยืนอยู่เมื่อกี้ กอดอกพูดกับเฉินถิงเซียวอย่างท้าทายว่า: “เห็นแล้วยังไง? ไม่เห็นแล้วยังไง?”

เฉินถิงเซียวแสยะยิ้ม: “แม่ฉันจะไม่ชอบทำร้ายผู้หญิง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะทำไม่ได้”

ฉินสุ่ยซานได้ยินแล้ว สีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

“นาย……” เธอพูดอย่างโมโหว่า: “ฉันไม่เห็นมู่น่อนน่อนหรอกนะ ไม่ใช่ภรรยาฉันสักหน่อย ใครจะช่วยนายเฝ้ากัน”

มู่น่อนน่อนหลบอยู่หลังรถ ในใจก็อดไม่ได้กดไลก์ให้ฉินสุ่ยซาน

ขนาดห่างจากตรงนั้นอยู่มาก มู่น่อนน่อนยังสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่ตึงเครียดเลย

เสียงของเฉินถิงเซียวทุ้มต่ำ: “งั้นเหรอ?”

มู่น่อนน่อนโผล่หัวออกไปดู เห็นฉินสุ่ยซานหน้าซีดเผือดแล้วถอยหลังไปสองก้าว จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอนว่า: “มู่น่อนน่อนไปแล้ว ฉันก็ไม่รู้ว่าเธอจะไปไหน”

โชคดีที่มู่น่อนน่อนรู้ว่าฉินสุ่ยซานเก็บอะไรไว้ไม่อยู่หรอก ในตอนที่มู่สุ่ยซานพูดนั้น มู่น่อนน่อนก็รีบอ้อมหลังรถวิ่งเข้าไปในตรอกซอยเล็กๆ

รอพวกเฉินถิงเซียวหันกลับมา ด้านหลังรถก็ไม่มีตัวมู่น่อนน่อนอยู่แล้ว

เฉินถิงเซียวกวาดตามองรอบๆ พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “หาให้ทั่ว”

สือเย่ได้ยินดังนั้น ก็พาบอดี้การ์ดไปหามู่น่อนน่อน

บอดี้การ์ดกระจายตัวไปหมดแล้ว เหลือเพียงเฉินถิงเซียวที่ยังยืนอยู่ที่เดิม

เฉินถิงเซียวรู้สึกได้ว่ามู่น่อนน่อนอยู่ที่นี่

ตอนบ่าย กู้จื่อหยั่นโทรมาหาเขา บอกว่ามีคนส่งของแปลกๆไปที่บริษัทเสิ้งติ่ง ข้างๆผู้รับมีตัวอักษรภาษาอังกฤษเขียนไว้ว่า “XN” เขาก็เดาได้แล้วว่าส่งให้เฉินถิงเซียว

เฉินถิงเซียวไปบริษัทเสิ้งติ่งเปิดพัสดุออกมาดู ด้านในมีกล่องและปากกาหนึ่งแท่ง นอกจากมู่น่อนน่อนแล้วยังจะมีใครที่ส่งของแบบนี้ให้เขาอีก?

เมื่อวานเขาทะเลาะกับกู้จื่อหยั่น พอใจเย็นได้แล้ว ก็นึกได้ว่ามู่น่อนน่อนไม่มีทางฆ่าตัวตายหรอก เธอจะต้องหนีออกไปแน่

แต่ว่า ถ้าเขายังไม่เห็นตัวมู่น่อนน่อน เขาก็ไม่มีทางสบายใจได้หรอก

จนกระทั่งเห็นพัสดุชิ้นนี้ เฉินถิงเซียวก็โล่งอกได้สักที

มู่น่อนน่อนหนีไปจริงๆ

ไม่นาน สือเย่ก็นำกำลังบอดี้การ์ดกลับมา

“คุณชายครับ” สือเย่เดินมาตรงหน้าเฉินถิงเซียว เห็นแววตาที่คาดหวังของเฉินถิงเซียว ก็เลยพูดไปตามตรงว่า: “หาคุณนายน้อยไม่เจอครับ”