ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 276

สือเย่แทบไม่เชื่อหูตัวเอง

แม้ว่าเฉินถิงเซียวจะพูดซ้ำๆอยู่สองรอบ สือเย่ก็ยังคงราวกับตัวเองหูฝาดไป

“คุณผู้ชาย……”

เขากำลังจะเอ่ยปากถามอยากได้รับการยืนยันจากเฉินถิงเซียวอีกครั้ง เฉินถิงเซียวก็กลับค่อยๆยกมือขึ้น ส่งสัญญาณให้เขารู้ว่าไม่ต้องพูดอีกแล้ว

สือเย่นิ่งงันไปชั่วขณะ จากนั้นก็หันหลังแล้วเดินออกไป

ก่อนหน้านั้นกู้จือหยั่นแยกกันกับเสิ่นเหลียงอย่างไม่สบอารมณ์ แต่ตอนนี้ดีกันแล้ว และทันได้เห็นสือเย่เดินออกมาจากห้องทำงานของเฉินถิงเซียวพอดี

เขาเร่งฝีเท้าแล้วเดินตามไปยังทิศทางเดียวกับสือเย่“ทำไม ? หามู่น่อนน่อนเจอแล้วเหรอ ？”

สือเย่ขมวดคิ้วแล้วพยักหน้าให้ “เจอแล้ว”

กู้จือหยั่นเห็นสือเย่คิ้วชนกัน ท่าทีดูหนักใจและเป็นกังวล จึงเอ่ยปากถามอย่างไม่เข้าใจไปว่า“เฮ้ย หามู่น่อนน่อนเจอแล้ว เฉินถิงเซียวไม่ได้ให้พวกนายไปตามเธอกลับมาเหรอ ? หรือเขาจะไปตามเธอกลับมาเอง ? ”

สือเย่ส่ายหัว“ไม่ใช่ทั้งนั้น คุณผู้ชาย……”

นิ่งไปชั่วขณะ สือเย่ก็คิดคำพูดหนึ่งออกมาได้เพื่อเปรียบเปรยเฉินถิงเซียว

“ฉันรู้สึกว่าคุณผู้ชายแปลกไป ”

“แปลกไป？”กู้จือหยั่นกระตุกมุมปาก

“คุณผู้ชายเขาไม่ได้ให้เราไปพาตัวคุณหญิงน้อยกลับมา และก็ไม่ได้กะจะไปรับกลับด้วยตัวเอง เขาบอกเพียงให้เราอย่าไปรบกวนเธอ”

เมื่อกู้จือหยั่นได้ฟังคำพูดนี้ อากัปกิริยาก็ไม่ได้ต่างไปจากสือเย่ในตอนนี้เท่าไร

เขานิ่งอึ้งไปชั่วครู่ แล้วถามว่า “เขาเป็นอะไรไป？”

สือเย่ส่ายหัวให้อย่างงุนงง

ติดตามเฉินถิงเซียวมานานหลายปี โดยส่วนมากแล้วเขาก็พอจะเดาความคิดอ่านของเฉินถิงเซียวได้อยู่บ้างเล็กน้อย

นี่เป็นครั้งแรก ที่สือเย่จับต้นชนปลายไม่ถูก และรู้สึกเหมือนตัวเองคาดเดาความคิดความอ่านของเขาไม่ได้เลย

กู้จือหยั่นก็คิดเหมือนเขาไม่ต่างกัน

……

แม้ว่ามู่น่อนน่อนจะย้ายออกจากโรงแรมแล้ว แต่เธอก็ไม่ได้นิ่งนอนใจ

เธอพักค้างคืนอยู่ที่โฮมสเตย์นั่น ตอนกลางวันอำพรางตัว แล้วแอบไปที่ร้านกาแฟตรงข้ามกับโรงแรม เลือกที่นั่งตรงริมหน้าต่าง สั่งน้ำผลไม้แล้วนั่งอยู่ที่นั่นตลอดทั้งวัน

จุดประสงค์ที่เธอทำแบบนี้ก็ไม่ได้ซับซ้อนอะไร ก็เพียงแค่จะเฝ้าดูว่าคนของเฉินถิงเซียวจะมาตามหาเธอที่โรงแรมเมื่อไร

เธอคิดว่า ด้วยความสามารถของเฉินถิงเซียว วันรุ่งขึ้นก็สามารถเช็กโรงแรมที่เธอจองได้แล้ว

แต่ว่า เธอนั่งเฝ้าอยู่ที่ร้านกาแฟมาได้สองสามวันแล้ว จนกระทั่งห้องพักที่เธอจองนั้นถึงกำหนด ก็ไม่เห็นคนของเฉินถิงเซียวปรากฏตัว

หรือคนของเฉินถิงเซียวจะหาที่นี่ไม่เจอ ?

เมื่อการคาดคะเนนี้ผุดขึ้น ก็ถูกเธอปฏิเสธทันที

เป็นไปไม่ได้ เฉินถิงเซียวปิดบังซ่อนตัวมานานขนาดนี้ ไม่มีทางที่เรื่องแค่นี้จะหาไม่เจอ

เธอคนแก้วน้ำผลไม้ตรงหน้าของเธอไปมา จิตใจรู้สึกไม่สงบเล็กน้อย

เฉินถิงเซียวไม่ได้ตามมา เธอน่าจะดีใจถึงจะถูก แต่เธอกลับไม่ได้ดีใจเอาซะเลย

ตรงกันข้ามกลับรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยมากกว่า

หรือจะเป็นอย่างที่เสิ่นชูหานพูด ?

แต่ว่า นี่มันยังไม่ถึงปีเลย เฉินถิงเซียวก็ขี้เกียจตามหาเธอแล้วเหรอ ?

มู่น่อนน่อนขบริมฝีปาก ถอดวิกผมและหมวกที่เธอใช้อำพรางตัวออก แล้วเดินออกไปอย่างไม่ปิดบัง

เธอจงใจเดินไปวนรอบๆบริเวณของประตูโรงแรมรอบหนึ่ง จากนั้นก็กลับไปยังบ้านพักโฮมสเตย์

รับประทานอาหารกับเจ้าของบ้านเสร็จ มู่น่อนน่อนก็กลับไปที่ห้องพักของตัวเอง

เปิดคอมพิวเตอร์แล้วล็อกอินลงชื่อเข้าใช้อีเมล เธอได้รับข้อความเอกสารหนังสือสัญญาแบบอิเล็กทรอนิกส์จากฉินสุ่ยซาน

เธอมองผ่านๆไปแวบหนึ่ง เห็นว่าไม่มีปัญหาอะไร ก็ตอบกลับฉินสุ่ยซานไป

มู่น่อนน่อนเองก็ไม่แน่ใจเช่นกันว่าเฉินถิงเซียวนั้นขี้เกียจจะตามหาเธอแล้วหรือเปล่า ดังนั้นเช้าวันรุ่งขึ้น ก็ซื้อตั๋วเครื่องบินบินไปยังอีกเมืองหนึ่ง เดินทางออกจากซิดนีย์