ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 276

สือเย่แทบไม่เชื่อหูตัวเอง

แม้ว่าเฉินถิงเซียวจะพูดซ้ำๆอยู่สองรอบ สือเย่ก็ยังคงราวกับตัวเองหูฝาดไป

“คุณผู้ชาย……”

เขากำลังจะเอ่ยปากถามอยากได้รับการยืนยันจากเฉินถิงเซียวอีกครั้ง เฉินถิงเซียวก็กลับค่อยๆยกมือขึ้น ส่งสัญญาณให้เขารู้ว่าไม่ต้องพูดอีกแล้ว

สือเย่นิ่งงันไปชั่วขณะ จากนั้นก็หันหลังแล้วเดินออกไป

ก่อนหน้านั้นกู้จือหยั่นแยกกันกับเสิ่นเหลียงอย่างไม่สบอารมณ์ แต่ตอนนี้ดีกันแล้ว และทันได้เห็นสือเย่เดินออกมาจากห้องทำงานของเฉินถิงเซียวพอดี

เขาเร่งฝีเท้าแล้วเดินตามไปยังทิศทางเดียวกับสือเย่“ทำไม ? หามู่น่อนน่อนเจอแล้วเหรอ ？”

สือเย่ขมวดคิ้วแล้วพยักหน้าให้ “เจอแล้ว”

กู้จือหยั่นเห็นสือเย่คิ้วชนกัน ท่าทีดูหนักใจและเป็นกังวล จึงเอ่ยปากถามอย่างไม่เข้าใจไปว่า“เฮ้ย หามู่น่อนน่อนเจอแล้ว เฉินถิงเซียวไม่ได้ให้พวกนายไปตามเธอกลับมาเหรอ ? หรือเขาจะไปตามเธอกลับมาเอง ? ”

สือเย่ส่ายหัว“ไม่ใช่ทั้งนั้น คุณผู้ชาย……”

นิ่งไปชั่วขณะ สือเย่ก็คิดคำพูดหนึ่งออกมาได้เพื่อเปรียบเปรยเฉินถิงเซียว

“ฉันรู้สึกว่าคุณผู้ชายแปลกไป ”

“แปลกไป？”กู้จือหยั่นกระตุกมุมปาก

“คุณผู้ชายเขาไม่ได้ให้เราไปพาตัวคุณหญิงน้อยกลับมา และก็ไม่ได้กะจะไปรับกลับด้วยตัวเอง เขาบอกเพียงให้เราอย่าไปรบกวนเธอ”

เมื่อกู้จือหยั่นได้ฟังคำพูดนี้ อากัปกิริยาก็ไม่ได้ต่างไปจากสือเย่ในตอนนี้เท่าไร

เขานิ่งอึ้งไปชั่วครู่ แล้วถามว่า “เขาเป็นอะไรไป？”

สือเย่ส่ายหัวให้อย่างงุนงง

ติดตามเฉินถิงเซียวมานานหลายปี โดยส่วนมากแล้วเขาก็พอจะเดาความคิดอ่านของเฉินถิงเซียวได้อยู่บ้างเล็กน้อย

นี่เป็นครั้งแรก ที่สือเย่จับต้นชนปลายไม่ถูก และรู้สึกเหมือนตัวเองคาดเดาความคิดความอ่านของเขาไม่ได้เลย

กู้จือหยั่นก็คิดเหมือนเขาไม่ต่างกัน

……

แม้ว่ามู่น่อนน่อนจะย้ายออกจากโรงแรมแล้ว แต่เธอก็ไม่ได้นิ่งนอนใจ

เธอพักค้างคืนอยู่ที่โฮมสเตย์นั่น ตอนกลางวันอำพรางตัว แล้วแอบไปที่ร้านกาแฟตรงข้ามกับโรงแรม เลือกที่นั่งตรงริมหน้าต่าง สั่งน้ำผลไม้แล้วนั่งอยู่ที่นั่นตลอดทั้งวัน

จุดประสงค์ที่เธอทำแบบนี้ก็ไม่ได้ซับซ้อนอะไร ก็เพียงแค่จะเฝ้าดูว่าคนของเฉินถิงเซียวจะมาตามหาเธอที่โรงแรมเมื่อไร

เธอคิดว่า ด้วยความสามารถของเฉินถิงเซียว วันรุ่งขึ้นก็สามารถเช็กโรงแรมที่เธอจองได้แล้ว

แต่ว่า เธอนั่งเฝ้าอยู่ที่ร้านกาแฟมาได้สองสามวันแล้ว จนกระทั่งห้องพักที่เธอจองนั้นถึงกำหนด ก็ไม่เห็นคนของเฉินถิงเซียวปรากฏตัว

หรือคนของเฉินถิงเซียวจะหาที่นี่ไม่เจอ ?

เมื่อการคาดคะเนนี้ผุดขึ้น ก็ถูกเธอปฏิเสธทันที

เป็นไปไม่ได้ เฉินถิงเซียวปิดบังซ่อนตัวมานานขนาดนี้ ไม่มีทางที่เรื่องแค่นี้จะหาไม่เจอ

เธอคนแก้วน้ำผลไม้ตรงหน้าของเธอไปมา จิตใจรู้สึกไม่สงบเล็กน้อย

เฉินถิงเซียวไม่ได้ตามมา เธอน่าจะดีใจถึงจะถูก แต่เธอกลับไม่ได้ดีใจเอาซะเลย

ตรงกันข้ามกลับรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยมากกว่า

หรือจะเป็นอย่างที่เสิ่นชูหานพูด ?

แต่ว่า นี่มันยังไม่ถึงปีเลย เฉินถิงเซียวก็ขี้เกียจตามหาเธอแล้วเหรอ ?

มู่น่อนน่อนขบริมฝีปาก ถอดวิกผมและหมวกที่เธอใช้อำพรางตัวออก แล้วเดินออกไปอย่างไม่ปิดบัง

เธอจงใจเดินไปวนรอบๆบริเวณของประตูโรงแรมรอบหนึ่ง จากนั้นก็กลับไปยังบ้านพักโฮมสเตย์

รับประทานอาหารกับเจ้าของบ้านเสร็จ มู่น่อนน่อนก็กลับไปที่ห้องพักของตัวเอง

เปิดคอมพิวเตอร์แล้วล็อกอินลงชื่อเข้าใช้อีเมล เธอได้รับข้อความเอกสารหนังสือสัญญาแบบอิเล็กทรอนิกส์จากฉินสุ่ยซาน

เธอมองผ่านๆไปแวบหนึ่ง เห็นว่าไม่มีปัญหาอะไร ก็ตอบกลับฉินสุ่ยซานไป

มู่น่อนน่อนเองก็ไม่แน่ใจเช่นกันว่าเฉินถิงเซียวนั้นขี้เกียจจะตามหาเธอแล้วหรือเปล่า ดังนั้นเช้าวันรุ่งขึ้น ก็ซื้อตั๋วเครื่องบินบินไปยังอีกเมืองหนึ่ง เดินทางออกจากซิดนีย์

หลังจากที่เดินทางออกจากซิดนีย์แล้ว เธอก็ได้โทรศัพท์กลับไปถามสามีภรรยาคู่นั้น ถามเรียบๆเคียงๆพวกเขา ว่ามีคนเมืองZไปถามหาเธอไหม

แต่คำตอบของสามีภรรยาคู่นั้นคือไม่มี

เฉินถิงเซียวไม่คิดจะตามหาตัวเธอแล้วจริงๆเหรอ ?

……

และแล้วเวลาหนึ่งเดือนก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

หนังสือสัญญาที่เป็นแบบลายลักษณ์อักษร ก็ถูกส่งมาทางไปรษณีย์แบบด่วนพิเศษระหว่างประเทศ แต่ก็ไม่เห็นคนของเฉินถิงเซียวมาตามหาเธอ

เด็กที่ไม่ได้รับความรักก็มักจะโตเป็นผู้ใหญ่ได้เร็วกว่า และสำหรับเธอก็มักจะควบคุมสติอารมณ์ของเธอให้สงบนิ่งได้ดีกว่า

ในตอนนี้ มู่น่อนน่อนเองก็รู้แจ้งอย่างแจ่มชัด ว่าเฉินถิงเซียวนั้นคงไม่คิดที่จะตามหาเธอแล้ว

ในเมื่อเฉินถิงเซียวไม่คิดที่จะตามหาเธอแล้ว เธอก็ไม่จำเป็นต้องคอยหลบๆซ่อนๆอีกต่อไป

หลังจากที่เธอมีเบอร์โทรศัพท์ใหม่ ก็ติดต่อไปหาเสิ่นเหลียงอีกครั้ง

จากนั้น เธอก็กลับไปยังซิดนีย์อีกรอบ เช่าบ้านพักที่ริมทะเลหลังหนึ่งแล้วอาศัยอยู่ที่นั่น

เธอเคยคิดที่จะกลับไปเมืองหู้หยาง

แต่คิดไปคิดมา ในเมื่อลำบากลำบนหลุดพ้นมาได้ ก็ไม่ควรกลับไปที่นั่นอีก

อีกอย่าง ต่อให้จะกลับไปที่เมืองหู้หยางได้ แล้วที่นั่นจะยังหลงเหลืออะไรให้เธอได้อาลัยอาวรณ์อีก ?

แต่ในใจของเธอกลับมีลางสังหรณ์ที่อธิบายไม่ถูก เธอรู้สึกว่าเฉินถิงเซียวไม่น่าจะปล่อยให้เรื่องทุกอย่างมันเป็นไปแบบนี้

บางทีเขาอาจจะยังไม่มาตามหาเธอในตอนนี้ แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าหากเด็กคลอดออกมา เฉินถิงเซียวจะไม่มาตามเอาเด็กไป……

คิดไตร่ตรองดูแล้ว อยู่ที่ซิดนีย์น่าจะดีที่สุด

……

ฉินสุ่ยซานชอบบทละครของมู่น่อนน่อนมาก เธอมักจะวิดีโอคอลกับมู่น่อนน่อนเรื่องบทละครอยู่บ่อยๆ

เพราะบทละครเขียนออกมาตามจินตนาการของคน มักจะมีแง่มุมที่ไม่สมเหตุสมผลตามหลักความเป็นจริงอยู่บ้าง และการถ่ายทำละครที่ต้องออกฉายบนหน้าเว็บต่อสาธารณชนนี้ ก็ต้องผ่านกระบวนการตรวจสอบจากคณะกรรมการด้านภาพยนตร์ และการพิจารณากลั่นกรอง

บทละครต้องแก้ไปแก้มา รอให้เสร็จสมบูรณ์ ก็ราวๆเดือนเมษายน

แต่วันกำหนดคลอดของมู่น่อนน่อนนั้นคือเดือนกรกฎาคม

“นี่เป็นบทสุดท้ายแล้ว คุณเอาไปดูก่อน หากไม่มีปัญหาอะไร ก็จบแบบนี้ หลังจากนี้ฉันก็จะได้ดูแลลูกในท้องอย่างสบายใจซะที”

ในขณะที่มู่น่อนน่อนพูด ก็กดปุ่มส่ง ส่งเนื้อหาของบทละครสุดท้ายให้ฉินสุ่ยซานไป

จากนั้น เธอก็บิดคอไปมา แล้วมือกุมไปที่หน้าท้องที่ราวกับลูกบอลขนาดใหญ่อย่างเคยชิน

ฉินสุ่ยซานเห็นหน้าท้องของมู่น่อนน่อนผ่านวิดีโอคอล ก็ลังเลไปชั่วขณะ เอ่ยถามไปว่า“เธอกะจะคลอดลูกที่ต่างประเทศเหรอ ? ”

“อืม”มู่น่อนน่อนพยักหน้าให้

ในช่วงหลายเดือนมานี้ เธอกับฉินสุ่ยซานพูดคุยกันเรื่องของบทละคร มักมีหลายครั้งที่ความเห็นแตกต่างกัน ก็จะทะเลาะกันขึ้นมา และต่างก็จะไม่มีใครยอมใคร

แต่การทะเลาะกันนั้นก็ทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเขาสนิทสนมกันมากขึ้น

ฉินสุ่ยซานถามเธอ “เฉินถิงเซียวมาหาเธอไหม？”

มู่น่อนน่อนอึ้งไปชั่วขณะแล้วตอบว่า “ไม่”

“พวกเธอ……”

“พอแล้ว วันนี้พอแค่นี้ก่อน ฉันเหนื่อยแล้ว มีอะไรไว้ค่อยคุยกัน”มู่น่อนน่อนไม่รอให้อีกฝ่ายได้พูดจบ ก็กดตัดสายวิดีโอคอลทิ้งทันที

หลังจากที่กดวางสายไป มู่น่อนน่อนก็นั่งเหม่อลอยอยู่ที่โต๊ะทำงานอยู่ชั่วครู่ จากนั้นก็เปิดเข้าเว็บ แล้วเริ่มค้นหาคำว่า“เฉินถิงเซียว”

คลิกไปที่ปุ่มค้นหา หน้าเว็บก็โผล่ออกมา สายตาของมู่น่อนน่อนจับจ้องมองไปยังส่วนบนของหน้าเว็บที่มีตัวอักษรที่ไม่ค่อยโดดเด่นอะไร：ที่ค้นหาได้มี14,700,000 รายการ

ด้านล่างเป็นข้อมูลส่วนตัวของ“เฉินถิงเซียว”

ถัดลงไป เป็น“ข้อมูลที่เกี่ยวข้องล่าสุด”ของเฉินถิงเซียว

ผลการค้นหาข้อมูลล้วนเกี่ยวข้องกับเฉินถิงเซียวทั้งสิ้น

มีที่พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องของตัวเขาเอง และมีเรื่องที่พูดคุยเกี่ยวกับตระกูลเฉิน

เฉินถิงเซียวเข้ามาบริหารบริษัทเฉินซื่อ และเดิมทีตัวเขาเองก็มักจะถูกพูดถึงอยู่บ่อยแล้ว เรื่องเล็กๆน้อยๆ ก็มักจะถูกสื่อสำนักข่าวกระตือรือร้นที่จะรายงานข่าว

หากเธอต้องการจะรู้ข่าวคราวของเขา ก็เป็นเรื่องที่ง่ายมาก