ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 3

ตอนที่3 สัมผัสมือใช้ได้

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น

มู่น่อนน่อนที่พิงอยู่บนหัวนอนสะดุ้งตื่น

ถึงสังเกตเห็นว่าฟ้าสว่างแล้ว

เมื่อคืนเฉินถิงเซียวไม่ได้กลับมา

ในใจเธอผ่อนคลายลงหน่อย แต่ก็หน่วงเล็กน้อย

ความรู้สึกนี้ก็เหมือนกับมีมีดแขวนไว้เหนือหัว ไม่ตัดลงมาสักที ทำให้เธออกสั่นขวัญหายอยู่เสมอ

......

มู่น่อนน่อนอาบน้ำแต่งตัวเสร็จลงชั้นล่าง ก็มีบอดี้การ์ดพอเธอไปห้องอาหาร

ห้องอาหารกับห้องครัวห่างกันไม่ไกล พอเธอเข้าไป ก็เห็นคนรูปร่างใหญ่โตคนหนึ่งถืออาหารเช้าเดินออกมาจากห้องครัวพอดี

หลังจากเห็นชัดว่าผู้ชายคนนั้นคือเฉินเจียฉิน เธออยากจะหันหลังเดินออกไปเลย แต่นึกไม่ถึงว่าผู้ชายจะเรียกออกมาว่า"พี่สะใภ้ อรุณสวัสดิ์"

เสียงของเขาน่าฟัง แต่กลับมีความเจ้าชู้มาก

บอดี้การ์ดข้างๆกระตุกไหล่ นี้คุณชายเล่นคอสเพลย์กับคุณผู้หญิงอยู่เหรอ?

มู่น่อนน่อนเห็นเขาแล้วรู้สึกเอือมระอามาก ไม่รู้ว่าลูกพี่ลูกน้องคนน้อง ไม่รู้ว่าทำอะไรที่บ้านลูกพี่ลูกน้องคนพี่ทุกวัน

"สวัสดีตอนเช้า"เธอดันแว่นลง พูดเสียงแข็งจบ ก็หันหัวมองบอดี้การ์ดข้างหลัง"คุณชายพวกเธอไม่อยู่ที่นี่เหรอ?"

บอดี้การ์ดมองเฉินถิงเซียวที่ไม่มีอารมณ์ใดๆอย่างระมัดระวัง ฝืนใจลืมตาพูดโกหก"ช่วงนี้คุณชายไม่ค่อยสบาย คนอยู่ที่โรงพยาบาล"

มู่น่อนน่อนดูเผินๆเหมือนโง่ แค่เพราะว่าถูกยับยั้งไม่ให้แย่งซีนพี่ชายพี่สาวมาตั้งแต่เด็ก เลยต้องซ่อนศักยภาพที่แท้จริงของตัวเองเอาไว้

คำโกหกที่ไม่ได้เรื่องมากของบอดี้การ์ด หลอกเธอไม่ได้อยู่แล้ว

แต่เธอก็ยังพยักหน้าแสดงความเข้าใจ"อ๋อ งั้นฉันไปเยี่ยมเขาได้ไหม?"

"ช่วงนี้ไม่ค่อยสะดวกสักเท่าไหร่"บอดี้การ์ดพูดโกหกด้วยความหวังดีต่อไป

ดูเหมือนเฉินถิงเซียวไม่ชอบเธอมาก ขนาดเจอยังไม่อยากเจอเธอเลย