ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 309

มู่น่อนน่อนรู้สึกว่าเฉินถิงเซียวสนใจผิดจุด

แม้เธอจะไปเจอเสิ่นชูหานก็จริง แต่ตอนนี้ที่ควรสนใจต้องเป็นผลตรวจดีเอ็นเอฉบับนี้ไม่ใช่เหรอ?

มู่น่อนน่อนรู้สึกเหนื่อยใจ: “อืม”

“ไม่ฟังที่ฉันพูดเลยหรือไง?” เฉินถิงเซียววางผลตรวจดีเอ็นเอไว้ข้างๆ แล้วมองเธอด้วยแววตาเย็นชา

“พวกเรายังไม่ต้องพูดเรื่องนี้หรอก” ตอนนี้มู่น่อนน่อนแค่อยากรู้เรื่องผลตรวจดีเอ็นเอ ว่าเป็นของซือเฉิงหยู้กับเฉินชิงเฟิงจริงหรือเปล่า

เฉินถิงเซียวกลับแสดงออกอย่างจริงจัง: “ไม่อธิบายเรื่องนี้มาให้รู้เรื่อง ฉันจะไม่ยอมคุยเรื่องอื่นกับเธออีก”

“ใช่ ฉันไปเจอเสิ่นชูหานมาจริง แต่นั่นก็เพื่อเรื่องนี้ไง” มู่น่อนน่อนอธิบายกับเขาอย่างอดทน: “พวกเราแค่คุยกันสักพัก กินข้าวสักมื้อ ไม่ได้ทำ…….”

สีหน้าของเฉินถิงเซียวบึ้งตึงมากขึ้น: “ยังไปกินข้าวด้วยเหรอ?”

มู่น่อนน่อนรู้สึกว่าตัวเองไม่ควรซื่อตรงขนาดนี้ จะอธิบายละเอียดทำไมเนี้ย

“ก็แค่ข้าวมื้อเดียวเอง” มู่น่อนน่อนเม้มปากบาง สำรวจดูปฏิกิริยาของเฉินถิงเซียวอย่างระมัดระวัง

“เหอะ” เฉินถิงเซียวแสยะยิ้มเย็นชา: “ครั้งก่อนไปร่วมงานเลี้ยงกับเขา ครั้งนี้ไปกินข้าวด้วยกัน ครั้งหน้าล่ะ? พวกเธอจะทำอะไรด้วยกันอีก?”

มู่น่อนน่อนรู้สึกว่าเฉินถิงเซียวพูดแรงเกินไปแล้ว

เธออยากรู้ความลับที่เกี่ยวข้องกับตระกูลเฉินจากเสิ่นชูหานมาตลอด และเสิ่นชูหานบอกเธอแล้ว เธอแค่เลี้ยงข้าวเขาตอบแทนเอง

“ฉันกับเขาไม่มีอะไรกันจริงๆนะ พวกเรา……”

เฉินถิงเซียวตัดจบคำอธิบายของมู่น่อนน่อน: “สนิทกันเร็วจังเลยนะ ความสัมพันธ์ของเธอกับมันพัฒนาเร็วขนาดนี้เลยเหรอ!”

“เฉินถิงเซียว ถ้านายเป็นแบบนี้อีก ฉันจะโกรธจริงๆแล้วนะ!” ที่มู่น่อนน่อนรับไม่ได้คืน เฉินถิงเซียวหึงโดยไร้ความหมายแบบนี้อยู่เรื่อย

เฉินถิงเซียวพูดอย่างเย็นชาว่า: “ฉันโกรธแล้วนะ”

มู่น่อนน่อน: “……”

เธอรู้สึกว่าเฉินถิงเซียวทำตัวเหมือนเด็ก

“เอาล่ะ พวกเรามาพูดเรื่องผลตรวจดีเอ็นเอเถอะ” มู่น่อนน่อนยื่นมือไปจับมือเขาไว้

เธอคว้ามือเฉินถิงเซียวไว้ แต่กลับถูกเฉินถิงเซียวจับมือไว้แทน

รู้สึกฝ่ามืออบอุ่นมาก สีหน้าของเฉินถิงเซียวก็ดีขึ้นกว่าเมื่อกี้มาก

เขามองมู่น่อนน่อน แล้วพูดว่า: “เธอเคยคิดไหมว่า ทำไมเสิ่นชูหานรู้ความสัมพันธ์ของฉันกับซือเฉิงหยู้?”

ความสัมพันธ์ของเฉินถิงเซียวกับซือเฉิงหยู้ไม่เคยประกาศออกมาเลย

ดังนั้นเสิ่นชูหานน่าจะไม่รู้ความสัมพันธ์ของเฉินถิงเซียวกับซือเฉิงหยู้สิ

แต่ว่า เสิ่นชูหานกลับรู้ว่าซือเฉิงหยู้เป็นคนของตระกูลเฉิน

มู่น่อนน่อนครุ่นคิดแล้วพูดว่า: “หรือว่า เขาบังเอิญรู้เรื่องนี้เหรอ?”

เฉินถิงเซียวเลิกคิ้วขึ้น: “ทำไมเขาถึงเจอความบังเอิญทั้งหมดคนเดียว ทำไมไม่ไปซื้อหวยล่ะ ไม่แน่อาจจะถูกห้าร้อยล้านก็ได้”

คำพูดของเฉินถิงเซียว บางครั้งก็แอบแรงอยู่เหมือนกัน

มู่น่อนน่อนถามอย่างสงสัย: “แล้วทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ?”

เฉินถิงเซียวสีหน้าเย็นชาขึ้นมา: “มีคนตั้งใจให้เสิ่นชูหาน ให้เขาเอาผลตรวจดีเอ็นเอนี้มาให้พวกเรา”

มู่น่อนน่อนรู้สึกที่เฉินถิงเซียวพูดมามีเหตุผล

“งั้นคนคนนี้เป็นใครกันล่ะ?” มู่น่อนน่อนยังคิดว่าได้ผลตรวจดีเอ็นเอนี้มา คิดว่าสถานการณ์ทุกอย่างจะดีขึ้น แต่ไม่คิดว่าเรื่องราวจะซับซ้อนมากขึ้นกว่าเดิม

เฉินถิงเซียวขมวดคิ้วเป็นปม ไม่ได้พูดอะไรอีก