ตอนที่ 31 ให้เธอยอมว่าเธอโฆษณาเกินจริง
มู่น่อนน่อนเอียงหัวไปอีกข้างหนึ่งเพื่อเลี่ยงสายตาอันคมกริบของเขาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบว่า “ไม่เกี่ยวกับคุณ”
“งั้นเกี่ยวกับใครหรือครับ”
เฉินถิงเซียว จ้องมองเธออย่างกระชั้นชิด และตัวร่างของเขาที่สง่างามกีดขวางทางถอยของเธอไปหมดทำให้เธอไม่เหลือโอกาสหนีไปสักนิด
มู่น่อนน่อนได้ดมกลิ่นสุขุมอันพิเศษของเขา แต่ก็ไม่ได้ให้บรรยากาศของเขาที่มีความกดขี่เบาลงสักนิด
หัวใจของเธอเต้นเร็วเป็นอย่างมาก เธอรู้สึกว่าแค่พูดเพิ่มอีกคำก็จะกลายเป็นข้อบกพร่องไป
“เฉินเจียฉิน” ไม่ใช่คุณชายธรรมดาที่โง่เง่า เขาฉลาดกว่าที่เธอคิดไปหลายเท่า
“ไม่พูดอีกแล้วหรือ” เฉินถิงเซียวถอยไปครึ่งก้าวอย่างกะทันหัน
มู่น่อนน่อนคิดว่าสุดท้ายเขาก็ยอมปล่อยเธอไปแล้ว แต่วินาทีถัดไป หัวใจของเธอก็ถูกยกขึ้นอีก
เฉินถิงเซียวมองหน้าเธอแล้วพูดอย่างสะเพร่าว่า “ไปล้างหน้า”
มู่น่อนน่อนกัดริมฝีปากหนึ่งที ทันใดนั้นก็มองไปทางประตูโรงอาหารโดยสีหน้าประหลาดใจแล้วพูดว่า “คุณพ่อ”
เฉินถิงเซียวฟังแล้วพูดแบบไม่ใส่ใจว่า “เกมเล็กๆแบบนี้ ไร้สาระมากเลย”
บนใบหน้าของมู่น่อนน่อนนั้นไม่ได้สังเกตถึงความขัดเขินที่ถูกเขาเปิดโปง กลับขมวดคิ้วและแสดงความอึดอัดใจทั้งหน้า
เฉินถิงเซียวเกิดความสงสัยขึ้นมา จึงหันตัวไปมองข้างหลัง แต่ปรากฏว่าข้างหลังไม่ได้มีอะไรเลย
ในยามที่เขาหันตัวไปมู่น่อนน่อนก็วิ่งหนีไปทันที
เฉินถิงเซียวตะลึงอยู่สักสองสามวินาทีแล้วก็ก้าวเท้าหมายจะไล่ตามไป แต่ยังไม่ก้าวไปก็หยุดเท้าอย่างรวดเร็ว
ใจเย็นๆ ยังมีเวลาอีกมากมาย
เขาหันตัวกลับนั่งที่โต๊ะอาหารแล้วกินข้าวต่อ
อร่อยกว่าฝีมือของพวกลูกน้องจริงๆด้วย
......
มู่น่อนน่อนวิ่งเข้ากลับถึงห้องตัวเอง แล้วก็พิงประตูหมอบไปหายใจลึกๆ
เมื่อกี้ “เฉินเจียฉิน”ทำให้เธอตกใจหมดเลย
แม้ว่าเธอไม่ใช่ตั้งใจทำตัวเป็นคนน่าเกลียด แต่ถ้าจะอธิบายก็จะก่อเรื่องวุ่นวายที่ไม่จำเป็นขึ้นมาอีกมากมาย
หลังจากเรื่องนี้ “เฉินเจียฉิน”ก็เป็นคนอันตรายมากทีเดียวสำหรับเธอแล้ว ถ้าเขาไม่ย้ายออกไป เธอก็จะหาทางย้ายออกไปแน่นอน
หลังอาบน้ำเสร็จแล้วนอนบนเตียงโดยใจหมกมุ่นมู่น่อนน่อนก็ได้รับสายของเสิ่นเหลียง
“น่อนน่อน Weiboของบริษัทมู่ซื่อประกาศว่าพรุ่งนี้จะอธิบายรายละเอียดของเรื่องวิดีโออย่างเปิดเผย จุดประสงค์ของเขาคืออะไร”
มู่น่อนน่อนเย้ยหยันว่า “พวกเขาอยากให้ฉันไปอธิบาย ‘ ความเข้าใจผิด’ กับสื่อมวลชนด้วยตัวเอง”
“วิดีโอนั้นเป็นหลักฐานแท้ๆอยู่แล้ว พวกเขาอยากให้เธออธิบายยังไง อยากจะให้เธอเป็นแพะรับบาปหรือ” น้ำเสียงของเสิ่นเหลียงเต็มไปด้วยความโกรธ
มู่น่อนน่อนพูดอย่างไม่แคร์ว่า “ไม่เป็นไรหรอก แล้วแต่เขา”
เธอเอาใจอารมณ์เสิ่นเหลียงแล้วเปิดคอมพิวเตอร์ดูWeibo เห็นว่าWeiboของบริษัทมู่ซื่อได้ประกาศข่าวนี้จริงๆ
พรุ่งนี้คนในตระกูลมู่คงจะมาหาเธอแล้ว
เดาไม่ผิดจริงๆ เช้าวันรุ่งขึ้น มู่ลี่เหยียนก็โทรหาเสิ่นเสี่ยวยี่
“พอดีบริษัทเรามีงานเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ในวันนี้ เธอไปดูเลเวทีและแวะอธิบายเรื่องวิดีโอหน่อย ”
มู่น่อนน่อนตอบด้วยเสียงน่ารัก “ค่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม
พระเอกชอบใช้อำนาจบังคับ ไม่ฟังความคิดเห็นนางเอก พอมีปัญหา แทนที่จะอธิบายว่าจะทำอะไร กลับเลือกที่จะปิดปังและทำร้ายจิตใจ ไม่น่าให้อภัยอ่ะ น่าจะต่างคนต่างอยู่ ขัดใจว่าทำไมปล่อยให้ลูกทารกโดนลักพาตัวไปได้ โคตรไม่รอบคอบอ่ะ เรื่องไอ้ลู่ก็เหมือนกัน นาวเอกโง่จนไม่เห็นความไม่สมเหตุสมผลใดๆ จนความจำกลับมา มันก็ต้องสงสัยแล้วป่ะว่าตอนก่อนจะเสียความทรงจำ ไอ้ลู่แอบเข้าไปในห้องตัวเองทำไม และต้องเอะใจและตัดความสัมพันธ์สิเพราะถามอะไรก็ไม่เคยตอบ พระเอกก็เหมือนกัน รู้สึกว่าไอ้ลู่มีจุดประสงค์ไม่ดี แต่ก็ไม่ทำอะไร ให้โอกาสมันก่อเรื่อง 3-4 บทสุดท้ายรวบรัดตัดจบมาก ปมต่างๆก็ไม่เคลียร์ ไม่รู้แม่พระเอกยังอยู่หรือตาย ทำไมไอ้ลู่ถึงเลี้ยงนางเอกมาตั้งสามปีแทนที่จะรีบเอาไปผ่าตัดให้น้องสาว ทำไมถึงพยายามจะให้พระเอกลืมนางเอกและทำร้ายนางเอก อ่านจนจบก็ไม่เห็นบอกว่ามีความแค้นอะไรกับพระเอก และทำไมมุ่งเป้ามาที่นางเอก และไอ้ปากกาหมึกซึมที่พระเอกเก็บไว้น่ะ ก็ไม่มีอธิบายเพิ่ม แค่เปรยว่านางเอกเคยเอาปากกาให้เด็กขอทาน ต่ไม่บอกว่ามันมีความสำคัญยังไง สรุปอ่านแล้วขัดใจหลายอย่างมากค่ะ...
ขอบคุณนะคะที่อัพจนจบ❤️❤️❤️...
แรกๆฉันเชียร์เธอหมดใจแต่มู่น่อนน่อนนี่เธอก็ดื้อเกินไปนะ รู้ทั้งรู้ยังจะชอบสร้างปัญหาซ้ำแล้วซ้ำอีก มั่นใจตัวเองอะไรผิดๆเกิ๊นนน ฉันเริ่มจะเบื่อเธอแล้วนะ เจอก็เจอแล้วแค่กลับไป แล้วยังจะคิดกลับไปให้เขาเฉือนอวัยวะไง!!!! ตัวเองจะไปสืบอะไรจากไหน?!!!...