ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 334

มู่น่อนน่อนสามารถคิดถึงเรื่องเหล่านี้ได้ แล้วทำไมเขาจะคิดไม่ได้ล่ะ

แม้เขาจะเตรียมใจเป็นอย่างดีกับสิ่งที่เลวร้ายที่สุดเอาไว้แล้ว แต่เมื่อเขาลอกเอาสิ่งบดบังที่อยู่ภายนอกออกทีละน้อย เมื่อความลับที่สงสัยว่าเกี่ยวข้องกับความจริงปรากฏขึ้น เขายังคงรู้สึกว่ามันค่อนข้างไม่น่าเชื่อ

เพราะท้ายที่สุดแล้วล้วนเป็นญาติซึ่งเลือดข้นกว่าน้ำ

เฉินเหลียนดีต่อเขามาโดยตลอด ซือเฉิงหยู้เคยเป็นพี่ชายที่ดีที่สุดของเขา เฉินชิงเฟิงก็เป็นพ่อที่ทิ้งความทรงจำที่มีความสุขในวัยเด็กของเขา

เขาเย็นชาแต่ไม่เลือดเย็น เมื่อทุกสิ่งชี้ไปยังความจริงที่เป็นไปได้ เขาจึงเกิดความลังเลไปชั่วขณะ

เขาไม่ได้มั่นใจในทันที และกำลังรอ บางทีเรื่องราวอาจเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางอื่น

แต่ว่า แม้แต่มู่น่อนน่อนยังคิดอะไรที่ลึกซึ้งขนาดนั้นได้ แล้วเรื่องนี้ยังจะสามารถเปลี่ยนทิศทางได้อีกเหรอ

หลายปีมานี้ มีคนมากพอที่มีส่วนเกี่ยวข้อง

มันควรต้องได้รับการแก้ไขเสียที

……

หลังจากสือเย่พบเฉินถิงเซียวแล้วออกไปเมื่อเช้า ก็ไม่ได้กลับมาอีกเลย

เขาลองโทรหาเฉินถิงเซียว ปรากฏว่าเฉินถิงเซียวไม่รับ

เขารู้ว่าเฉินถิงเซียวไม่มีเหตุผลในเรื่องที่เกี่ยวกับมู่น่อนน่อน เมื่อเช้ายังสูบบุหรี่ไปตั้งมาก ทั้งคู่ต้องทะเลาะกันรุนแรงมากแน่นอน

ยิ่งคิดยิ่งกังวล เขาจึงจำต้องโทรหามู่น่อนน่อน

เมื่อมู่น่อนน่อนเห็นสายขึ้นแสดงว่าเป็นสือเย่ จึงค่อนข้างแปลกใจ “สือเย่? มีเรื่องอะไรเหรอ”

“คุณหญิงน้อย คุณผู้ชายมาหาคุณหรือเปล่าครับ”

สือเย่ติดนิสัยเรียกมู่น่อนน่อนว่า “คุณหญิงน้อย” มู่น่อนน่อนแก้ให้เขาหลายครั้งแล้ว เขาก็ยังคงเรียกแบบนี้ มู่น่อนน่อนจึงปล่อยเลยตามเลย

“เขาควรอยู่บริษัทไม่ใช่เหรอ ทำไมจะมาหาฉันล่ะ” มู่น่อนน่อนกำลังตรวจสอบข้อมูลหน้าคอมพิวเตอร์ ได้ยินเขาพูดอย่างนั้นจึงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว “เขาไม่ได้อยู่บริษัทเหรอ”

สือเย่ได้ยินเธอพูดแบบนี้ก็ยิ่งกังวล

“เอ่อคือ......” สือเย่อยากถามว่าพวกเขาทะเลาะกันใช่หรือไม่ แต่ก็รู้สึกว่ามันค่อนข้างยากที่จะพูด

“คุณมีอะไรจะพูดก็พูดมาตรงๆ เถอะ” มู่น่อนน่อนผลักคอมพิวเตอร์ตรงหน้าออกเล็กน้อย แล้วคุยโทรศัพท์กับสือเย่อย่างจริงจัง

สือเย่กัดฟันก่อนจะถามว่า “คุณ......ทะเลาะกับคุณผู้ชายหรือเปล่าครับ”

การเป็นผู้ช่วยในแบบเขา เกรงว่าจะมีไม่เยอะ

นอกจากต้องคอยใส่ใจเฉินถิงเซียวเกี่ยวกับที่ที่กำลังอยู่ กำหนดการ และชีวิต ยังต้องใส่ใจด้านอารมณ์ความรู้สึกด้วย......

มู่น่อนน่อนปฏิเสธทันที “ใครจะไปกล้าทะเลาะกับเขา! ไม่ได้มีเรื่องอะไรค่ะ”

ไหนเลยเธอจะกล้าทะเลาะกับเฉินถิงเซียว ส่วนใหญ่เวลาที่เธอหาเรื่องเฉินถิงเซียว เฉินถิงเซียวแค่เหลือบมองก็หยุดเธอได้แล้ว

ทะเลาะกันน่ะเหรอ ไม่มีทาง

“ไม่งั้นเหรอครับ” คราวนี้สือเย่เริ่มประหลาดใจ “เมื่อเช้า คุณผู้ชายสูบบุหรี่ในห้องทำงานหมดทั้งกล่องเลยนะครับ”

ที่แท้ที่เฉินถิงเซียวสูบบุหรี่หนัก ไม่ใช่เป็นเพราะทะเลาะกับมู่น่อนน่อน

ได้ยินเขาพูดอย่างนี้ มู่น่อนน่อนก็นั่งไม่ติดทันที จนต้องลุกจากเก้าอี้ “เกิดเรื่องอะไรขึ้น”

เธอคุยโทรศัพท์ไปพลางหยิบกระเป๋าตัวเอง เดินไปถึงประตูและเปลี่ยนรองเท้า ก่อนจะตรงออกไปข้างนอก

น้ำเสียงของสือเย่เคร่งขรึม “ผมก็ไม่ทราบครับ คุณผู้ชายออกไปเมื่อเช้า ตอนนี้ยังไม่กลับมาเลยครับ”

เฉินถิงเซียวเป็นคนที่มีวินัยในตนเองสูง ทำอะไรก็ล้วนแล้วแต่เอาจริงเอาจังและมุ่งมัน ไม่เคยเลิกงานครึ่งวันแล้วหายออกไปกะทันหัน

แน่นอนว่า ถ้าหากออกไปเพราะมู่น่อนน่อน อันนี้ไม่นับรวม

“ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะออกไปตามหาเขา”

มู่น่อนน่อนวางสาย ลงไปชั้นล่างแล้วขับรถออกไป

ต้องเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเฉินถิงเซียวแน่ ถึงได้สูบบุหรี่ทั้งกล่องจนหมด

ตอนเช้าที่ออกไปยังดีๆ อยู่เลย ทำไมไปบริษัทแล้วเป็นแบบนี้