ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 379

สือเย่ไม่ได้ออกไปทันที

เฉินถิงเซียวถามเขากลับ “ยังมีเรื่องอะไรอีก?”

สือเย่พูดด้วยท่าทางจริงจัง “คุณชาย เอกสารของทั้งสองคนนี้ไม่ครบ โดยเฉพาะของลี่จิ่วเชียน สถานะของเขาต้องไม่ธรรมดาแน่นอน”

ก่อนหน้าที่พวกเขาจะออกเดินทางไปยังเกาะเล็กๆ ในปีนั้น ลี่จิ่วเชียนกับมู่น่อนน่อนก็ถูกปาปารัสซีแอบถ่าย เฉินถิงเซียวเลยให้เขาเคยไปสืบเรื่องผู้ชายที่ชื่อว่าลี่จิ่วเชียน

ในตอนนั้น ข้อมูลที่เขาสืบมาได้ก็น้อยมากจนเห็นได้ชัด

ลี่จิ่วเชียนผู้ชายคนนี้ก็เหมือนกับโผล่ออกมาจากอากาศ สถานะดูธรรมดาและสะอาดมาก แต่กลับทำให้คนเกิดความสงสัย

ทว่าก็ไม่สามารถคาดเดาจุดประสงค์ของเขาได้

“จริงเหรอ?” เฉินถิงเซียวชำเลืองมองเขา และรีบหยิบดูข้อมูลของมู่น่อนน่อนอีกครั้ง “แต่ทำไมผมรู้สึกว่าสถานะของมู่น่อนน่อนมันไม่ธรรมดามากกว่าล่ะ”

สือเย่คุ้นชินกับเฉินถิงเซียว เลยไม่พลาดกับแววตายินดีที่ปรากฏขึ้นในดวงตาของเฉินถิงเซียวนั้นได้

“ครับ สถานะของคุณมู่เองก็ไม่ธรรมดาจริงๆ” มู่น่อนน่อนเป็นแม่บังเกิดเหล้าของลูกของเขา เป็นภรรยาของเขา แล้วสถานะมันยังจะธรรมดาอยู่ไหมล่ะ?

แต่ก็เห็นได้อย่างชัดเจน เฉินถิงเซียวแสดงความสนใจต่อมู่น่อนน่อนมาก

หรือนี่จะเป็น....พรหมลิขิตที่เขาเล่ากันต่อๆ มา

เฉินถิงเซียวได้ยินแล้ว พลันเลิกคิ้วขึ้น “ยังมีความหมายอื่นอยู่ในคำพูดเหรอ?”

สือเย่โค้งคอลงด้วยความเคารพ และไม่กล้าพูดต่อ

เฉินถิงเซียวราบกับไม่อยากจะพูดอะไรกับเขาอีก “ออกไปได้”

หลังจากที่สือเย่ออกไป เฉินถิงเซียวเริ่มตกอยู่ในภวังค์ไปบ้าง

จนเฉินมู่คว้าข้อมูลจากด้านหน้าของเขาไปวาดรูปมั่วๆ เขาถึงได้สติกลับมา

เธอหยิบเอกสารแผ่นนั้นไปปู ปากก็พูดไม่หยุด “หนูวาดเฉินชิงเซียว”

เฉินถิงเซียวเหลือบตามอง ก็เห็นว่าเป็นข้อมูลส่วนตัวของมู่น่อนน่อน พลางยื่นมือออกไปหยิบกลับมา เพื่อไม่ให้เธอวาดรูป

แม้ว่าเฉินมู่ปกติจะเป็นเด็กที่เชื่อฟังมาก แต่พอถูกรบกวนเวลาเล่นอยู่ ก็จะโกรธทันที

เธอทำปากคว่ำและมองมาทางเฉินถิงเซียว “หึ!เอาคืนมาให้หนู!”

เฉินถิงเซียวพลันใช้มือเอากระดาษข้อมูลของลี่จิ่วเชียนคนนั้นวางตรงด้านหน้าของเฉินมู่ แทน “ใช่แผ่นนี้วาดรูปนะ มันยังว่างอยู่อีกครึ่งหนึ่ง”

เฉินมู่อ้าปากเล็กๆ จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงใจกว้าง “ให้อภัยพ่อแล้วค่ะ”

พูดจบ ก็ก้มหน้าวาดรูปต่อ

เฉินถิงเซียวถูกเธออารมณ์เสียใส่ เป็นแค่เจ้าก้อนกลมเล็กๆ เท่านี้ อยากจะจัดการแต่ไม่สามารถลงมือทำได้ สุดท้ายได้แค่ยื่นมือออกไปลูบศีรษะของเธอแทน

แต่เพราะเหตุนี้เองจึงทำให้เกิดความสงสัยในตัวเฉินมู่

“โอ๊ย อย่าแตะต้องหนูสิ!” ขนตาของเฉินมู่ย่นเข้าหากันจนเป็นปม ดูเหมือนว่ากำลังโกรธอยู่

เฉินถิงเซียวเปลี่ยนเรื่องทันที “หนูบอกว่าวาดรูปพ่ออยู่ไม่ใช่เหรอ ไหนพ่อดูสิ?”

เฉินมู่รีบเอากระดาษมาอยู่ตรงด้านหน้าของเขาอย่างลิงโลด “คุณพ่อดูนี่ค่ะ นี่คือคุณพ่อค่ะ”

เฉินถิงเซียวมองเส้นเขียวๆ แดงๆ ที่เป็นวงอยู่ด้านบน พลันเอาแท็บเล็ตออกมาด้วยท่าทางปกติ “ดูการ์ตูนไหม?”

เฉินมู่พยักหน้าอย่างกับเจ้าไก่น้อยที่กำลังจิกเขา “ดูค่ะ!”

เฉินมู่นั่งกอดแท็บเล็ตดูการ์ตูนอยู่บนโซฟา เฉินถิงเซียวก็เริ่มกลับมาทำงานต่อ

……

เมื่อถึงเวลาเลิกงาน สือเย่ก็กลับมาแล้ว

ในมือของเขามีทะเบียนบ้านมาด้วย

“คุณชาย ของที่คุณต้องการครับ”

เขาเอาทะเบียนบ้านมาพร้อมทั้งกุญแจยื่นให้เฉินถิงเซียว

เฉินถิงเซียวเห็นทะเบียนบ้านมาพร้อมทั้งกุญแจยื่นอยู่ต่อหน้าเขา และทำสีหน้าคาดเดาไม่ได้มองมาทางสือเย่ “ไปเอาเงินมาจากไหน?”

สือเย่ลังเลอยู่สักพัก “เงินของคุณครับ”

ในอดีต เฉินถิงเซียวเชื่อมั่นใจเขามาก เฉินถิงเซียวเคยให้การ์ดเขาไว้หนึ่งใบ

เฉินจิ่งหยุ้นยังไม่เข้าใจในตัวเฉินถิงเซียว ดังนั้นเลยไม่รู้ว่าในมือของสือเย่ยังมีการ์ดแบบนี้อยู่อีกหนึ่งใบ

จากนั้นเฉินถิงเซียวก็เกิดเรื่องขึ้น เฉินจิ่งหยุ้นก็จัดการเลิกจ้างเขา การ์ดใบนี้ยังอยู่ในมือเขา ในที่สุดก็เอามาใช้งานได้สะดวกอีกครั้ง

ที่พักอาศัยของมู่น่อนน่อน ถือว่าเป็นหมู่บ้านหรูหราแห่งหนึ่ง