เมื่อเธอหันไปมองก็เห็นว่า เฉินถิงเซียวลดหน้าต่างรถทุกบานลง
ลมพัดเข้ามาจากหน้าต่างที่ถูกเปิดออก พร้อมกับความเย็นสบาย ไม่นานนักกลิ่นบุหรี่ภายในรถก็ถูกพัดออกไปจนหมด
ใจของมู่น่อนน่อนสั่นเล็กน้อย ก่อนจะหันหน้ามามองเฉินถิงเซียว
เฉินถิงเซียวก็ยังคงขับรถต่อไปข้างหน้าโดยไม่สนใจอะไร ใบหน้ายังคงดูไร้อารมณ์เหมือนเดิม ท่าทีที่แสดงออกดูเย็นชาปราศจากอารมณ์ความรู้สึก
เขาคงจะรู้สึกร้อนนิดหน่อยล่ะมั้ง
ผ่านไปไม่นานนัก รถของเฉินถิงเซียวก็จอดลง
เมื่อรถหยุดนิ่งแล้ว ก็มีลูกน้องมาเปิดประตูแทนเฉินถิงเซียว มู่น่อนน่อนกลับเปิดประตูรถลงด้วยตัวเอง
สือเย่เดินออกมาต้อนรับ " คุณชาย "
ดูเหมือนว่าเขาจะยืนรออยู่นานมากแล้ว เมื่อเห็นมู่น่อนน่อน เขาก็พยักหน้าแล้วเรียกเธอ " คุณมู่ "
จากนั้น เขาก็เดินไปยืนอยู่ข้างหลังถิงเซียว ขณะที่เขาพูดอะไรบางอย่างด้วยเสียงเบาๆ กับเฉินถิงเซียว ก็เดินเข้าไปข้างในด้วยกัน
มู่น่อนน่อนก็เดินขนาบข้างไปด้วย มือของเธอกำแน่นเพราะความตื่นเต้น
ถ้าตามพวกเขาเข้าไปในห้องทำงานห้องหนึ่ง หมอกับเฉินถิงเซียวคุยกันไม่กี่ประโยค ก็ได้รับรายงานประเมินDNAมา
หมอได้อธิบายเป็นภาษาทางการแพทย์อยู่ยกใหญ่ มู่น่อนน่อนฟังไม่ออกกันสักนิด
เฉินถิงเซียวกวาดสายตามองไปยังมู่น่อนน่อน นิ้วเรียวยาวนั้นก็เคาะลงบนที่วางแขนของเก้าอี้สองที และพูดออกมาด้วยท่าทีไม่รีบร้อน " พูดผลออกมาเลย "
หมอหยุดพูดด้วยความลนลาน ก่อนที่จะพูดออกมาว่า " คุณผู้หญิงมู่กับคุณหนูไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดต่อกันครับ "
" ไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดงั้นเหรอ? " มู่น่อนน่อนมีสีหน้าที่เปลี่ยนไปเล็กน้อย หรือว่าเสิ่นเหลียงจะหลอกเธอ?
จิตใต้สำนึกมีเสียงสะท้อนกลับจนทำให้เธอต้องหันกลับไปมองเฉินถิงเซียว
เฉินถิงเซียวพี่นั่งอยู่ตรงนั้นมีใบหน้าที่ดูเคร่งขรึม มือที่ขยับเมื่อกี้นี้หยุดนิ่ง ท่าทางที่ดูผ่อนคลายของเขาเมื่อกี้ได้หายไป
ไม่กี่วิต่อมา เขาก็หันไปมองทางสือเย่อย่างรวดเร็ว " ให้คุณมู่ออกไป "
น้ำเสียงของเขาดูเย็นชากว่าปกตินิดหน่อย จนไม่ได้สังเกตถึงความรีบเร่งที่ต่างจากเดิม
สือเย่เองก็ถูกผลของDNAทำให้ตกใจอยู่บ้าง ผลการเทียบDNA ในครั้งนี้ พูดได้ว่าไม่มีทางผิดพลาดแน่นอน ทำไมถึงไม่มีสายเลือดที่เกี่ยวพันกันล่ะ?
ถึงแม้ภายในใจของเขาจะรู้สึกสับสน แต่เมื่อเห็นใบหน้าที่เงียบขรึมของเฉินถิงเซียวแล้ว ก็เรารู้ได้ว่าเขาตอบสนองอย่างรวดเร็ว และออกความเห็นให้เอาตัวมู่น่อนน่อนออกไป
" คุณมู่ เชิญครับ " สือเย่หันไปยังมู่น่อนน่อน และทำมือเป็นสัญลักษณ์ว่า " เชิญ "
มู่น่อนน่อนยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น
เสิ่นเหลียงไม่มีทางหรอกเธอแน่
มีตรงไหนผิดพลาดหรือเปล่า?
เหมือนกับอุบัติเหตุของเธอกับลี่จิ่วเชียน หรือว่าจะมีคนคิดแผนอะไรจนมันเกิดเป็นข้อผิดพลาดแบบนี้?
หรือใครมันกล้าเล่นตุกติกอะไรต่อหน้าเฉินถิงเซียวกันนะ?
มู่น่อนน่อนไม่ได้เดินออกไปข้างนอกทันที แต่พูดออกมาด้วยสีหน้าที่สับสน " คุณเฉน! "
ท่าทีของคุณเฉนก็กลับมาดูผ่อนคลายเหมือนตอนแรก แต่เขาก็ไม่สนใจเธอเท่าไหร่ แต่ก็กลับพูดกับสือเย่แทน " ยังไม่ได้ยินที่ฉันพูดอีกเหรอ? "
มู่น่อนน่อนไม่อยากจะเชื่อว่าเสิ่นเหลียงจะหลอกเธอ เธอจึงพยายามที่จะอธิบาย " ฉันว่าเรื่องนี้อาจจะมีอะไรที่เข้าใจกันผิด คุณ...... "
เฉินถิงเซียวไม่ได้ต้องการจะฟังคำที่เธอพูดตั้งแต่แรกแล้ว เขาเพียงแค่ก้มหน้ามองดูผลการตรวจDANแผ่นนั้น
มู่น่อนน่อนเห็นดังนั้นแล้ว ก็ไม่รู้ว่าความโกรธมันผุดมันจากไหน จึงตะคอกใส่เขาเสียงดัง " เฉินถิงเซียว! "
เหมือนชายหนุ่มชะงักไปสักครู่ แต่ก็ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามอง
มู่น่อนน่อนยังอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ได้ยินเสียงสือเย่พูดขึ้นมานิ่งๆ " คุณมู่ เชิญมากับผมด้วยครับ "
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม
พระเอกชอบใช้อำนาจบังคับ ไม่ฟังความคิดเห็นนางเอก พอมีปัญหา แทนที่จะอธิบายว่าจะทำอะไร กลับเลือกที่จะปิดปังและทำร้ายจิตใจ ไม่น่าให้อภัยอ่ะ น่าจะต่างคนต่างอยู่ ขัดใจว่าทำไมปล่อยให้ลูกทารกโดนลักพาตัวไปได้ โคตรไม่รอบคอบอ่ะ เรื่องไอ้ลู่ก็เหมือนกัน นาวเอกโง่จนไม่เห็นความไม่สมเหตุสมผลใดๆ จนความจำกลับมา มันก็ต้องสงสัยแล้วป่ะว่าตอนก่อนจะเสียความทรงจำ ไอ้ลู่แอบเข้าไปในห้องตัวเองทำไม และต้องเอะใจและตัดความสัมพันธ์สิเพราะถามอะไรก็ไม่เคยตอบ พระเอกก็เหมือนกัน รู้สึกว่าไอ้ลู่มีจุดประสงค์ไม่ดี แต่ก็ไม่ทำอะไร ให้โอกาสมันก่อเรื่อง 3-4 บทสุดท้ายรวบรัดตัดจบมาก ปมต่างๆก็ไม่เคลียร์ ไม่รู้แม่พระเอกยังอยู่หรือตาย ทำไมไอ้ลู่ถึงเลี้ยงนางเอกมาตั้งสามปีแทนที่จะรีบเอาไปผ่าตัดให้น้องสาว ทำไมถึงพยายามจะให้พระเอกลืมนางเอกและทำร้ายนางเอก อ่านจนจบก็ไม่เห็นบอกว่ามีความแค้นอะไรกับพระเอก และทำไมมุ่งเป้ามาที่นางเอก และไอ้ปากกาหมึกซึมที่พระเอกเก็บไว้น่ะ ก็ไม่มีอธิบายเพิ่ม แค่เปรยว่านางเอกเคยเอาปากกาให้เด็กขอทาน ต่ไม่บอกว่ามันมีความสำคัญยังไง สรุปอ่านแล้วขัดใจหลายอย่างมากค่ะ...
ขอบคุณนะคะที่อัพจนจบ❤️❤️❤️...
แรกๆฉันเชียร์เธอหมดใจแต่มู่น่อนน่อนนี่เธอก็ดื้อเกินไปนะ รู้ทั้งรู้ยังจะชอบสร้างปัญหาซ้ำแล้วซ้ำอีก มั่นใจตัวเองอะไรผิดๆเกิ๊นนน ฉันเริ่มจะเบื่อเธอแล้วนะ เจอก็เจอแล้วแค่กลับไป แล้วยังจะคิดกลับไปให้เขาเฉือนอวัยวะไง!!!! ตัวเองจะไปสืบอะไรจากไหน?!!!...