ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 392

น้ำเสียงของเฉินถิงเซียว ดูจริงจังและขึงขังจนทำให้เฉินจิ่งหยุ้นกลัว

เธอเรียกเขาด้วยน้ำเสียงที่ลุกลน " ถิงเซียว! "

" เรื่องนี้ถูกกำหนดไว้แล้ว เรื่องไหนที่ไม่ควรยุ่งก็อย่ายื่นมือเข้ามายุ่ง " เฉินถิงเซียวสงสายตาที่สะท้อนไปถึงภายในใจใส่เธอ

สีหน้าของเฉินจิ่งหยุ้นตอนนี้เปลี่ยนไปโดยพลัน เท้าของเธอสะดุดโซซัดโซเซ ตุปัดตุเป๋ไปข้างหลังสองก้าว แล้วเอามือพยุงโต๊ะทำงานเพื่อให้ตัวเองยืนนิ่งได้

ถึงแม้เธอกับเฉินถิงเซียวตอนเด็กจะไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่

แต่พวกเขาก็เป็นพี่น้องฝาแฝดกัน ถึงจะมีบางครั้งที่มีพูดกันไม่ชัดเจนแต่ทั้งคู่ก็ต่างรู้กัน

เช่นในเวลานี้ ความหมายโดยนัยของเฉินถิงเซียวคือ เขารู้อยู่แล้วว่าเธอเล่นกลอุบายบางอย่างกับการเปรียบเทียบDANฉบับนี้

เฉินถิงเซียวพูดจบ ก็ออกไปพร้อมกับสือเย่

บอดี้การ์ดที่อยู่ข้างหลังเฉินจิ่งหยุ้นเห็นว่านายของตัวเองไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ เลย ก็ส่งเสียงเรียก " คุณผู้หญิง ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ? "

เฉินจิ่งหยุ้นไม่สนใจพวกเขา แต่เอาผลรายงานDNAนั้นขึ้นมาดู

เธอจ้องไปที่" มู่น่อนน่อน " สามตัวนี้ ด้วยสายตาที่คมดั่งมีด

เรื่องใหญ่ที่เกิดขึ้นเมื่อสามปีก่อน ครึ่งเก่าเล็กๆ นั้นแทบไม่เหลืออยู่เลย มู่น่อนน่อนดันไม่ตายเสียอย่างงั้น?

เฉินจิ่งหยุ้นกำมือแน่น เกลียดจนกัดฟันกรอด ทุกครั้งมันต้องเป็นนังผู้หญิงคนนี้ที่ทำลายเรื่องดีๆ ในชีวิตเธอ!

ผ่านไปนานมาก เธอถึงจะสงบอารมณ์ของตัวเองได้ แล้วพูดต่อว่า " ไปสืบเรื่องของผู้หญิงที่ชื่อว่ามู่น่อนน่อนมา "

........

มู่น่อนน่อนให้คนขับรถไปส่งเธอที่โรงพยาบาล

ตลอดทางเธอเอาแต่คิดเรื่องผลตรวจของDNA

แต่จะคิดยังไงก็หาเหตุผลของเรื่องนี้ออกมาไม่ได้

เสิ่นเหลียงคงไม่หลอกเธอหรอก ตอนนั้นเฉินถิงเซียวก็ไม่ได้ดูโกรธอะไร จะกลับให้คนรีบพาเธอออกไป

หรือว่าเรื่องนี้มีลับลมคมในอย่างอื่น?

เราออกจากโรงพยาบาลแล้ว เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่มู่น่อนน่อนความจำเสื่อม จึงมีอาการร้อนใจเช่นนี้

ถ้าเธอไม่ได้ความจำเสื่อมก็คงดี

ถ้าไม่ได้ความจำเสื่อม ปัญหาทั้งหมดที่มีตอนนี้คงไม่มีตั้งแต่แรก

เธอก็คงจะรู้ว่าตัวเองมีหรือไม่มีลูกสาว รู้ว่าตัวเองเคยผิดใจกับใคร แล้วก็รู้ว่าตัวเองเคยรักใครมาก่อน

คงไม่ต้องคิดหนักอยู่กับการเป็นฝ่ายที่ถูกกระทำเช่นนี้

มู่น่อนน่อนนั่งอยู่ในสวนดอกไม้สักพัก ก็ลุกขึ้นเดินไปยังห้องพักผู้ป่วยของลี่จิ่วเชียน

เธอพักประตูเข้าไป ก็เห็นกับตำรวจที่ใส่เครื่องแบบหลายคนยืนอยู่ในนั้น

ลี่จิ่วเชียนนั่งพิงอยู่ตรงหัวเตียง แล้วหน้ามาทางประตู

เมื่อเห็นว่าเป็นมู่น่อนน่อนที่เข้ามา เขาก็เอ่ยขึ้นมาว่า " กลับมาแล้วเหรอ "

" อืม "

มู่น่อนน่อนตอบรับสั้นๆ ก่อนจะเดินเข้ามา ลี่จิ่วเชียนก็อธิบายกับเธอ " ตำรวจเข้ามาสอบถามเรื่องอุบัติเหตุรถยนต์น่ะ "

มู่น่อนน่อนพยักหน้า แล้วเทน้ำให้ลี่จิ่วเชียน

ตำรวจก็สอบปากคำเบื้องต้นไปด้วย เป็นคำถามปกติทั่วไป

" คุณลี่ คุณเคยผิดใจอะไรกับใครหรือเปล่า? "

" ไม่มีครับ "

" เคยผิดใจอะไรกับใคร แต่ตัวเองไม่รู้ตัวหรือเปล่าครับ "

" ความเป็นไปได้ค่อนข้างน้อยนะ..... "

ตำรวจพยายามซักถาม แต่ดูเหมือนข้อมูลจะไม่มีประโยชน์อะไรเลย

ยังไม่ตำรวจนั้นก็หันมาถามทางมู่น่อนน่อน " ตอนที่เรื่องเกิด คุณมู่ก็อยู่ในรถด้วยใช่ไหมครับ? "

มู่น่อนน่อนให้ความร่วมมือกับตำรวจ ตอบด้วยสีหน้าที่จริงจัง " ใช่ค่ะ ฉันนั่งอยู่ตำแหน่งข้างคนขับ "

ตำรวจก็ถามคำถามเดียวกันขึ้นมา " คุณมู่เคยผิดใจอะไรกับใครไหมครับ? "

มู่น่อนน่อนคิดอย่างละเอียดอีกครั้ง นึกถึงคนที่พึ่งรู้จักในช่วงนี้

นอกจากลี่จิ่วเชียนก็คงจะเป็นพวกเสิ่นเหลียง

ถ้าพูดถึงคนที่ผิดใจละก็.......