ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 40

ตอนที่40 วงการนี้สับสนวุ่นวายมาก

มู่น่อนน่อนยืนอยู่ข้างหลังเสิ่นชูหานและถอยไปหนึ่งก้าว

มู่หวั่นขีโกรธมาก “ชูหานคุณอยากทำอะไร คุณอยากบกป้องผู้หญิงขี้เหร่คนนี้หรือ”

“เธอเป็นน้องสาวของคุณ” เสิ่นชูหานรู้สึกไม่ชอบมู่หวั่นขีตอนนี้

มู่หวั่นขีโตขึ้นมาโดยถูกตามใจ เธอฟังคำพูดของเสิ่นชูหานไม่เข้าหูหรอก เธอยิ้มแห้งๆ “คุณไม่ต้องมาทำเป็นคนดีตอนนี้ คุณเป็นคนเสนอฉันไปบอกว่าผู้หญิงขี้เหร่คนนี้แย่งสามีของฉัน”

เสิ่นชูหานพูดว่า “นั่นคือเพราะว่าผมถูกคุณหลอก”

พอได้ยินคำพูดของพวกเขา มู่น่อนน่อนจึงคิดว่าเมื่อก่อนเธอดูเบาเสิ่นชูหานไปแล้ว

ดูหน้ายิ่งเหมือนคนซื่อตรง แต่จริงไม่น่าไว้วางใจ

ดีที่ตอนนี้เธอรู้เนื้อแท้ของเสิ่นชูหานแล้ว

“พอเถอะ” มู่น่อนน่อนเดินเข้าจากหลังเสิ่นชูหานและพูดว่า “ให้ฉันคุยกับพี่ฉันหน่อยได้ไหม”

เมื่อก่อนเสิ่นชูหานถูกมู่หวั่นขีหลอกจึงเข้าใจผิดกับมู่น่อนน่อนตอนนี้มีข่าวน่าอายเกี่ยวกับมู่หวั่นขีออกมา เขาจึงเลือกยืนกับข้างมู่น่อนน่อน

ในสายตาของเขา สองคนนี้เป็นพี่น้องกันแท้ๆถ้ามีปัญหาอะไรก็ควรจัดการเอง เขาจึงพยักหัวแล้วออกไปจากห้อง

พอเสิ่นชูหานออกไป มู่หวั่นขีก็ด่าว่า “ผู้หญิงเลว แกทำร้ายฉัน ตอนนี้ทั้งหมดของฉันก็พังไปหมด”

เธออยากจะมาตีมู่น่อนน่อนแต่มู่น่อนน่อนหลีกไป เธอจึงล้มอยู่บนพื้น

มู่น่อนน่อนนั่งย่องๆข้างเธอแล้วดึงเส้นผมของเธอไว้พูดว่า “มู่หวั่นขีเธอสมน้ำหน้า พวกเธอบังคับฉันมากเกินไปแล้ว”

เธอดึงผมของมู่หวั่นขีอย่างแรง มู่หวั่นขีเจ็บจนหน้าซีด “มู่น่อนน่อนแกบ้าแล้วหรือ แกกล้าทำอย่างนี้กับฉันได้ยังไง”

มู่น่อนน่อนยิ้มเยาะแล้วตอบหน้ามู่หวั่นขีประมาณสี่ห้าที

“แก...ฉัน... เซียวชู่เหอ...จะไม่มีวัน......”

หน้ามู่หวั่นขีถูกตอบจนพอง เธอมองมู่น่อนน่อนด้วยความตกใจ เธอกลัวจนพูดประโยชน์ที่ครบไม่ได้

มู่น่อนน่อนยิ้มหวานว่า “การตบหน้าเมื่อกี๊สำหรับเธอ เธอยังอยากเอาเซียวชู่เหอมาบังคับฉันหรือ ตามใจเถอะ ฉันไม่สนใจเซียวชู่เหอ”

แม้ว่าพูดแบบนั้นไป แต่มู่น่อนน่อนรู้ว่าตนเองไม่มีวันจะใจร้ายกับเซียวชู่เหอจริงๆ

เธอไม่เคยคิดว่าจะแก้เผ็ดเขา

“วันหลังก็วางตัวให้ดีเถอะ อย่ามายุ่งกับฉันอีก”

มู่น่อนน่อนปล่อยผมมู่หวั่นขีแล้วยืนก้าวข้ามร่างกายมู่หวั่นขีออกไป

มู่หวั่นขียืนจากพื้น หน้าของเธอพองจนไม่น่าดูตาแดงของเธอเต็มไปด้วยความประสงค์ร้าย

มู่น่อนน่อนฉันจะให้เธอเจ็บกว่าฉันไปหลายร้อยเท่า

.....

แม้ว่าจัดการมู่หวั่นขีแล้วแต่มู่น่อนน่อนก็ไม่ค่อยดีใจเท่าไร

มู่หวั่นขีเป็นพี่สาวสายเลือดเดียวของเธอแท้ๆ แต่พวกเขาเป็นฝ่ายตรงการข้าม

สภาพของเธอไม่ค่อยดี การสัมภาษณ์ของตอนบ่ายก็ไม่ค่อยราบรื่น

ระหว่างทางกลับ เธอรับสายจากเสิ่นเหลียง

เสิ่นเหลียงพูดตรงๆว่า “มู่น่อนน่อนเธอได้รับการชวนสัมภาษณ์ของบริษัทเสิ้งติ่งใช่ไหม ”

“เธอรู้ได้ยังไง” มู่น่อนน่อนรู้สึกแปลกใจ

นึกถึงว่าเสิ่นเหลียงรู้จักกับกู้จือหยั่น หรือว่ากู้จือหยั่นเป็นนบอกเธอ

แต่ว่า เธอเห็น“เฉินเจียฉิน”ลงจากรถ......

ในเวลาที่อยู่รถเฉินถิงเซียวก็ได้เห็นมู่น่อนน่อนเขายิ้มทักทายว่า “พี่สะใภ้ครับ”

สือเย่ตามลงรถ พอได้ยินคำทักทายแล้วเขาก็รู้สึกเกิดอาการชาขึ้นมา

“ค่ะ” มู่น่อนน่อนตอบอย่างรีบเร่งแล้วก็เข้าไปข้างใน

แต่เรื่องทำให้เธอแปลกใจก็คือ ทำไม“เฉินเจียฉิน”อยู่กับสือเย่เสมอ

แต่เธอก็ไม่ค่อยคิดอะไรไปมาก พอได้รู้ว่าเฉินถิงเซียวก็อยู่ในบ้าน เธอก็ไปทำกับข้าวที่ห้องครัวแล้ว

หลังกินข้าวเสร็จเธอก็กลับห้องไปเล่นอินเตอร์เน็ต

ทันใดนั้น เธอได้เห็นข่าวหนึ่งข่าว

“[วงการนี้สบสนจริงๆ] ได้รับการชวนไปงานหนึ่งจากเพื่อ เราก็ว่างๆอยู่จึงรับปากไป แต่คิดไม่ถึงเลยว่างานนี้ไม่ใช่งานที่มีหน้ามีตา ทั้งผู้หญิงและผู้ชายก็รวมกันทำ......”

และข้างหลังยังมีวิดีโออยู่ด้วย

มู่น่อนน่อนเปิดวิดีโอมาดู เธอได้เห็นรูปทรงร่างกายของเสิ่นเหลียงแม้ว่าวิดีโอไม่ค่อยชัดแต่เธอก็ดูออกแล้ว

เธอยังจำได้ว่าเสิ่นเหลียงบอกว่าคืนนี้จะไปงาน

เธอจึงรีบเอามือถือโทรหาเสิ่นเหลียงแต่ไม่มีคนรับสาย

มู่น่อนน่อนรู้สึกเป็นห่วง จึงหยิบกระเป๋าออกไป

เธอหาวิธีเข้าไปถึงที่ที่จัดงาน บรรยากาศของงานแปลกๆ เธอหาไปทุกมุมของงานก็ไม่พบเสิ่นเหลียง

ในขณะที่เธอกำลังกลุ้มใจ เธอรู้สึกมีใครคนหนึ่งดึงแขนข้างหนึ่งของเธอไว้ เธอหมายจะหันตัวไปแต่แขนอีกข้างหนึ่งก็ถูกดึงไว้ทันที แล้วก็ถูกคนเทเหล้าเข้าปาก

พอดื่มเหล้าเข้าไป เธอก็รู้สึกว่าสายตาครึ้มๆ แล้วก็ถูกสองคนค้ำไปข้างนอกโดยตัวร่างกายของเธอที่อ่อนแอ