ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 41

ตอนที่ 41 ไม่กล้าจะก้าวเข้าไปอีกก้าว

มู่น่อนน่อนฟื้นคืนสติได้ไม่กี่นาที เธอก็รู้สึกว่ามีผู้ชายสองคนเข้ามาประคองตนเอาไว้

แรงของพวกเขามากเกินกว่าที่เธอจะดิ้นรน ถึงดิ้นรนไปก็ราวกับมดที่พยายามจะเขย่าต้นไม้ แต่ไหนแต่ไรก็ไม่สามารถดิ้นหลุดจากพวกเขาได้

“พวกคุณ......จะพาฉันไปไหน......” เธออยากจะร้องขอความช่วยเหลือดังๆ แต่เสียงที่ออกมานั้นกลับเบาบางเหลือเกิน

มู่น่อนน่อนรู้สึกรางๆว่าตนถูกพาเข้ามาในห้อง แล้วก็โดนทิ้งลงบนเตียง

เธองอแขน ใช้ข้อศอกยันเตียงอยากจะลุกขึ้นมา แต่กลับไม่มีแรงดันตนเองขึ้นสักนิด

ทันใดนั้นก็ตามมาด้วยเสียงบทสนทนา

“ผู้หญิงขี้เหร่อย่างนี้ก็ยังจะส่งมาอีกหรือ?”

“หน้าตาแย่นิดหน่อย แต่หุ่นดีนะ......” เป็นเสียงพูดของผู้หญิง เธอหยุดไปครู่หนึ่ง แล้วน้ำเสียงก็เปลี่ยนเป็นเหี้ยมโหดขึ้นมา: “พวกคุณจะทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น แค่อย่าทำให้เธอตายก็พอแล้ว”

มู่น่อนน่อนจับมือทั้งสองแน่นๆ ใช้แรงหยิกเข้าไปที่ฝ่ามือของตน อยากจะทำให้ตนเองรู้สึกตัวขึ้นอีกสักหน่อย

ความเจ็บปวดแผ่ออกมา สายตาของเธอชัดขึ้นนิดหน่อย จนพอจะมองเห็นผู้ชายผู้หญิงที่กำลังคุยกันอยู่ข้างๆเตียง

พวกเขาคุยอะไรกัน เธอฟังได้ไม่ค่อยชัดเจนแล้ว ด้วยสัญชาตญาณการเอาตัวรอดทำให้เธอขยับตัวจะลงจากเตียง แต่กลับนึกไม่ถึงว่าในขณะนั้นเธอจะตกลงมาจากเตียงเสียแล้ว

ปัง !

เสียงที่เธอตกลงมาดึงดูดความสนใจของชายหญิงคู่นั้น ผู้ชายคนนั้นเดินเข้ามาหาทันทียกเธอขึ้นบนเตียง น้ำเสียงประหลาดใจนิดหน่อย: “ผู้หญิงคนนี้เก่งจริงๆ โดนวางยาอย่างเต็มที่ขนาดนั้น นึกไม่ถึงว่าเธอจะยังขยับตัวได้อีก”

“ให้อีกนิดหนึ่ง”

“รอสักพักแล้วค่อยปลุกให้ตื่น......”

มู่น่อนน่อนรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่คาง ของเหลวเย็นๆเข้าปากแล้วไหลลงไปในคอ เพียงครู่เดียว ในที่สุดเธอก็ตกอยู่ในสภาพที่ไม่ได้สติ

......

เฉินถิงเซียวอยู่ในห้องหนังสือกำลังจัดการเอกสารไม่กี่อย่าง เตรียมจะลงไปเทน้ำข้างล่าง

ห้องของมู่น่อนน่อนห่างจากห้องหนังสือของเฉินถิงเซียวไม่ไกล

เพียงเขาออกมา ด้วยจิตใต้สำนึกก็หันไปมองที่ห้องของมู่น่อนน่อน พบว่าประตูห้องของมู่น่อนน่อนเปิดออกอยู่ครึ่งหนึ่ง

โดยปกติแล้ววิถีการทำงานและการพักผ่อนของผู้หญิงขี้เหร่คนนั้นก็เหมือนกับคุณนายแก่ๆคนหนึ่ง ตอนนี้นึกไม่ถึงว่าจะยังเปิดประตูอยู่อีกยังไม่นอนหรือ?

เฉินถิงเซียวก้าวยาวๆไปทางห้องนอนของเธอ ผลักประตูเข้าไปดู พบว่าในห้องเปิดไฟไว้ แต่บนเตียงไม่มีคน

เขาขมวดคิ้ว ยกข้อมือขึ้นมาดูเวลา เกือบจะห้าทุ่มแล้ว

กวาดสายตาอย่างไม่ใส่ใจ ก็เห็นว่าคอมพิวเตอร์ของเธอที่อยู่บนโซฟายังเปิดเอาไว้

คอมพิวเตอร์ต้องใส่รหัสก่อนจึงจะเปิดได้ แต่นี่ไม่ใช่เรื่องยากของเฉินถิงเซียว

เขาเปิดคอมพิวเตอร์ของเธอได้อย่างง่ายดาย บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ปรากฏข้อความในWeiboที่เธอดูก่อนหน้านี้อย่างชัดเจน

เปิดดูวิดีโอนั้นแค่สองวินาที เขาก็ปิดลงแล้ว พวกลูกหลานคนรวย มักจะรวมตัวเล่นเกมที่สเกลใหญ่ แล้วถือโอกาสหาดาราหน้าใหม่มาเล่นด้วยกัน นี่ก็เป็นเรื่องธรรมดา ไม่ถือว่าแปลกใหม่อะไร

เพียงแต่ ในเวลานี้ที่มู่น่อนน่อนยังไม่กลับมาถือว่าเป็นเรื่องที่ค่อนข้างผิดปกติ

ผ้าปูที่นอนก็ปูไว้เรียบร้อยแล้ว ชุดนอนก็วางไว้ข้างๆโซฟา เห็นได้ชัดว่าแต่เดิมเธอกำลังจะอาบน้ำเข้านอน แล้วก็มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นจึงทำให้เธอต้องออกไปในทันที

เฉินถิงเซียวคิดถึงอะไรบางอย่าง ลูกตาดำหดเล็กลง สีหน้าเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน

เขาเปิดวิดีโอดูอีกครั้ง ดูติดต่อกันถึงสองครั้ง จึงหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหากู้จือหยั่น

ในที่ตรงนั้นของกู้จือหยั่นค่อนข้างอึกทึกครึกโครม: “โทรมาหาฉันเวลานี้ ในที่สุดนายก็มีจิตสำนึกที่จะช่วยฉันดื่มเหล้าแล้วใช่ไหม?”