ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 444

มู่น่อนน่อนเหลือบมองความคิดเห็น พบว่าส่วนใหญ่จะถามถึง “เมืองพังภาค2”

 นอกจากนี้ยังมีความคิดเห็นก่อกวน พอโพสต์ออกมาคนอื่นก็วิจารณ์ทันที

 มู่น่อนน่อนปิดหน้าจอโทรศัพท์มือถือ แล้วไปล้างจาน ตั้งใจจะโทรหาเฉินถิงเซียว เพื่อจะถามว่าเฉินมู่เป็นยังไงบ้าง

เธอเพิ่งเก็บภาชนะบนโต๊ะอาหารเสร็จ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา

เป็นหมายเลขโทรศัพท์ที่ไม่คุ้นหน้า

 ทุกวันนี้มีเบอร์โทรที่ไม่คุ้นหน้าจำนวนมากโทรมาหาเธอ มู่น่อนน่อนเพียงแค่มองเล็กน้อย แล้วกดรับสาย “สวัสดีค่ะ”

 อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์มีเสียงผู้หญิงที่คุ้นเคยดังเข้ามา “ใช่มู่น่อนน่อนหรือเปล่า?”

มู่น่อนน่อนได้ยินเสียงนี้ก็ชะงักเล็กน้อย ก่อนจะพูดว่า “ฉินสุ่ยซาน?”

 “ใช่คุณจริงๆ ด้วย” น้ำเสียงของฉินสุ่ยซานไม่สามารถซ่อนความประหลาดใจได้ “ข่าวของเธอดังมากในตอนนี้ ฉันนึกว่ามันเป็นแค่ข่าวลือ แต่คิดไม่ถึงว่าจะเป็นคุณจริงๆ”

ในตอนนั้นฉินสุ่ยซานมั่นใจในบทละครของมู่น่อนน่อนมาก

 ตอนที่การถ่ายทำ “เมืองพัง” เสร็จ เดิมทีคิดจะชวนมู่น่อนน่อนมาร่วมงานเลี้ยงปิดกล้อง แต่ว่าตอนนั้นเธอติดต่อมู่น่อนน่อนไม่ได้เลย

ตอนงานเลี้ยงปิดกล้องติดต่อเธอไม่ได้ ต่อมา ตอน “เมืองพัง”ออกอากาศ แล้วโด่งดังขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ฉินสุ่ยซานก็ติดต่อมู่น่อนน่อนไม่ได้เช่นกัน

มู่น่อนน่อนเหมือนหายตัวไปจากโลกนี้ และไม่ได้ข่าวอีกเลย

 ในช่วงสามปีที่ผ่านมา ฉินสุ่ยซานก็ติดตามข่าวของมู่น่อนน่อนเช่นกัน พอเธอเห็นบัญชี Weibo ของมู่น่อนน่อนมีการอัปเดต เธอก็ยังไม่เชื่อว่าเป็นมู่น่อนน่อนเป็นคนโพสต์เอง

ดังนั้น เธอจึงรอดูอยู่สองสามวัน หลังจากมั่นใจว่าเป็นมู่น่อนน่อนตัวจริงแล้ว เธอถึงได้ติดต่อมาหามู่น่อนน่อน

มู่น่อนน่อนรู้สึกสนิทกับฉินสุ่ยซานมาก เธอจึงยิ้มแล้วพูดว่า “เป็นฉันจริงๆ กลับมาได้พักใหญ่แล้ว”

 “งั้นเรามาเจอกันสักหน่อยไหม” ฉินสุ่ยซานพูด

 “ได้สิ ช่วงนี้ฉันก็ว่างอยู่แล้ว”

ฉินสุ่ยซานเป็นคนที่มีความสามารถมาก พอได้ยินคำพูดของมู่น่อนน่อน เธอก็พูดออกมาตามตรง “ถ้าเธอไม่ว่าอะไร วันนี้มาเจอกันได้หรือเปล่า”

 มู่น่อนน่อนก็เห็นด้วย “ได้”

 ……

มู่น่อนน่อนกับฉินสุ่ยซานนัดกันที่ร้านอาหารระดับสูงแห่งหนึ่ง

 ร้านนี้เปิดโดยคนในวงการบันเทิง และมักจะมีคนในวงการบันเทิงมากินข้าวที่นี่

พอเทียบกับสามปีที่แล้ว ฉินสุ่ยซานดูโดดเด่น และสวยขึ้นมาก

 ทันทีที่เธอเห็นมู่น่อนน่อน เธอก็รีบเดินเข้าไปหา แล้วสังเกตมู่น่อนน่อนอย่างระมัดระวัง “ทำไมรู้สึกว่าผ่านไปสามปี เธอดูไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรมากเลย”

 มู่น่อนน่อนพูดอย่างจริงใจ “เธอสวยกว่าเมื่อก่อนนะ”

 “ฉันเบื่อที่จะฟังคำพูดพวกนี้แล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะแสร้งทำเหมือนคนพวกนั้นด้วย พอเจอหน้าก็พูดประจบประแจงฉันแล้ว” ฉินสุ่ยซานพูดด้วยท่าทางขนลุก

พอพูดจบ เธอก็จูงมือมู่น่อนน่อนมานั่งลง

 ทั้งสองเริ่มถามสารทุกข์สุกดิบกันและกันทันที

“สามปีมานี้เธอไปอยู่ที่ไหนมา เหมือนกับหายสาบสูญไปจากโลกนี้ ไม่มีข่าวคราวอะไรเลย” ฉินสุ่ยซานจำได้ว่าตอนนั้นทุกคนตามหาเธอจนแทบจะพลิกแผ่นดินแต่ก็ตามหาไม่เจอ จึงอดที่จะส่ายหน้าไปมาไม่ได้

 “เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย ฉันนอนอยู่บนเตียงตลอดสามปีเลย”มู่น่อนน่อนพูดสรุปเรื่องราวในสามปีนี้สั้นๆ ด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

 ดวงตาของฉินสุ่ยซานเบิกกว้าง “นอนอยู่บนเตียงตลอดสามปี!”

 “อยากรู้เรื่องมากเหรอ?” มู่น่อนน่อนเลิกคิ้วมองเธอ “ฉันไม่บอกหรอก”

ฉินสุ่ยซานส่งเสียง “ชิ”แล้วรีบเปลี่ยนหัวข้อสนทนา ก่อนจะพูดว่า “รู้ว่า “เมือนพัง” โด่งดังแล้วล่ะสิ แฟนๆ ต่างก็ตั้งตารอภาคสองกันอยู่ เธอคิดว่าไง?”

 มู่น่อนน่อนเขย่าแก้วน้ำตรงหน้าเธอ แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่คิดยังไง”