ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 463

มู่น่อนน่อนหรี่ตาลงเพื่อครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็เพิ่งจะนึกออกว่า เมื่อสามปีที่แล้วมู่หวั่นขีพยายามขับรถชนเธอ

มู่หวั่นขีอยากจะขับรถชนเธอจนตาย แต่ก็ไม่สำเร็จ เฉินถิงเซียวเลยโกรธมากๆ ก็เลยให้คนไปเอาตัวมู่หวั่นขีมาก จากนั้นก็ใช้วิธีที่โหดร้ายที่สุดในการทรมานมู่หวั่นขี

เขาไม่ได้ต้องการจะเอาชีวิตของมู่หวั่นขี แต่เขาต้องการจะให้เธอทรมานเหมือนตายทั้งเป็น

ในสถานการณ์นั้น แค่นึกถึงเรื่องราวในตอนนั้นมู่น่อนน่อนก็รู้สึกขยะแขยงเล็กน้อย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนที่ต้องพบเจอด้วยตัวเองอย่างมู่หวั่นขี

เมื่อเห็นท่าทีตอบสนองของมู่หวั่นขี ก็เห็นแล้วว่า เธอกลัวเฉินถิงเซียวมากจริงๆ

ถ้าพูดให้ถูกต้องหน่อย เธอรู้สึกเกรงกลัวมากๆ

มู่หวั่นขีจับกระเป๋าไว้แน่น จนนิ้วมือของเธอเริ่มจะซีด ในแววตาที่เต็มไปด้วยความกลัว มีความหวาดระแวงแอบแฝงอยู่

จากนั้น เธอและเฉินถิงเซียวก็สบตากันอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็รีบหลบสายตาอย่างรวดเร็ว เธอขยับขาของเธอ เหมือนเธออยากจะลุกขึ้นและเดินออกจากที่นี่ แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเธอถึงไม่ขยับตัว

มู่น่อนน่อนดึงสายตากลับ ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นและมองไปทางเฉินถิงเซียว จากนั้นเธอถามเขาว่า “ทำไมคุณถึงมาที่นี่ได้”

เฉินถิงเซียวตอบเพียงสั้นๆ ว่า “ผ่านมาน่ะ”

เฉินถิงเซียวไม่ยุ่งเรื่องของบริษัทเสิ้งติ่งมาโดยตลอด งานที่จัดขึ้นในวงการบันเทิงแบบนี้ เขาก็ไม่เคยมาเข้าร่วมเลย

ที่เขาบอกว่าเขาผ่านมา มันผ่านมาได้พอดีเลย

มู่น่อนน่อนไม่ได้พูดสิ่งที่เธอคิดในใจ

“งั้น…”

เธอครุ่นคิด ในขณะที่เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง เฉินถิงเซียวก็ตัดบทเธอทันที “ผมมีธุระจะคุยกับคุณ”

หลังจากเขาพูดจบ เขาก็ไม่ได้สนใจท่าทีของมู่น่อนน่อนเลย เขาหันเดินออกไปทันที

มู่น่อนน่อนยืนอยู่ที่เดิม เธอไม่เข้าใจว่าทำไมอยู่ดีๆ เฉินถิงเซียวถึงมาหาเธอ

ต่อให้จะมาหาเธอเพราะมีธุระจริงๆ เมื่อครู่นี้ที่เธอส่งข้อความไปหาเขา เฉินถิงเซียวก็ควรจะโทรศัพท์มาถามเธอทันทีเลยไม่ใช่เหรอ?

แต่สุดท้ายเขาก็เดินมาหาเธอเอง แล้วก็พูดเพียงไม่กี่ประโยคก็จากไป

แปลกจริงๆ

เมื่อเฉินถิงเซียวจากไป มู่หวั่นขีก็กลับมาเป็นปกติ

เธอมองไปยังทางที่เฉินถิงเซียวจากไป จากนั้นก็หันกลับมามองที่มู่น่อนน่อน

น้ำเสียงของเธอฟังดูอึมครึ้ม “นี่เธอยังคบกับเฉินถิงเซียวอยู่เหรอ?”

“เกี่ยวอะไรกับเธอ” มู่น่อนน่อนยิ้มอย่างเย็นชา ก่อนที่จะเดินจากไป

เธอเพิ่งจะก้าวได้เพียงก้าวเดียว เธอก็ถูกมู่หวั่นขีห้ามไว้

นิ้วมือของมู่หวั่นขีผอมจนเหลือแต่กระดูก มู่น่อนน่อนรู้สึกเจ็บที่เธอมาจับแขนไว้

มู่น่อนน่อนหันไปมอง ก่อนที่จะขมวดคิ้วแล้วถามว่า “เมื่อกี้นี้เฉินถิงเซียวก็พูดแล้วว่ามาหาฉันเพราะมีธุระ ถ้าเกิดว่าฉันยังไม่ยอมไปหาเขา…”

เมื่อเธอพูดถึงตรงนี้ เธอก็จงใจหยุดพูด

เป็นไปอย่างที่คิด เมื่อพูดถึงเฉินถิงเซียว มู่หวั่นขีก็ดูอ่อนแอลงทันที

ดูเหมือนว่าสิ่งที่เฉินถิงเซียวทิ้งไว้ มันยังคงตราตรึงอยู่ในใจเธอ

มู่หวั่นขีจ้องมองเธอด้วยท่าทางเคร่งขรึม จากนั้นก็สะบัดมือออกอย่างแรง และพูดอย่างดุร้ายว่า “ฝากไว้ก่อนเถอะ!”

มู่น่อนน่อนไม่ได้ตอบอะไร เธอเดินจากไปทันที

มู่หวั่นขีจ้องไปยังทิศทางที่เธอเดินจากไป ก่อนที่เธอจะกำมือทั้งสองไว้แน่น

เธอกับซือเฉิงหยู้ต้องแยกจากกัน แต่นี่มู่น่อนน่อนกลับยังมาคบหาอยู่กับเฉินถิงเซียวอีก?

นี่มันไม่ยุติธรรมเลย!

ทำไมเวลามู่น่อนน่อนพบเจอกับอุปสรรคอะไรมากมายถึงไม่ตาย แล้วนี่ไม่ว่าเธอจะอยากได้อะไรเธอก็ได้ทั้งหมด!

ถ้าเกิดว่ามู่น่อนน่อนและเฉินถิงเซียวยังคบกันอยู่จริงๆ ถ้าเธอคิดที่จะแก้แค้นก็คงจะยากแล้ว

ถ้าเธอแค่จัดการกับมู่น่อนน่อน ยังไงเธอก็จะหาโอกาสจนได้

แต่นี่พวกเขายังคบกันอยู่ ยังไงเฉินถิงเซียวก็จะปกป้องมู่น่อนน่อน โอกาสที่เธอจะลงมือก็น้อยมาก

ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะต้องคิดอย่างรอบคอบแล้ว

……