ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 467

หลังจากที่มือถือสั่นไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จะเงียบลง

แต่ก็เงียบได้ไม่นาน สักพักก็สั่นเป็นครั้งคราว

มู่น่อนน่อนนึกว่า เรื่องที่เธอและเฉินถิงเซียวขึ้นเทรนการค้นหาพร้อมกัน วันนี้น่าจะไม่เป็นกระแสแล้ว แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนส่งข้อความส่วนตัวและแอดถึงเธอเยอะขนาดนี้

มู่น่อนน่อนเปิดดูในหน้าแชทส่วนตัว เธอยังไม่ทันได้เปิดเข้าไปอ่าน เธอก็เห็นว่ามีคนกำลังด่าเธอ

“หน้าไม่อาย…”

“มือที่สาม!”

การที่โดนด่าตั้งแต่เช้า ต่อให้มู่น่อนน่อนจะไม่ได้อารมณ์เสียยังไง แต่สุดท้ายก็ต้องรู้สึกหงุดหงิดอยู่ดี

เธอกลับมาที่หน้าการแจ้งเตือนข้อความ คลิกที่การแจ้งเตือนข้อความแรก และพบว่ามีหัวข้อใหม่ที่กำลังมาแรง

หัวข้อการค้นหายอดนิยมนี้มันคุ้นเคยมา

#มู่น่อนน่อน มือที่สาม#

มู่น่อนน่อนขมวดคิ้ว แต่เธอก็ยังจำได้ว่าตัวเองกำลังอุ่นนมอยู่ เธอก็เลยเมนมออกมาก่อน จากนั้นก็นั่งดูweiboบนโต๊ะอาหาร

ทางสื่อขุดข่าวที่เฉินถิงเซียวมีการหมั้นหมายกับซูเหมียนก่อนหน้านี้ออกมา ยังไม่มีหลักฐานว่ามีเรื่องการหมั้นหมายของเฉินถิงเซียวกับซูเหมียนจริงๆ ทุกคนต่างก็ตราหน้าเรียกมู่น่อนน่อนว่า “มือที่สาม”

ตอนแรกก็ไม่มีอะไรอยู่แล้ว แต่ก็ยังจะเอามาสร้างกระแสกันได้

คนทำงานในวงการบันเทิงบางคน เพื่อให้ได้รับความสนใจจากทุกคน เขาก็ใช้อักษรในการแสดงความสามารถได้อย่างยอดเยี่ยม

มู่น่อนน่อนดูฮอตคอมเมนท์ข้างล่างใต้weiboที่กำลังติดเทรนมีทั้งคนที่ร่วมแสดงความคิดเห็น แล้วก็มีทั้งคนที่เป็นผู้ชม

โชคดีที่ ชาวเน็ตส่วนใหญ่ก็ยังมีเหตุผล

มู่น่อนน่อนมองผ่านๆ จากนั้นเธอก็วางโทรศัพท์ไว้ข้างๆ

ครอบครัวเธอทั้งสามคน การที่ได้มานั่งทานข้าวอาหารเช้าด้วยกันอย่างสงบครั้งแรกแบบนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย มู่น่อนน่อนตัดสินใจว่าจะไม่พูดถึงเรื่องนี้ รอให้ทานอาหารเช้าเสร็จแล้วค่อยพูด

มู่น่อนน่อนลุกขึ้น เธอตั้งใจจะไปปลุกเฉินถิงเซียวและเฉินมู่ให้ตื่น

เธอเพิ่งจะเดินไปถึงหน้าประตูห้องเฉินถิงเซียว เธอกำลังยกมือขึ้นแต่ยังไม่ทันได้เคาะประตู ประตูห้องก็ถูกคนเปิดจากข้างใน

มือของมู่น่อนน่อนค้างอยู่กลางอากาศอยู่พักหนึ่ง จากนั้นเธอก็ขยับมือเบาๆ “อรุณสวัสดิ์”

เฉินถิงเซียวพูดออกมาด้วยใบหน้าที่ไร้อารมณ์ “อรุณสวัสดิ์”

จากนั้นเขาก็เอียงตัว และเดินอ้อมตัวมู่น่อนน่อนไปเข้าห้องน้ำ

มู่น่อนน่อนจึงไปปลุกเฉินมู่

เฉินมู่ต้องเปลี่ยนแค่เสื้อผ้า แล้วก็ล้างหน้าแปลงฟันก็พอแล้ว

เธอกับเฉินมู่นั่งรออยู่บนโต๊ะอาหารพักหนึ่ง จากนั้นเฉินถิงเซียวก็เดินออกมา

สีหน้าของเขาดูแย่มาก หลังจากออกมาจากห้องน้ำเขาก็หันไปมองทางมู่น่อนน่อนด้วยสายตาที่ราบเรียบ “ผมไปก่อนนะ เดี๋ยวสายๆ จะมีคนมารับมู่มู่”

หลังจากเขาพูดจบ เขาก็หยิบเอาเสื้อสูทและเตรียมจะออกไป

เมื่อมู่น่อนน่อนเห็น เธอก็รีบเรียกเขาไว้ “เฉินถิงเซียว!”

เฉินถิงเซียวไม่ได้หันมามองเธอ เขาเดินตรงไปที่ประตู

มู่น่อนน่อนจึงต้องเดินไปเพื่อบังเข้าไว้ “ทานอาหารเช้าก่อนแล้วค่อยไปเถอะ”

เมื่ออยู่ใกล้เขาขนาดนี้ มู่น่อนน่อนก็พบว่าสีหน้าของเขานั้นดูแย่มากกว่าปกติเยอะเลย

เขายืนนิ่งอยู่ตรงหน้าประตู ก่อนจะตอบอย่างราบเรียบว่า “ต้องมีเรื่องให้ไปจัดการน่ะ”

“ไม่ว่าจะเรื่องด่วนแค่ไหน ยังไงก็ต้องทานข้าวเช้าก่อน” ในขณะที่เธอพูด เธอก็ดึงเขาไปที่โต๊ะอาหาร

ในตอนแรกเฉินถิงเซียวไม่ขยับเลย เขาหันไปมองอย่างไม่ตั้งใจ หลังจากที่เขาเห็นโทรศัพท์ของมู่น่อนน่อนที่วางอยู่บนโต๊ะอาหาร เขาก็เลยเดินตามเธอไป

ไม่รู้ว่ามู่น่อนน่อนรู้สึกไปเองหรือเปล่า แต่ระหว่างที่ทานอาหารเช้าอยู่ เฉินถิงเซียวก็เอาแต่สนใจ…โทรศัพท์มือถือของเธอ

โชคดีที่เธอไม่มีนิสัยติดเล่นโทรศัพท์หลังจากที่ทานอาหารเสร็จ