ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 466

เฉินถิงเซียวปฏิเสธได้อย่างเด็ดขาด มู่น่อนน่อนก็เลยไม่ได้พูดอะไรต่อ

มู่น่อนน่อนไปส่งเฉินถิงเซียวและเฉินมู่ขึ้นรถตรงชั้นล่าง เมื่อออกจากอาคาร เธอแค่เหยียบลงไปที่พื้น น้ำก็ท่วมขึ้นมาถึงข้อเท้าของพวกเขา

มู่น่อนน่อนใส่รองเท้าแตะลงมา แค่เหยียบลงไปน้ำก็ท่วมเต็มขาของเธอ

เธอชักเท้ากลับไป ก่อนจะหันไปมองทางเฉินถิงเซียว “ฝนตกหนักเกินไป ถ้ากลับไปก็คงจะไม่ปลอดภัย”

เฉินมู่ยืนอยู่ข้างๆ อาคาร ใบหน้าเธอดูตกใจมาก “ว้าว! ฝนตกหนักมาก!”

เฉินถิงเซียวมองออกไปข้างนอก เขาเห็นว่าฝนยังมีท่าทีตกลงมาเรื่อยๆ เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

เขาไม่ได้พูดอะไร มู่น่อนน่อนก็ถือว่าเขาตอบตกลง

“ฝนตกหนักเกินไป วันนี้ไม่ต้องกลับแล้ว” หลังจากมู่น่อนน่อนพูดจบ เธอก็ลูบที่หัวของเฉินมู่ “มู่มู่ พวกเราขึ้นไปกันเถอะ”

หลังจากที่เธอพูดจบ เธอก็ดันเฉินมู่ไปทางเฉินถิงเซียว

เฉินมู่จับมือของเฉินถิงเซียวไว้ “คุณพ่อ ขึ้นไปกันเถอะค่ะ”

เฉินถิงเซียวก้มลงมองเฉินมู่ ก่อนที่จะมองไปทางมู่น่อนน่อน สุดท้ายเขาก็ยอมเดินไปทางขึ้นลิฟต์ และตัดสินใจที่จะอยู่ที่นี่ต่อ

เมื่อกลับเข้าไปในห้อง มู่น่อนน่อนก็เอาผ้าห่มไปปูเตียง

บ้านที่เธอเช่าอยู่ใหญ่พอสมควร เธอและเฉินมู่ใช้กันคนละหนึ่งห้องนอน นอกจากนี้ก็ยังมีอีกหนึ่งห้องนอนแขก

แต่ เธอเพิ่งจะย้ายมาได้ไม่นาน แล้วก็ไม่เคยมีใครนอนค้างที่นี่มาก่อน ดังนั้นเตียงนอนในห้องรับแขกก็เลยยังไม่ได้ปู

มู่น่อนน่อนรู้จักนิสัยของเฉินถิงเซียวเป็นอย่างดี เธอก็ไม่กล้าทำอะไรที่ดูคลุมเครือ เธอเอาผ้าไปเช็ดบนเตียง ก่อนจะปูเตียง

เธอยังไม่ทันจะปูเตียงเสร็จ เฉินถิงเซียวก็เดินเข้ามา “มู่มู่บอกว่าจะให้คุณไปอาบน้ำให้เธอ”

มู่น่อนน่อนกำลังสวมผ้าปูอยู่ เธอพูดในขณะที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามอง “ให้เธอรอเดี๋ยว ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”

เตียงนอนขนาด 180 เซนติเมตร ผ้าปูก็เลยค่อนข้างใหญ่ มู่น่อนน่อนจับมุมของผ้าห่มเอาไว้ ตอนที่กำลังจะยัดเข้าไปในบอกว่าปลอกผ้าห่ม เธอเผลอปล่อยมืออย่างไม่ทันตั้งตัว มันก็เลยดูยุ่งเหยิงไปหมด

เธอคลำอยู่นานกว่าจะหามุมของผ้าห่มเจออีกครั้ง

ทันใดนั้น เฉินถิงเซียวก็เดินมาทางเธอ จากนั้นเขาก็ยื่นมือไปเอามุมผ้าห่มอีกด้านหนึ่งขึ้นมา

มู่น่อนน่อนมองไปที่เขาด้วยความตะลึง “นี่คุณ…”

เฉินถิงเซียวเม้มริมฝีปาก ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่รังเกียจ “ปล่อยมือ”

มู่น่อนน่อนปล่อยมือทันที จากนั้นเธอก็เห็นเฉินถิงเซียวสะบัดผ้าห่มให้ตรง แล้วก็สวมปลอกผ้าห่มกับผ้าห่มเข้าด้วยกัน

เมื่อก่อนเธอไม่เคยเห็นเฉินถิงเซียวใส่ปลอกผ้าห่มเลย

นี่เป็นครั้งแรก

มู่น่อนน่อนประหลาดใจมาก ก่อนที่เธอจะถามออกไปว่า “คุณใส่ปลอกผ้าห่มเป็นหรอ”

จากที่เธอรู้มา การใช้ชีวิตของเฉินถิงเซียว ไม่น่าจะทำเรื่องแบบนี้เป็น แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะทำออกไป

เฉินถิงเซียวยืดตัวตรง สีหน้าของเขาดูราบเรียบ “คนเรา ปกติก็มีความแตกต่างกันตั้งแต่เกิดอยู่แล้ว”

มู่น่อนน่อนรู้สึกว่าตัวเองโดนดูถูก

แต่เธอเคยชินกับท่าทีที่ดูเย่อหยิ่งของเฉินถิงเซียวแล้ว เธอก็เลยไม่ได้รู้สึกอะไร

ก็เป็นอย่างที่พูดจริงๆนั่นแหละ คนเรา นอกจากการเกิดออกมา ก็จะมีของบนตัวบางอย่าง ที่แตกต่างกันออกไป

มู่น่อนน่อนพูดกับเขาด้วยสีหน้าที่เป็นปกติ “เดี๋ยวฉันไปเอาอุปกรณ์ล้างหน้าแปลงฟันให้คุณก่อนนะ”

เฉินถิงเซียวมองดูแผ่นหลังของเธอ ก่อนจะขมวดคิ้ว

เขารู้สึกว่า อยู่ดีๆ มู่น่อนน่อนก็กลายเป็นคนที่ใจเย็นมากๆ?

……

มู่น่อนน่อนไปเอาอุปกรณ์ล้างหน้าแปลงฟันให้กับเฉินถิงเซียว จากนั้นเธอก็ไปอาบน้ำให้กับเฉินมู่

เธอเติมน้ำ ก่อนที่จะเอาสบู่สำหรับเด็กที่เฉินมู่ใช้โดยเฉพาะออกมา

เฉินมู่เล่นฟองในน้ำ ทันใดนั้นเธอก็พูดว่า “คุณแม่ด้วยกันค่ะ”

“หนูอาบก่อนเลย เดี๋ยวแม่ค่อยอาบ”

หลังจากมู่น่อนน่อนพูดจบ เธอก็เห็นว่าเฉินมู่กำลังส่ายหัวอย่างแรง